Το «Do it Yourself» είναι η ταινία που περίμενες να δεις κάθε φορά που, τα τελευταία χρόνια, ένας νέος Ελληνας σκηνοθέτης αποφάσιζε να ασχοληθεί με ένα πολιτικό θρίλερ, μια αστυνομική περιπέτεια ή ένα action movie, κινηματογραφικά είδη που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στις σωστές τους διαστάσεις χωρίς την αντίστοιχη τεχνογνωσία, εμπειρία και κυρίως κουλτούρα.
Ευτυχώς, ο Δημήτρης Τσιλιφώνης θέτει από την αρχή τα δικά του όρια.
Η ταινία του είναι μια ταινία δράσης (ή καλύτερα απόδρασης), με ό,τι αυτό σημαίνει σε επίπεδο σεναρίου, σκηνικών, γυρίσματος, φωτογραφίας, ρυθμού, μοντάζ, διεύθυνσης ηθοποιών και κυρίως στιλ. Αλλά είναι μια ταινία δράσης, που όπως ακριβώς συμβαίνει στον ήρωά του, πρέπει να φτιαχτεί από το δημιουργό της από την αρχή, με τα λιγοστά μέσα που έχει στη διάθεσή του, με περισσότερη εξυπνάδα απ' ότι budget για ειδικά εφέ και στην τελική... όπως το βλέπουμε στις χολιγουντιανές ταινίες. Απλά σε εκδοχή «DIY».
Στο κέντρο του «Do it Yourself» βρίσκεται ένας μικροεγκληματίας που έχει συμφωνήσει να πρωταγωνιστήσει σε ένα βίντεο που θα καθαρίσει το μητρώο ενός μεγαλομαφιόζου. Παγιδευμένος μέσα σε ένα κτίριο που χρησιμοποιείται ως κινηματογραφικό στούντιο πορνό ταινιών, θα προσπαθήσει να αποδράσει αποκαλύπτοντας όχι μόνο μια πλεκτάνη που παίζεται στο περιθώριο των αναπάντεχων (και πολιτικών) εξελίξεων, αλλά και μια σειρά από χαρακτήρες που ακόμη και σε... δεύτερους ρόλους θα ορίσουν τη μοίρα του.
Αξιοποιώντας με ευρηματικότητα ένα απαιτητικό, εντυπωσιακό αλλά ταυτόχρονα λειτουργικό κινηματογραφικό σκηνικό, ο Δημήτρης Τσιλιφώνης πιάνει την ιστορία από τη στιγμή που ένα upload σε ένα στούντιο μοντάζ με... κακή σύνδεση ίντερνετ ορίζει την αντίστροφη μέτρηση. Και ξεκινάει να «ανεβάζει» στο σκληρό της ταινίας του όλα όσα συνθέτουν μια τυπική ταινία δράσης: σκηνές αγωνίας, ανθρωποκυνηγητά, πιστολίδια, έξυπνους και κυρίως λιγότερο έξυπνους wannabe γκανγκστερς, αποφασιστικές δκηγόρους, πρωτοπαλίκαρα έτοιμα να προδώσουν το αφεντικό τους - ένα κόσμο, δηλαδή, φτιαγμένο από κομμάτια ενός genre που διαλύονται και συντίθεται από την αρχή σε μια συνεχή αλληλουχία, καθώς ο χρόνος τελειώνει.
Αν το «Do it Yourself» ξεπερνάει το μέσο όρο των ταινιών είδους στην Ελλάδα και στέκεται ήδη από μόνο του ως ένα (υπό)δειγμα του πώς θα έπρεπε να μοιάζει η ταινία του κάθε νέου, φιλόδοξου σκηνοθέτη με αναφορές στα μεγέθη μιας πραγματικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, αυτό συμβαίνει γιατί ο Τσιλιφώνης δεν ενδίδει στη σοβαροφάνεια, γνωρίζει ακριβώς τι ταινία κάνει και αγαπά το σινεμά δράσης τόσο ώστε να το υπονομεύει ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται. Αλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με έξυπνα τρικ (ευφάνταστη η χρήση των λεκτικών και των σχεδίων πάνω στην οθόνη) και άλλοτε με ευπρόσδεκτες τάσεις αυτοσαρκασμού καταφέρνει να καλύψει αδυναμίες στις ερμηνείες των ηθοποιών του και στη χορογράφηση των πιο σωματικών δύσκολων σκηνών δράσης, αλλά και να μείνει πιστός από την αρχή μέχρι και το τέλος σε μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα και στην όσο το δυνατόν πιο άρτια εκτέλεσή της.
Αυτό που ολοκληρώνει δεν είναι μόνο ένα πρώτο δείγμα ενός δημιουργού που σημειώνεις ήδη για το μέλλον, αλλά και ένα απολαυστικό escape movie που λειτουργεί ταυτόχρονα ως entertainment και ως προσωπική ταινία - αφού δεν θα μπορούσε ποτέ ένας πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης να εκφράσει καλύτερα την προσπάθειά του να βρει το δρόμο του (βλ. τη δική του διακριτή υπογραφή) και τελικά έξοδο κινδύνου, ακριβώς μέσα από αυτό που αγαπάει.
