Μια κλασική συνταγή buddy movie και σύγκρουσης γενεών ακολουθεί η ηθοποιός Λίνα Ρέσλερ, στην πρώτη της σκηνοθετική δουλειά, με συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Κι αν τα συστατικά είναι σωστά, το αποτέλεσμα δεν... φουσκώνει.
Η νεαρή Λούσι έχει αναλάβει τον εκδοτικό οίκο του πατέρα της που χρειάζεται, επειγόντως, μια επιτυχία για να επιβιώσει. Η Λούσι θα βρει τη λύση σ' ένα συμβόλαιο σε εκκρεμότητα, με τον συγγραφέα Χάρις Σο που, το πάλαι ποτέ, είχε κάνει μια μεγάλη επιτυχία και μετά σίγησε, πνιγμένος στο αλκοόλ και το μισανθρωπισμό του. Η Λούσι θ' αναγκάσει τον Χάρις να κάνει μια τελευταία τουρνέ κι οι δυο τους θα ξεκινήσουν τη διαδρομή με αμοιβαία αντιπάθεια, για ν' αναγνωρίσουν, στην πορεία, ο ένας την αξία του άλλου.
Ακόμα κι αν ο Μάικλ Κέιν προσεγγίζει το ρόλο του Σο με χαρακτηριστική άνεση κι ευκολία, μάλλον βαριέται να ενεργοποιήσει τη σπιρτάδα του, χτίζοντας έναν ήρωα προβλέψιμο και κινηματογραφικά κοινότυπο. Η πάντα χαριτωμένη Ομπρεϊ Πλάζα αποδεικνύει πως έξω από το quirky περιβάλλον της καριέρας της, σ' ένα ρόλο προσγειωμένο και με δραματική διάσταση, δεν μπορεί να σταθεί. Οι επιλογές της κλασικής μουσικής ως soundtrack (μια και οι ήρωες ασχολούνται... με τη λογοτεχνία;), αλλά και οι ενέσεις μελοδράματος στο δεύτερο μέρος φέρνουν στο εγχείρημα μια μπαναλιτέ.
Εκείνο, οπότε, που διασώζει την ταινία είναι κάποιο καλογραμμένοι διάλογοι και, κυρίως, το περιβάλλον του εκδοτικού σύμπαντος, η ελκυστική δουλειά στα locations, τα σκηνικά και τα ρούχα που χτίζουν ένα γοητευτικό κόσμο, έστω κατοικημένο από κλισέ.
