Γιαγιά, γονείς, θείος και μικρή αδελφή υποδέχονται πανηγυρικά στο αεροδρόμιο τον Χάιμι που επιστρέφει με το πτυχίο του. Παιδί φτωχών Μεξικανών μεταναστών που μεγάλωσε στην εργατική συνοικία των Φλόριντα Κιζ - είναι ο πρώτος από την οικογένεια που κατάφερε να σπουδάσει. Ταυτόχρονα βέβαια, το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο: δεν δίνονται λαμπερές ευκαιρίες στη δική του κάστα. Καταλήγει στο συνεργείο καθαρισμού της εταιρίας της Βικτώρια Κορντ, μίας πανίσχυρης βιομηχάνου που αυτή την εποχή έχει υποσχεθεί στον αμερικανικό στρατό ότι ολοκληρώνει το φιλόδοξο πρότζεκτ της. Εχει βρει τον Γαλάζιο Σκαραβαίο - ένα αρχαίο κειμήλιο εξωγήινης βιοτεχνολογίας, που μπορεί να μετατρέψει έναν κοινό θνητό σε υπερ-στρατιώτη με πανίσχυρη πανοπλία και υπερδυνάμεις. Μόνο που, μετά από μία σειρά παρεξηγήσεων, ο Σκαραβαίος επιλέγει ως ξενιστή του τον Χάιμι και ο φτωχός βιοπαλαιστής γίνεται σωτήρας της ανθρωπότητας.
Η πρόθεση είναι εξαιρετική: στη σύγχρονη Αμερική, όπου η κρίση στα σύνορα έχει αυξήσει τις ρατσιστικές φωνές που ανέστησε η θητεία του Τραμπ, το να προσφέρεις στον λαό ένα blockbuster όπου ο Μεξικανός υπερήρωας προτείνει ένα άλλο βλέμμα στον λατίνο πληθυσμό είναι μόνο καλοπροαίρετο.
Δυστυχώς όμως η εκτέλεση είναι τεμπέλικη και ανέμπνευστη. Ολο το βάρος δίνεται στην πολιτική ορθότητα του εγχειρήματος («Είμαστε αόρατοι στους λευκούς» λέει η Μεξικάνα καθαρίστρια στον αδελφό της. «Αυτή είναι η υπερδύναμή μας»), ενώ το σενάριο που καλείται να γεννήσει έναν λαϊκό ήρωα και θα έπρεπε να το κάνει λαμπερά και εντυπωσιακά, προκύπτει προβλέψιμο και βαρετό - με αποτέλεσμα ο Σόλο Μαριντουένια (γνωστός από τη σειρά «Cobra Kai») να μην έχει καμία γοητεία ως υπερήρωας.
Καθώς λοιπόν η διαφορά της προσέγγισης του supehero genre είναι η έμφαση στην οικογένεια και η πίστη στην καταγωγή σου, το σενάριο επικεντρώνεται στην big fat Mexican του Χάιμι. Ναι, με αυτό το σλάπστικ χιούμορ - ακολουθώντας όλα τα cringe κλισέ για την κουλτούρα των λατίων που βγάζουν εύκολο γέλιο, αλλά και ανατροπές: μία γιαγιά που αποδεικνύεται ότι έχει παρελθόν bad-ass μαχήτριας.
Παράλληλα, η CGI εικόνα, οι αναμετρήσεις του Γαλάζιου Σκαραβαίου με τις δυνάμεις του κακού, μοιάζουν σχεδιασμένες στον αυτόματο πιλότο ενός ρομποτικού κινηματογραφικού προγράμματος.
Χαμένη ευκαιρία.
