Πριν από 4 χρόνια δεν την ήξερε κανείς. Σήμερα είναι μία από τις σημαντικότερες αμερικανίδες ηθοποιούς - η πρωταγωνίστρια που όλοι οι σκηνοθέτες (από τον Κρίστοφερ Νόλαν μέχρι τη Λιβ Ούλμαν) θέλουν στις ταινίες τους και η Ακαδημία τιμά ήδη με οσκαρικές υποψηφιότητες. To Flix την είχε ξεχωρίσει την Τζέσικα Τσαστέιν από την πρώτη στιγμή και για αυτό ήταν ιδιαίτερή μας χαρά να τη συναντήσουμε και να μιλήσουμε για την «Εξαφάνιση της Eleanor Rigby», μία ταινία που τη βρίσκει να παίζει τον ίδιο ρόλο από δύο διαφορετικές οπτικές. Ξέραμε ότι είχαμε απέναντι μας μια σημαντική ηθοποιό, αλλά αυτό που διαπιστώσαμε με χαρά (πιστέψτε μας, δε συμβαίνει συχνά) είναι ότι η Τσαστέιν είναι ιδιαίτερα σινεφίλ - μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει και ζυμωθεί με το σινεμά. Που βλέπει ταινίες από όλο τον κόσμο κι έχει άποψη και σαφή θέση για τους ρόλους που θέλει να παίξει.
Ας σας τα πει όμως από μόνη της. Κυρίες και κύριοι, η Τζέσικα Τσαστέιν...
Στην «Εξαφάνιση της Eleanor Rigby» δεν είστε μόνο πρωταγωνίστρια. Εχετε βοηθήσει στην ανάπτυξη του σεναρίου και έχετε ρόλο κι ως παραγωγός. Τι σας έκανε να πιστέψετε και να στηρίξετε τόσο πολύ αυτή την ταινία;
Γνωρίζω τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη, Νεντ Μπένσον, από τα φοιτητικά μας χρόνια στην Νέα Υόρκη. Κάθε φορά, όλα αυτά τα χρόνια, όταν έπρεπε να περάσω από ακροάσεις για τις «Υπηρέτριες» ή «Το Δέντρο της Ζωής» με βοηθούσε στις πρόβες μου. Οταν έγραψε το «Η Εξαφάνιση της Eleanor Rigby: Εκείνος» με ρώτησε αν θα ήθελα να παίξω την Ελενορ. Του είπα αμέσως ναι, αλλά θα ήθελα να δω και την οπτική της γυναίκας. Γιατί πολλές φορές οι ταινίες βλέπουν τα πράγματα αποκλειστικά από την πλευρά των αντρών. Του είπα “ας προσπαθήσουμε να είμαστε δίκαιοι και με το 60% του πλανήτη” (γελάει). Αρχισε να γράφει λοιπόν και το «Εκείνη» και με έκανε κομμάτι της διαδικασίας: με ρωτούσε για το πώς συμπεριφέρονται οι αδελφές στην καθημερινότητά τους, τις ιδιαιτερότητες της σχέσης μητέρας-κόρης. Διάβαζα σελίδα-σελίδα του σεναρίου και του έστελνα τις παρατηρήσεις μου. Ηξερε ότι κάνω μεγάλα όνειρα και έφερε την αγαπημένη μου ηθοποιό στον κόσμο να παίξει την μητέρα μου.
Η αγαπημένη σας ηθοποιός είναι η Ιζαμπέλ Ιπέρ;
Οταν ήμασταν φοιτητές είχε βγει «Η Δασκάλα του Πιάνου» του Μίκαελ Χάνεκε, τον οποίο λατρεύω επίσης. Είχα πάθει ψύχωση με αυτή την ταινία. Την έδειχνα και σε όλους τους φίλους μου - αν δεν τους άρεσε είχαμε πρόβλημα (γελάει). Την έβλεπα ξανά και ξανά και προσπαθούσα να μελετήσω την Ιπέρ, αλλά κάθε φορά συνειδητοποιούσα ότι δεν υπάρχει μέθοδος ακριβώς. Υπάρχει ένα ζωώδες αγρίμι που το κρατά σε λουρί. Το συγκρατεί, το συγκρατεί και κάποιες στιγμές το αφήνει επικίνδυνα ελεύθερο. Με επηρέασε πάρα πολύ αυτή η ερμηνεία στην δουλειά μου...
Μετά από αυτή την εμπειρία σας στην κατασκευή της ταινίας, θα σας ενδιέφερε να συνεχίσετε ως παραγωγός, να γράψετε ένα σενάριο η ίδια, να σκηνοθετήσετε;
Κοιτάξτε, όλο αυτό έγινε γιατί ήμασταν τόσο πολύ φίλοι με τον Νεντ. Ηθελα αυτό το πρότζεκτ να πετύχει. Να τον βοηθήσω, να τον στηρίξω. Αλλες φορές δεν ανακατεύομαι τόσο. Βλέπαμε dailies μαζί, του έλεγα τη γνώμη μου. Εστηνε το πλάνο με κάποια αντικαταστάτρια, ώστε εγώ να είμαι δίπλα του. Μου άρεσε η εμπειρία του σεναρίου – στο κομμάτι που σχηματίζεται ένας χαρακτήρας στο χαρτί και του δίνεις γνωρίσματα και μικρολεπτομέρειες που θα τον κάνουν αληθινό και στην οθόνη. Κατά τ' άλλα, προς το παρόν, δεν με ενδιαφέρει να ανακατεύομαι στην κατασκευή μιας ταινίας. Ακόμα δεν έχω κάνει τη διαδρομή μου στο δικό μου κομμάτι αυτής της τέχνης.
Ενας ακόμα ενδιαφέρων δραματικός ρόλος για το ρεπερτόριό σας που μοιάζει να είναι επικεντρωμένο στο δράμα. Σας έλκει η τραγωδία;
Ετσι φαίνεται (γελάει). Κοιτάξτε δεν έχω κάποια φυσική ροπή στην τραγωδία, απλώς οι ρόλοι αυτοί μου έδωσαν τη δυνατότητα να εξερευνήσω αρκετά σκοτεινά κομμάτια των εργαλείων μου ως ηθοποιός. Ηταν καλογραμμένοι, ολοκληρωμένοι, δυνατοί. Δε θα έλεγα όχι και στην κωμωδία, αν έβλεπα κάτι αντίστοιχο. Πάντως, εδώ η Ελενορ δεν είναι από την αρχή μία τραγική φιγούρα. Οι γονείς της τής έδωσαν αυτό το όνομα γιατί γνωρίστηκαν σε μία συναυλία των Beatles. Το όνομά της είναι σύμβολο μεγάλης αγάπης. Κι όμως, αν προσέξει κανείς τους στίχους του «Eleanor Rigby» είναι μοναχικοί, μελαγχολικοί. Αυτό είναι το υπέροχο στις δύο ταινίες του Νεντ: πρέπει να επιτρέψεις να ξεφλουδίσουν τις πολλές τους επιδερμίδες και να κοιτάξεις μια σχέση από κάτω. Στην ωμή της αλήθεια. Εμείς βλέπουμε την «εξαφάνισή της». Κι αυτό είναι σπαραχτικό. Προσπαθεί να γίνει μία άλλη, να εξαφανίσει τον παλιό της εαυτό και μαζί και τον μεγάλο της πόνο. Ξέρετε, έκανα έρευνα και οι περισσότερες μητέρες που έχουν χάσει παιδιά έχουν την ανάγκη να ξαναρχίσουν από την αρχή. Να σβήσουν το παρελθόν. Είδα κι αυτή την υπέροχη Ολλανδική ταινία το «Broken Circle Breakdown» και διαπίστωσα ότι και εκεί, η μητέρα φεύγει από τη σχέση. Αλλάζει το όνομά της σε «Αλαμπάμα». Δεν μπορεί να αντέξει αλλιώς. Πάντως, μου αρέσει που παίζω δύο «Ελενορ». Στο «Εκείνη», ερμηνεύω την «Ελενορ Ρίγμπι». Στο «Εκείνος», την «Ελενορ Ρίγμπι έτσι όπως τη βλέπει ο Κόνορ». Είχε πολύ ενδιαφέρoν να προσπαθήσω να δείξω τις διαφορές στην οπτική, χωρίς να καταφύγω σε κλισέ...
Διαβάστε ακόμα: Τζέσικα Τσαστέιν: από την ανωνυμία στην Ακαδημία!
Η ταινία έχει τρεις εκδοχές: εκείνου, εκείνης και εκείνων. Συμφωνείτε με την αναγκαστική, για εμπορικούς λόγους, τρίτη; Ή σας βρήκε αντίθετη η κίνηση του Χάρβεϊ Γουάνστιν να θέλει μία πιο ευέλιγκτη ταινία; Δε νιώσατε ότι συμβιβάστηκε η καθαρόαιμη ιδέα του πρότζεκτ;
Μία από τις αγαπημένες μου ταινίες των τελευταίων χρόνων είναι το «Carlos» του Ολιβιέ Ασαγιάς. Η ταινία έχει μία πεντάωρη εκδοχή και μία δίωρη. Εγώ ανήκω στο κοινό που θα έβλεπε την πεντάωρη ταινία. Αυτή είδα, αυτή ξαναείδα, αυτή θα προτιμούσα – κάθε φορά. Ομως και η δίωρη είναι μία εξαιρετική ταινία. Μία ταινία που λειτουργεί. Και στην Αμερική το 99% του κοινού είδε τη δίωρη. Γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν θα επενδύσει τόσο χρόνο σε μία ταινία – απλά, δε θα το κάνει. Το «Εκείνοι» είναι μία ευκαιρία να δει την ταινία μας περισσότερος κόσμος. Με βρίσκει σύμφωνη αυτό.
Εδώ και τρία χρόνια έχετε κατακτήσει το Χόλιγουντ, καλλιτεχνικά και εμπορικά. Πόσο αυτό έχει αλλάξει τη ζωή και την καριέρα σας;
Συντριπτικά, για να είμαι ειλικρινής. Οσο αφορά στην καριέρα μου νιώθω ότι νήστευα για χρόνια και τώρα ξαφνικά μου φέρνουν στο τραπέζι 10 διαφορετικά γλυκά και είναι όλα δικά μου. Χρειάζεται προσοχή να μην ξελογιαστώ και ξεφύγω. Να μην καώ γρήγορα. Να κάνω προσεχτικά βήματα και επιλογές. Οσο για τη ζωή μου, είδα ότι είναι ανώφελο να προσπαθήσω να κρατήσω πολλά μυστικά. Οι παπαράτσοι θα σε ανακαλύψουν, παρόλο που δεν έδωσα ποτέ τροφή για να γίνω εξώφυλλο σε κουτσομπολίστικα περιοδικά. Δεν εμφανίστηκα ποτέ με μπικίνι σε παραλία που ξέρω ότι υπάρχουν παπαράτσι. Ξέρετε, δεν είναι πουριτανισμός. Είναι ανάγκη. Είμαι ηθοποιός – όσα λιγότερα ξέρετε για μένα, τόσο πιο εύκολα μπορώ να μεταμορφωθώ στον επόμενο ρόλο. Θέλω να με ανακαλύπτετε κάθε φορά. Οχι να φθαρώ από τη φρούδα δημοσιότητα.
Διαβάστε ακόμα: H Τζέσικα Τσαστέιν είναι έργο τέχνης!
Εχετε έντονη παρουσία στα social media – εσείς χειρίζεστε η ίδια τους λογαριασμούς σας και τις σελίδες σας;
Nαι, ξεκίνησα πρόσφατα και αρχικά πολύ δειλά. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που είπα σε κάποιον «someone twittered me...» και με διόρθωσε: δεν είναι «twittered», είναι «tweetted» (σκάει στα γέλια). Κοιτάξτε, για μένα τα social media είναι μία μεγάλη ευκαιρία να λέω τα «ευχαριστώ» μου. Ημουν από τους ανθρώπους που πάντα έστελναν ευχαριστήριες κάρτες σε φίλους, συνεργάτες. Τώρα μπορώ να ανεβάσω κάτι στο instagram και να ευχαριστήσω το σχεδιαστή του ρούχου που φόρεσα σε μια πρεμιέρα με αυτό τον τρόπο. Είναι εργαλείο. Πάνω από όλα θέλω να ευχαριστώ εγώ η ίδια τους θαυμαστές. Γιατί όλη αυτή η αγάπη πρέπει να ανταποδίδεται. Ομως, με τον δικό μου τρόπο. Με μία δική μου φωτογραφία από την προσωπική μου ζωή – έτσι όπως την έχω επιλέξει. Οχι, μέσα από την κιμαδομηχανή της δημοσιότητας. Οσο μπορώ, φυσικά...
Εχετε, και μοιράζεστε μαζί μας αρκετά συχνά, μία δυνατή φεμινιστική φωνή. Πόσο πιστεύετε ότι το Χόλιγουντ επιτρέπει σε γυναίκες πρωταγωνίστριες να ορίζουν εκείνες την καριέρα τους;
Ξέρετε, ο φεμινισμός είναι πολύ παρεξηγημένη έννοια στις μέρες μας. Για χρόνια τον απέρριπτα ως κάτι δογματικό και ξεπερασμένο. Είδα όμως ότι δεν έχει δυστυχώς εκλείψει η καθημερινή αγένεια, ο καταιγισμός στερεότυπων, η άνιση συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες. Κι αποφάσισα να το υποδεικνύω. Με τη δική μου μικρή φωνή. Στη δουλειά μας δεν έχουμε ίσες ευκαιρίες, ούτε ίση μεταχείριση, ούτε ίδιους μισθούς. Γιατί; Γιατί οι γυναίκες να πρέπει να πουλάμε το image μας ακόμα κι αν έχουμε επιδείξει ότι έχουμε ταλέντο για να παίξουμε τα πάντα; Γιατί μόλις γεράσουμε μας ξεχνάνε;
Διαβάστε ακόμα: «Ράσελ, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς!» Η Τζέσικα Τσαστέιν απαντά στα σχόλια του Ράσελ Κρόου για τις γυναίκες ηθοποιούς
Εσείς πώς επιλέγετε τους ρόλους σας; Σας ενδιαφέρει πάνω από όλα ο ίδιος ο ρόλος, ο σκηνοθέτης, οι συνεργάτες;
Πρώτα από όλα ο σκηνοθέτης. Αν με ήθελε ο Χάνεκε για έναν ρόλο, δε θα ρωτούσα καν τι. Θα έπαιζα το κομοδίνο, αν ήθελε. Μετά φυσικά κοιτάω το σενάριο – αν εγώ πιστεύω την ιστορία, αν με ιντριγκάρει ο ρόλος, αν αναγνωρίζω αυτή τη γυναίκα μέσα μου. Ή αν είναι κάτι που με τρομάζει πάρα πολύ γιατί είναι τόσο ξένο σε μένα που πιστεύω ότι δε θα τα καταφέρω. Αυτούς τους ρόλους επιλέγω, αυτούς που με τρομάζουν. Τέλος, είναι καθοριστικής σημασίας οι συμπρωταγωνιστές μου. Είμαι από τους ηθοποιούς που πραγματικά το πιστεύουν: οι ερμηνείες μας εξαρτώνται από το με ποιους παίζουμε μαζί. Δεν είναι ατομική δουλειά. Οταν σε ρίχνουν σε μία σκηνή με κάποιον άλλον, αντιδράς στην ερμηνεία του άλλου. Οσο πιο καλός είναι ο συμπρωταγωνιστής μου, τόσο καλύτερη θα είμαι κι εγώ.
Πώς ονειρεύεστε το μέλλον σας;
Δεν ξέρω αν μπορώ να ονειρευτώ κάτι παραπάνω. Νιώθω ήδη τόσο τυχερή. Νομίζω ότι κάποιος θα με ξυπνήσει από ώρα σε ώρα και θα μου τα πάρει όλα πίσω. Το μόνο που εύχομαι είναι να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά. Μέσα της αναπνέω. Μέσα της είμαι ευτυχισμένη. Θέλω να συνεχίσω να μπορώ να τρομάζω κάθε φορά που αποδέχομαι ένα ρόλο. Σαν φοιτήτρια που μου δίνουν μία άσκηση και τρέμω πώς δε θα τα καταφέρω. Να μην επαναπαυθώ ποτέ στο κλισέ που με έχουν τοποθετήσει. Να σας ξαφνιάζω. Να με ξαφνιάζω. Θέλω να εξαφανίζομαι κάτω από τους ρόλους και να αναδύομαι ηθοποιός. Θέλω να κάνω τη δουλειά μου. Με σκηνοθέτες που με προκαλούν και συμπρωταγωνιστές που δε μου χαρίζονται.
Διαβάστε ακόμα:
