Η ταινία
Οταν σε μια αίθουσα ιατρείου μια γυναίκα ζητάει να δει το παιδί της, καλείται ν’ακολουθήσει την τυπική διαδικασία. Καθώς οι προσπάθειές της αποβαίνουν μάταιες, σταδιακά η ηρωίδα βυθίζεται στους σκοτεινούς διαδρόμους του υποσυνείδητού της, φέρνοντας στην επιφάνεια αποσπασματικές εικόνες και μνήμες που απειλούν να συνθέσουν, ανά πάσα στιγμή, μια τραγική εκδοχή της πραγματικότητας. Ωστόσο, μπροστά στο ενδεχόμενο της απόλυτης απώλειας, η ανάγκη για λύτρωση κάποτε οδηγεί σε μια συνειδηποποίηση που ξεπερνά τα στεγανά της ανθρώπινης λογικής.
Ο σκηνοθέτης
Ο Χρίστος Χριστοδούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε σκηνοθεσία στο NYU, απ' όπου και αποφοίτησε με διάκριση. Η φοιτητική του ταινία βραβεύτηκε στο φεστιβάλ NYU – First Run. Εκανε μεταπτυχιακό στην παραγωγή βίντεο στο Goldsmith's College στο Λονδίνο. Η ταινία του «God's Amnesia», είναι η πρώτη μη-σπουδαστική κινηματογραφική του ταινία.
Τρεις ερωτήσεις για το «God's Amnesia»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία σας;
Eνα (ακόμα) δημοσίευμα για ένα βρέφος που βρέθηκε στα σκουπίδια ενός νοσοκομείου ζωντανό! Ενώ παράλληλα οι ιστορίες για λάθη γιατρών που οδήγησαν στον άδικο χαμό παιδιών είναι σύνηθες φαινόμενο. Ανέκαθεν με προβλημάτιζε ο τρόπος που η ανθρώπινη ατομική αδυναμία – ή ας το πούμε ευαισθησία, καλύτερα - συνθλίβεται από οργανωμένα συστήματα-μηχανές που ως συνήθως φτιάχνονται για να εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη ή την εκάστοτε εξουσία. Βλέπουμε συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η ευθύνη ενός εγκλήματος να κρύβεται πίσω από το «απρόσωπο» ενός μηχανισμού και ο «ένοχος» να πορεύεται αλώβητος αφού παραμένει αόρατος και συγκαλυμμένος (το ζήτημα αποδεικνύεται δυσάρεστα διαχρονικό – οικονομική κρίση και αυτοκτονίες κτλ.). Ο άνθρωπος συνθλίβεται, οι ένοχοι είναι αόρατοι, ο κόσμος ξεχνά και η ζωή συνεχίζεται λες και δε συνέβη απολύτως τίποτα. Δε θα πάψει ποτέ να με ξενίζει ο τρόπος που ο ανθρώπινος σπαραγμός ακυρώνεται μπροστά στο αδιαπέραστο τείχος που φτιάχνει το κατεστημένο. Το «God’s Amnesia» πραγματεύεται μια τέτοια περίπτωση. Το άτομο και ο ανθρώπινος σπαραγμός του αδυνατούν να συνομιλήσουν με τη μηχανή της εξουσίας ακόμα και όταν το «αίτημα» πηγάζει από τα πιο αρχέγονα και αδιαπραγμάτευτα ένστικτα της ανθρώπινης μας ύπαρξης – το δεσμό μιας μάνας με το παιδί της.
Πώς θα την περιγράφατε σε κάποιον που θα σας ρωτούσε τι είναι η ταινία σας;
Η ταινία θέτει στο θεατή ένα βασικό ερώτημα. Πώς αντιμετωπίζουμε τον ανυπέρβλητο πόνο μιας ανεπανόρθωτης απώλειας; Πώς αντιμετωπίζουμε την απόλυτη απόγνωση όταν η ανθρώπινη λογική αποτυγχάνει; Μπορεί ο άνθρωπος να ξεφύγει από το ψυχικό αδιέξοδο ενός οδυνηρού τετελεσμένου; Η προσκόλληση στα γεγονότα της φαινομενικής πραγματικότητας, ο δρόμος της ορθολογιστικής επεξεργασίας των δεδομένων και η ταύτιση με το «εγώ» μας, αδυνατούν. Η μάνα αναμοχλεύει τα γεγονότα, τα στοιχεία, τις πληροφορίες αλλά όσο κι αν προσπαθεί, όχι μόνο αδυνατεί να βρει διέξοδο, αλλά αντίθετα βυθίζεται όλο και περισσότερο στους σκοτεινούς - κάποτε εφιαλτικούς - διαδρόμους του υποσυνείδητού της. Μετά την πρώτη ματαίωση, μπαίνει σ’ αυτό που θα ονόμαζα «κύκλο της φωτιάς». Μέσα από αυτή την οδυνηρή και εφιαλτική διαδρομή όμως, έρχεται μια σημαντική αλλαγή – θα έλεγα εξέλιξη. Το ‘εγώ’ εξαντλημένο πια, αναγκάζεται να αποχωριστεί τον εαυτό του. Είναι ένας συμβολικός θάνατος – όπως η ψυχή αναγκάζεται να αφήσει το σώμα την ώρα του θανάτου για να απελευθερωθεί. Η ταύτιση της μάνας με το άτομό της εξασθενεί. Η μάνα αντιμετωπίζει το θάνατο του «εγώ» της κατάματα και υιοθετεί μια πιο αποστασιοποιημένη συμβολική ματιά. Η μάχη αυτή κερδίζεται μόνο με την υπέρβαση της φαινομενικής πραγματικότητας και την ανακάλυψη μιας νέας διάστασης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Εκτός από τη χρονική διάρκεια μιας ταινίας, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Το μικρό μέγεθος δεν αφορά μόνο τη διάρκεια αλλά και το μέγεθος παραγωγής, κόστος, χρονική διάρκεια γυρισμάτων κτλ. Επομένως, το βλέπω ως μια ευκαιρία αποδέσμευσης από το «βάρος» - κινηματογραφικές συμβάσεις, δυνατότητα προβολής σε κινηματογράφους και η πίεση για εμπορικότητα που προκύπτει – της μεγάλης ταινίας και άρα μια ευκαιρία πειραματισμού και δημιουργικότητας χωρίς λογοκρισία. Η απόσταση από την αρχική ιδέα στην υλοποίηση είναι μικρότερη και έτσι η όλη διαδικασία μοιάζει με το παιχνίδι ενός ζωγράφου με τον πίνακά του, ενός λογοτέχνη με το βιβλίο του, ενός μουσικοσυνθέτη με το τραγούδι του. Η μικρού μήκους ταινία καθιστά, σε μεγάλο βαθμό, την τέχνη του κινηματογράφου ως εφικτό και προσβάσιμο μέσο έκφρασης για πάρα πολλούς ανθρώπους για τους οποίους ένα μεγαλύτερο εγχείρημα θα ήταν περίπλοκο για διάφορους λόγους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, αν σκεφτούμε ότι μια ευφυής και πρωτότυπη ιδέα μπορεί να αποκτήσει σάρκα και οστά από ένα παιδί-δημιουργό, για παράδειγμα, που κάνει την ταινία του με μια κάμερα στο σπίτι, ένα κινητό κτλ. Η ελευθερία αυτή, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί τη ψυχή κάθε είδους τέχνης. Από κει και πέρα, η αισθητική και τεχνική αρτιότητα έρχονται μόνο ως συμπληρώματα.
info
Σενάριο, Σκηνοθεσία, Παραγωγή: Χρίστος Χριστοδούλου / Παίζουν: Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Ζωή Κυπριανού, Μαρία Φιλίππου, Πωλίνα Ανδρέου, Ανδρούλα Ηρακλέους, Μαριέττα Χατζηκυριάκου, Μαρία Κιτρομηλίδου, Ελένη Κωνσταντίνου, Ελενα Γεωργίου, Μιχάλης Κιτρομηλίδης, Τζούλια Κωνσταντίνου, Μαρία Χριστίνα Στογιάν / Executive Producer: Μάριος Πιπερίδης / Διεύθυνση Παραγωγής: Στέλιος Κωνσταντίνου / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Νίκος Αβρααμίδης / Βοηθός Σκηνοθέτης: Στέλιος Κωνσταντίνου/ Καλλιτεχνική Διεύθυνση και Κοστούμια: Χάρης Τουμάζου / Μακιγιάζ: Στυλιάνα Μαραγκού / Μουσική: Δημήτρης Ζαχαρίου / Μοντάζ: Ντίνος Γρηγορίου / Ηχος: Μάρκος Λόπεζ / Μίξη Ηχου: Κώστας Φυλακτίδης-Tone Studio / Colouring: Πανίκος ΠετρίδηςFull Moon Studio / 1st Assistant Camera: Παντελής Διαμαντόπουλος / Steady Cam Operator: Νίκος Καρατσαουσίδης / Titles/Graphics: Μαρία Ζένιου / Gaffer: Paul Yashouf / Crane Operator: Fady Yashouf / Script: Μάριος Πετρώνδας / Boom: Σωτήρης Χρίστου / Prop Master: Μόνικα Χατζηβασιλείου / Catering: Βασίλης Ταουξής / Βοηθοί Παραγωγής: Χάρης Τουμάζου, Ελενα Γεωργίου
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
