Ξανθιά δίμετρη δασκάλα δημοτικού, με βρώμικο στόμα και πολιτικά ανορθόδοξες μεθόδους διδασκαλίας, έχει σκοπό να αποχωρήσει από το επάγγελμα στο τέλος της σχολικής χρονιάς όπου και παντρεύεται πλούσιο γαμπρό. Μόνο που η μέλλουσα πεθερά ξεσκεπάζει το αμφιλεγόμενο ποιόν της νύφης, ο αρραβώνας διαλύεται κι εκείνη επανέρχεται, άφραγκη και τσαντισμένη, ξανά στην έδρα της με ξεκάθαρο στόχο: να κατακλέψει το ταμείο του σχολείου για να εξασφαλίσει τα χρήματα για πλαστική στήθους - επέμβαση απαραίτητη για το δέλεαρ του επόμενου εύπορου θύματος.
Η κωμωδία του Τζέικ Κάσνταν δεν έχει τυχαίο (πρωτότυπο) τίτλο. Οκτώ χρόνια μετά την αναζωογονητικά βρώμικη μαύρη κωμωδία του Τέρι Ζούιγκοφ «Bad Santa», η επίσης ακατάλληλη δια ανηλίκους καθηγήτρια του Κάσνταν έρχεται υποσχόμενη ωμό, ενήλικο, αγενές χιούμορ. Αντίθετα όμως από εκείνον τον απολαυστικά χυδαίο πρωτοχρονιάτικο μπουναμά, εδώ το σενάριο μοιάζει να έχει κακές προθέσεις, αλλά καλή ανατροφή που το εμποδίζει και το αφήνει μεταξεταστέο. Κάθε φορά που μία σκηνή μοιάζει ότι πάει να σπάσει τα όρια της mainstream ευπρέπειας, κάτι τελικά την κρατάει πίσω. Δεν είναι ότι οι σεναριογράφοι του «The Office» Τζιν Σταπνίτσκι και Λι Αϊζενμπεργκ δεν έχουν γράψει μερικές πολύ αστείες στιγμές, ή δεν έχουν αποφύγει την απόλυτη αμερικανιά που προστάζει στο τέλος της ταινίας το άτακτο να μετατρέπεται σε συναιτό. Ομως η βωμολοχία δεν είναι ο μόνος δρόμος να αποδείξεις τόλμη, ειδικά όταν έχεις μία σειρά από αντιπαθείς χαρακτήρες που χάνεις την ευκαιρία να τους τραβήξεις στα άκρα.
Κι αυτό είναι ιδιαίτερα κρίμα για την Κάμερον Ντίαζ, η οποία δίνει μία γενναιόδωρη, παιχνιδιάρικη, ασυμβίβαστη ερμηνεία σ' έναν συμβιβασμένο ρόλο. Της ταιριάζει το ανορθόδοξο και το πονηρό, το πιπεράτο και το «ανδρικό». Καταλήγει όμως να της κλέβει εύκολα την παράσταση η Λούσι Παντς, στο ρόλο του εφιάλτη κάθε δημοσίου υπαλλήλου: της υπερενθουσιώδους, ακατάπαυστα ευρηματικής, γεμάτης ιδέες συναδέλφου που θεωρεί το επάγγελμά της ανώτατο λειτούργημα.
Δεν είναι ότι δε θα γελάσει κανείς με τις κακές προθέσεις της «Ατακτης Καθηγήτριας». Στο τέλος όμως θα μείνει με την αίσθηση του ανικανοποίητου, γιατί μία πραγματική σεναριακή και σκηνοθετική γαλαρία θα μπορούσε να είχε προσφέρει την κωμωδία-σκάνδαλο του καλοκαιριού. Αλλά μάλλον τρόμαξε ότι δε θα έχει στο τέλος το γυαλιστερό κόκκινο μήλο του mainstream box office.
