Ο Γιαν Μικολάσεκ, ο ήρωας της νέας ταινίας της Ανιέσκα Χόλαντ (που προτάθηκε για το shortlist του Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας), ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Μεγαλωμένος πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου όπου και πολέμησε, κηπουρός, όπως κι ο πατέρας του, στο επάγγελμα, ο Μικολάσεκ έμαθε να «διαβάζει» τα ούρα ασθενών, να κάνει διαγνώσεις και να θεραπεύει με τη χρήση βοτάνων και λουλουδιών.
Τσαρλατάνος ή άγιος, ο Μικολάσεκ ήταν ένας άνθρωπος σκληρός, τραυματισμένος από τις καταπιεσμένες Καθολικές ενοχές του - ομοφυλόφιλος κατά την ταινία της Χόλαντ - ο οποίος κατέκτησε τη φήμη και τα πλούτη, μοίρασε τα χρήματά του σε άπορους, δούλεψε για τους Ναζί, ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να στερήσει τη γνώση του από κανέναν, κατηγορήθηκε πλείστες όσες φορές και για άφθονους λόγους.
Στα χέρια της Χόλαντ, η συναρπαστική και πολυδιάστατη, αυτή, ιστορία γίνεται μια ταινία όχι απλώς επίπεδη, αλλά και στέρφα, ακόμα και διδακτική. Η πλοκή εκτυλίσσεται σε δύο χρόνους - στο παρόν της ο Μικολάσεκ ανακρίνεται από τις κομμουνιστικές αρχές της Τσεχοσλοβακίας, ενώ σε flash backs ανακαλύπτουμε το μυθιστορηματικό παρελθόν του. Μόνο το γεγονός ότι το φιλμ καταπιάνεται με ζητήματα ζοφερά, το «διασώζει» από το να γίνει μια μελό... βιντεοταινία, ενώ τα βασικά της ζητήματα, η εναλλακτική ιατρική, η σύγκρουση της επιστήμης και της πίστης, το ανακυκλούμενο κυνήγι μαγισσών, θέματα καίρια και στην εποχή της πανδημίας, διατυπώνονται μόνο επιδερμικά, με στεγνή σοβαροφάνεια, όπως συνήθως στη φιλμογραφία της Πολωνής, μεγαλωμένης επίσης στην τότε Τσεχοσλοβακία, σκηνοθέτη. Παρόλ' αυτά, η ίδια η αποκάλυψη της συναρπαστικής ιστορίας του Μικολάσεκ προτρέπει σε περισσότερη μελέτη, ενώ ο Ιβάν Τρόγιαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο (με τον πραγματικό γιο του να τον υποδύεται σε νεαρή ηλικία) έχει ένα σημαντικό εκτόπισμα και ο Τσέχος Γιούραζ Λοζ στο ρόλο του έμπιστου βοηθού with benefits λάμπει από ομορφιά στην οθόνη.
