Ενα κορίτσι με αγνό βλέμμα και παλλόμενο αίμα. Η Καναδέζα Σοφί Ντεράσπ φτιάχνει τη δική της Αντιγόνη (την τραγική, του Σοφοκλή και του θηβαϊκού κύκλου), πατώντας πάνω στα διλήμματα και το πάθος εκείνης, της μυθικής, αλλά μεταφέροντάς τη στη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική συνθήκη της ανισότητας, του ρατσισμού, του μεταναστευτικού.
Η Αντιγόνη της ταινίας, με το μαζί ευαίσθητο κι αγέρωχο ύφος τής Ναεμά Ριτσί, ζει σε μια οικογένεια Αλγερινών μεταναστών, είναι υποδειγματική μαθήτρια και συνειδητοποιημένη νεαρή πολίτης. Οταν θα δει την αστυνομία να σκοτώνει τον ένα της αδελφό και να φυλακίζει τον άλλο, αποφασίζει, ενάντια στις Αρχές και στις κατηγορίες που τον βαραίνουν, να τον βοηθήσει να αποδράσει. Οσο η Αντιγόνη βάζει το νόμο του αίματος (και της κοινής λογικής), πάνω από αυτόν που εφαρμόζει ή μάλλον δεν εφαρμόζει η αστυνομία, παρασύρει μαζί της, στον αγώνα της, κύματα συνομήλικών της διαδηλωτών και τρικυμία στα social media.
Εάν το ένα σκέλος της επιτυχίας της Ντεράσπ είναι η επιλογή τής πρωταγωνίστριάς της, το άλλο είναι η δεινότητα της μεταφοράς τής αρχαίς τραγωδίας στο σήμερα, αποδεικνύοντας (για πολλοστή φορά), τη διαχρονικότητα των κοινωνικών, ηθικών και υπαρξιακών διλημμάτων της. Μπορεί το ίδιο το εύρημα τής ταινίας να θέτει περιορισμούς στην πειστικότητά της, όμως το φιλμ, βραβευμένο στο τελευταίο Φεστιβάλ Ολυμπίας, είναι σίγουρα ιδανική αφορμή για το εφηβικό κοινό να έρθει σ’ επαφή με την πάντα τόσο συναρπαστική τραγωδία, με τρόπο που να το αφορά άμεσα.
