Η 11χρονη Λουτσία μεγαλώνει τη δεκαετία του '60 σ' ένα μικρό, γραφικό, παραθαλάσσιο σικελικό χωριό: όσο ειδυλλιακή είναι η τοποθεσία, τόσο ζοφερή είναι η ζωή των ανθρώπων, φτωχών βιοπαλαιστών υποταγμένων στο συντηρητισμό της εποχής. Οταν οι γονείς της Λουτσία θα μεταναστεύσουν στη Γαλλία για να βρουν δουλειά, η πιτσιρίκα (Piccirida ο τίτλος του μυθιστορήματος της Κατένα Φιορέλο στο οποίο βασίζεται η ταινία) θ' αναγκαστεί να ζήσει με τη σκληρή, αυστηρή, μαυροφορεμένη γιαγιά της. Δίπλα της θ' αρχίσει ν' ανακαλύπτει το βαρύ οικογενειακό μυστικό που, άθελά της, θα κάνει και την ίδια θύμα του.
Το πανέμορφο ντεκόρ της Σικελίας, με τον ήλιο να καίει επικίνδυνα, αξιοποιεί ιδανικά ο Πάολο Λικάτα στην πρώτη του ταινία. Η αφήγησή του είναι ευαίσθητη και η ιστορία ενηλικίωσης που επιλέγει να πει εμπεριέχει συναρπαστικούς και συγκινητικούς άξονες: η ένδεια, οι οικονομικοί μετανάστες, η σεξουαλική καταπίεση, η γυναικεία υποδούλωση, η καταπίεση του μικρού τόπου όπου όλα είναι γνωστά αλλά τίποτε δεν φτάνει στην επιφάνεια.
Ταυτόχρονα, όμως, εδώ βρίσκονται κι όλα τα στερεότυπα - το ατίθασο αγοροκόριτσο, η αθεόφοβη «πόρνη» του χωριού, η πληγωμένη γυναίκα που ασκεί τη βία που της ασκήθηκε, οι αχαΐρευτοι άντρες ή, ακόμα χειρότερα, οι συνθλιπτικοί δυνάστες. Πατώντας σ' ένα αισθητικά όμορφο ρετρό ντεκόρ, η ταινία δεν κάνει τίποτε για να ξεπεράσει τα κλισέ που η ίδια βάζει στο δρόμο της, καταλήγοντας ένα επιδερμικό μελόδραμα της σειράς.
