Βαρυσήμαντο υλικό έχει στα χέρια του ο Μάρκο Κρόιτσπαϊντνερ γι' αυτό το δικαστικό θρίλερ - ένα εξαιρετικά πετυχημένο βιβλίο, το ομότιτλο του Φέρντιναντ φον Σίραχ, απογόνου, εξάλλου, του επίσημου φωτογράφου του Χίτλερ (ναι, αυτό μας υποψιάζει εξαρχής για την ιστορία), βασισμένο με τη σειρά του στην πραγματική Υπόθεση Ένγκελ που ταρακούνησε τη Γερμανία το 2002 και, μαζί, το ανεξάντλητο φορτίο ενοχής των Γερμανών για τον Β' Παγκόσμιο.

Ο Κάσπερ Λάινεν είναι ένας νεαρός δικηγόρος, Γερμανός τουρκικής καταγωγής - η τύχη μοιάζει να του χαμογελά, όταν του ανατίθεται η υπεράσπιση του Φαμπρίτσιο Κολίνι, ηλικιωμένου Ιταλού εργάτη στη Γερμανία, ο οποίος δολοφονεί εν ψυχρώ τον ευυπόληπτο Χανς Μέγιερ, φαινομενικά χωρίς κανένα κίνητρο. Εχοντας ο ίδιος μια ιδιαίτερη σύνδεση με τον Μέγιερ που, συμπτωματικά, τον μεγάλωσε και τον σπούδασε, ερωτευμένος παράλληλα με την εγγονή του, ο Κάσπερ, αδύναμος Δαβίδ απέναντι στους Γολιάθ του ποινικού δικαίου, αποφασίζει να διερευνήσει πραγματικά την υπόθεση (με τη βοήθεια της ατίθασης πωλήτριας της τοπικής πιτσερίας, μια και σίγουρα, εκτός απ' το ότι είναι σούπερ-σέξι, γνωρίζει ιταλικά!), και να φτάσει στα πραγματικά αίτια της δολοφονίας, όσο επώδυνα κι αν είναι αυτά, για τον ίδιο, τους γύρω του και την κοινή συνείδηση.

Ο Κρόιτσπαϊντνερ μοιάζει να μην αφήνει παράγραφο του βιβλίου ανεκμετάλλευτη, σε μια μεγάλης διάρκειας ταινία που, ωστόσο, διατηρεί και τις ανατροπές της και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρά της. Η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται πολύ γρήγορα προβλέψιμη, ο Φράνκο Νέρο ως Κολλίνι με βαμμένη αλογοουρά έχει μια κάποια παρακμή στην εμφάνισή του (αλλά όχι στο πάντα διαπεραστικό βλέμμα του), η σκηνοθεσία αγκαλιάζει όλα τα κλισέ της αξιοπρεπούς παλιομοδίτικης τηλεόρασης, από τα ιστορικά φλας μπακ στη μουσική υπογράμμισης συναισθημάτων. Ο Ελίας Μ'Μπαρέκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ανερχόμενος εμπορικός Γερμανός ηθοποιός, τραβά το βλέμμα στην οθόνη και αναδύει ένα star quality, είναι όμως, τελικά, η ίδια η ιστορία και ο γενικότερος χειρισμός της εθνικής ενοχής, που κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό, ως το (ελαφρώς γλυκερό) φινάλε.