Τα «Παλιόπαιδα» είναι η πρώτη ταινία που σκηνοθετεί και γράφει μαζί με τον Μαξ Μπουμπλίλ, ο Αντονί Μαρσιανό, ο σκηνοθέτης που χρειάστηκε απλά μια έξυπνη ιδέα - αυτή δύο αντρών διαφορετικής γενιάς που φεύγουν μαζί για ένα ταξίδι... ενηλικίωσης και δύο ιδανικούς ηθοποιούς - τον ίδιο τον Μπουμπλίλ και τον Αλέν Σαμπά - για να γίνει ένας από τους πιο περιζήτητους δημιουργούς στη Γαλλία, το νέο όνομα της γαλλικής κωμωδίας και μια ακόμη περίπτωση ενός ανθρώπου που το μόνο που θέλησε ήταν να διηγηθεί μια ιστορία για τον εαυτό του που έμελλε να αφορά 1.800.000 περίπου θεατές μόνο στη Γαλλία!
Στο Flix, μας μίλησε για όλα αυτά που τον οδήγησαν στη δημιουργία της ταινίας, για την αιώνια μάχη των δύο φύλων και για το πως θα έμοιαζε ο κόσμος χωρίς... γυναίκες.
Τα «Παλιόπαιδα»: Μαξ Μπουμπλίλ και Αλέν Σαμπά
Ποια ήταν η κύρια έμπνευση για την ταινία;
Ο Μαξ Μπουμπλίλ και εγώ είμαι και οι δύο 30 ετών. Είμαστε ακριβώς στην ηλικία όπου αναρωτιόμαστε πως ίσως είναι καλή ιδέα να κατασταλάξουμε κάπου, να παντρευτούμε, να κάνουμε μωρά. Πάντα με την ίδια ερώτηση στο μυαλό μας: θα χάσουμε κάτι; Οπότε σκεφτήκαμε πως θα ήμασταν μετά από 20 χρόνια - αν όντως είχαμε κατασταλάξει κάπου - και αν θα θεωρούσαμε ακόμη πως με το να παντρευτούμε έχουμε χάσει κάτι. Φτιάξαμε δύο χαρακτήρες, έναν 30χρονο λίγο πριν το γάμο του και έναν 50χρονο άνδρα παντρεμένο με παιδιά, σίγουρο πως ο γάμος του κατέστρεψε τα όνειρα που είχε και ο οποίος προσπαθεί να πείσει τον μέλλοντα γαμπρό του να μην κάνει το ίδιο λάθος.
Πόσο αυτοβιογραφικές είναι οι καταστάσεις που βλέπουμε να διαδραματίζονται στο φιλμ;
Αν και είναι αλήθεια πως η ιστορία είναι τελείως φανταστική, οι περισσότερες καταστάσεις που βλέπουμε είναι βασισμένες σε αληθινές εμπειρίες. Ετσι όμως πρέπει να γράφεται η κωμωδία, με το να σημειώνεις ιδέες σε ένα χαρτί κάθε φορά που συμβαίνει κάτι αστείο στη ζωή σου και να τα επαναφέρεις όλα όταν ξεκινάς να γράψεις ένα σενάριο.
Είναι τα «Παλιόπαιδα» μια ταινία για τη μάχη των φύλων ή περισσότερο μια ταινία ενηλικίωσης δύο ανδρών;
Είναι λίγο και από τα δύο. Είναι περισσότερο μια ταινία για την ωριμότητα. Η ταινία ξεκινάει με τους άνδρες να πιστεύουν πως η σύντροφός τους είναι εμπόδιο στην ελευθερία τους. Αν και στην πραγματικότητα όλο αυτό που πιστεύουν δεν είναι παρά μια δικαιολογία για το ότι και οι ίδιοι δεν έχουν πια κουράγιο να διαχειριστούν την ελευθερία τους.
O Αντονι Μαρτσιάνο (στο κέντρο) μαζί με τον Μαξ Μπουμπλίλ και τον Αλέν Σαμπά.
Ποιες είναι οι κωμωδίες ή οι σκηνοθέτες που σαν ενέπνευσαν κατά τη διάρκεια δημιουργίας αυτής της ταινίας;
Αυτό που μου αρέσει στις κωμωδίες είναι όταν μια κατάσταση ή ένας διάλογος μοιάζει πολύ με κάτι που θα συνέβαινε στην αληθινή ζωή και ειδικά όταν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδει πριν στο σινεμά. Η πρώτη μου αναφορά θα ήταν ο Γούντι Αλεν, αλλα μου αρέσουν επίσης πρόσφατες δουλειές του Τζαντ Απατόου. Αν υπήρχε μια ταινία που με ενέπνευσε για τα «Παλιόπαιδα» αυτή θα ήταν το «American Beauty», ένα από τα πιο αγαπημένα μου φιλμ όλων των εποχών. Η κατάρρευση του κεντρικού χαρακτήρα είναι πιο έντονη εκεί, αλλά πολύ κοντά στην ιστορία μας.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν γράφεις και σκηνοθετείς μια κωμωδία;
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να προσπαθείς να ανακαλύψεις αν αυτό που κάνει εσένα να γελάς είναι και αυτό που θα κάνει τον κόσμο να γελάσει. Το να γράφεις μια κωμωδία έχει να κάνει με το ρυθμό. Από το σενάριο μέχρι το μοντάζ, η απόσταση ανάμεσα στο γέλιο και την αποτυχία είναι απλά θέμα δευτερολέπτων. Ακόμη μια δύσκολια της κωμωδίας έιναι να προσπαθήσεις να μείνεις συγκεντρωμένος στην ιστορία που λες και να μην χαθείς μέσα σε μια ακολουθία από αστεία.
Ποιο είναι - αν υπάρχει - το ένα και μοναδικό στοιχείο που κάνει μια κωμωδία ξεχωριστή;
Η αυθεντικότητα των χαρακτήρων, των σκηνών, των διαλόγων. Αλλά επίσης η ειλικρίνεια της ιστορίας σου: δεν ψάχνεις μόνο να κάνεις τους ανθρώπους να γελάσουν, λες ταυτόχρονα και μια ιστορία που σε ενδιαφέρει.
Σκηνή από τα «Παλιόπαιδα».
Μετά τους «Αθικτους» και τώρα με τα «Παλιόπαιδα», πιστεύετε ότι το γαλλικό σινεμά φτιάχνει τη δική του παράδοση από αταίριαστα ζευγάρια ανδρών που ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες γίνονται φίλοι;
Είναι πάντα ενδιαφέρον να έχεις χαρακτήρες που προέρχονται από διαφορετικά σημεία ή έχουν διαφορετική ηλικία και οι οποίοι τελικά συναντούν ο ένας τον άλλον για να ανακαλύψουν πως έχουν περισσότερα κοινά απ' όσα θα πίστευαν. Δεν νομίζω ότι είναι μόνο χαρακτηριστικό των γαλλικών κωμωδιών.
Πως επιλέξατε τους δύο πρωταγωνιστές σας;
Ο Μαξ ήταν μια προφανής επιλογή για τον 30χρονο, αφού γράψαμε μαζί το σενάριο. Για τον πεθερό, ψάχναμε έναν μεσήλικα που να είναι ακόμη παιδί. Ο ένας και μοναδικός ήταν ο Αλέν Σαμπά. Γράψαμε τον χαρακτήρα αποκλειστικά γι' αυτόν και δεν σκεφτήκαμε ούτε στιγμή πως θα δεχόταν να τον παίξει. Διάβασε το σενάριο και είπε το ναι αμέσως!
Πιστεύετε πως οι άντρες προστατεύουν πάντοτε και με κάθε τρόπο το παιδί που κρύβουν μέσα τους;
Το να μένεις πάντα νέος είναι μια τεράστια πηγή ευχαρίστησης, αλλά είναι και ένα πρόβλημα για τους ανθρώπους που είναι γύρω σου.
Πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς γυναίκες;
Αδειος.
