H ταινία
Το Aγαλμα της Ελευθερίας και ο Τζόκερ είναι δύο περιπλανώμενοι καλλιτέχνες του δρόμου και καταλήγουν αιχμάλωτοι στο ίδιο κελί. Oταν η συστημική βαρβαρότητα του κράτους και της αστυνομίας «σπάσει» την Ελευθερία, ο Τζόκερ θα ψάξει τα κομμάτια της για να τη φτιάξει από την αρχή.
Η σκηνοθέτης
Η Αντιγόνη Καπάκα είναι σκηνοθέτης και παραγωγός από την Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου κινηματογράφου από τη σχολή CalArts και έχει πάνω από 7 χρόνια εμπειρία στους τομείς του σινεμά και των οπτικοακουστικών έργων στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το 2019 ήταν παραγωγός της ανεξάρτητης ταινίας «Southcentral Love» (80mis, USA), και το 2018 σκηνοθέτησε το «Μάτι 23/7», ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τις περιβαλλοντικές καταστροφές και την κοινωνικοοικονομική κρίση στην Ελλάδα. Εκτοτε, η Αντιγόνη έχει εργαστεί ως παραγωγός και βοηθός σκηνοθέτη σε πολλά έργα σε όλη την Ελλάδα. Η πιο πρόσφατη μικρού μήκους ταινία της ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης, «A Piece of Liberty», επιλέχθηκε και έλαβε χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
5 ερωτήσεις για το «A Piece of Liberty»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Για το «A Piece of Liberty» εμπνεύστηκα από τους καλλιτέχνες του δρόμου που ενσαρκώνουν φιγούρες γνώριμες ή μη, καμιά φορά μέχρι και αξίες. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για δυο πρόσωπα που συναντιούνται, αλληλοεπιδρούν, έλκονται, έρχονται σε σύγκρουση. Τελικά στην ταινία και οι δύο καλλιτέχνες καθρεφτίζουν και υπερασπίζονται την ίδια αξία, την Ελευθερία. Ηταν και είναι σημαντικό για εμένα να ανοίγει ο διάλογος για κάτι που μας αφορά όλους, ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου βιώνουμε καθημερινά το πόσο εύθραυστη και ευάλωτη είναι. Πρέπει να αναζητήσουμε την ευαισθησία και τον σεβασμό για τις απόψεις των άλλων, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα να επιλέγουμε πώς θέλουμε να επικοινωνούμε και να συμμετέχουμε. Θέλω να ελπίζω πως η ταινία τελειώνει με ένα μήνυμα ελπίδας. Οτι αν θέλουμε μπορούμε να βρούμε τον Τζόκερ μέσα μας που θα επιμένει - με τον δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο - να υπερασπίζεται και το τελευταίο κομμάτι της Ελευθερίας μας. Ελπίζω να έχει και λίγο χιούμορ, γιατί το έχουμε ανάγκη και αυτό.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βιοποριστείς στην Ελλάδα αποκλειστικά ως σκηνοθέτης. Ειδικά σε μικρή ηλικία και αν θες να κάνεις μόνο ταινίες είναι οριακά ακατόρθωτο. Εγώ ευτυχώς λατρεύω την συλλογική εργασία καθώς και την έμπνευση που προσφέρει η συνύπαρξη πολλών ειδικοτήτων του σινεμά κατά τη διάρκεια της παραγωγής! Είχα την τύχη και την χαρά να συνεργαστώ με φίλους ταλαντούχους και ικανούς επαγγελματίες που με στήριξαν και ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό το ταξίδι. Μεγάλη χαρά μου έφερε επίσης η υποστήριξη που έλαβα από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Υπουργείο Πολιτισμού με τη χρηματοδότηση του σεναρίου και της παραγωγής της ταινίας από το πρόγραμμα Covid. Ολα τα στάδια είχαν τις δυσκολίες τους και πέρασα από πολλά κύματα για να την τελειώσω, αλλά πάντα μάθαινα κάτι καινούργιο και αυτό με συναρπάζει και με κάνει να ανυπομονώ για τα επόμενα.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Περνάω πολλές ώρες στις πλατφόρμες και μου αρέσει πάρα πολύ να ανακαλύπτω ταινίες και καλλιτέχνες, ειδικά μικρού μήκους που δυστυχώς «ζουν» μόνο σε αυτόν τον κόσμο του streaming. Λέω δυστυχώς, γιατί στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες δεν νομίζω πως υπάρχει σύγκριση μιας κινηματογραφικής αίθουσας με κάτι άλλο. Παρόλ' αυτά, οι πλατφόρμες προσφέρουν μια σημαντική ευκαιρία για τη διανομή και προβολή ταινιών μικρού μήκους, δίνοντάς τους την προοπτική να χαράξουν την πορεία τους, να βρουν και να διευρύνουν το κοινό τους. Με αυτή τη λογική, οι πλατφόρμες και το διαδίκτυο μπορούν να λειτουργήσουν δημιουργικά και υποστηρικτικά στο κινηματογραφικό μέσο κι όχι μόνο ισοπεδωτικά όπως συχνά κάνουν.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας για μένα είναι ο χώρος που ανοίγει τον διάλογο για το σινεμά γενικότερα και ενθαρρύνει την εξωστρέφεια της Ελληνικής κινηματογραφίας. Είναι ένα φεστιβάλ με διεθνή αναγνώριση που κάθε χρόνο διευρύνεται και μεγαλώνει. Ενα φεστιβάλ που δίνει βήμα σε νέους δημιουργούς και σε διαφορετικά είδη κινηματογραφικής τέχνης, ανοίγοντας επείγουσες συζητήσεις. Ολοι οι συνεργάτες του Φεστιβάλ προωθούν τη δικτύωση των δημιουργών και αγωνίζονται για την προώθηση της μικρού μήκους ταινίας. Με νέα τμήματα όπως το Short Film Hub, με ήδη καταξιωμένα, όπως το Pitching Lab και το Cinematherapy, το φεστιβάλ είναι μια πολυπολιτισμική γιορτή των ανοιχτών οριζόντων του κινηματογράφου. Ανυπομονώ πραγματικά, γιατί όλοι οι σκηνοθέτες είναι σημαντικοί δημιουργοί και το επίπεδο των ταινιών πολύ υψηλό. Είναι ενθαρρυντικό και μας γεμίζει αισιοδοξία όταν αναγνωρίζεται στο διεθνές περιβάλλον το ταλέντο που υπάρχει στην Ελλάδα. Και υπάρχει πολύ, αφού οι ελληνικές ταινίες μικρού μήκους έχουν κερδίσει διεθνή αναγνώριση και βραβεία, καταδεικνύοντας την υψηλή τεχνική και δημιουργική ικανότητα των Ελλήνων κινηματογραφιστών. Η αξία τους έχει αναγνωριστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και αυτό ενθαρρύνει τους δημιουργούς να συνεχίσουν να εξερευνούν και να διηγούνται συναρπαστικές ιστορίες μέσω αυτής της γοητευτικής μορφής.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Γιατί το σινεμά ανοίγει τον διάλογο, δίνει φωνή στους αόρατους, γίνεται εργαλείο διεκδίκησης και μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «A Piece of Liberty»:
A Piece of Liberty
Written & Directed: Αντιγόνη Καπάκα | Παίζουν: Φελίς Τόπη, Αχιλλέας Χαρίσκος, Φιντέλ Ταλαμπούκας | Producers: ΑΛΙΠΝΟΟΣ Α.Ε., Βασιλική Πατρούμπα | Dop: Γιάννης Καραμπάτσος | Editing: Julie Wuillai | Editing supervisor: Γιώργος Λαμπρινός | Music by: Βαγγέλης Κιουμουρτζής | Sound design: Γιώργος Μικρογιαννάκης | Art Director: Δανάη Ελευσινιώτη | Statue Construction/Sculptor: Σωκράτης Παπαδόπουλος | Costumes: Χριστίνα Λαρδίκου | Make-up: Δήμητρα Γιατράκου | Casting Director: Κλεοπάτρα Αμπατζόγλου | Production Manager: Δημήτρης Μπραστιάνος | 1st Assistant Director: Σαντέ Μαρία Αγίλαρα | 2nd AD: Γεωργία Καπράλου | Visual Effects: Κώστας Γερονικολός | Color Grading: Μάνθος Σαρδης | DCP Mastering: Γιώργος Ταμπακάκης | Sound Engineer: Ανδρέας Γόβας | Costume Construction : Δέσποινα Μακαρούνη | Costumes Assistant : Δάφνη Ηλιοπούλου | Production Assistants: Γιάννης Χατζησταυρής, Μινάς Ελκίντζη, Ειρήνη Ζαράνη, Μαρία Δελιγιάννη | First Camera Assistant: Βαγγέλης Κασαπάκης | Second Camera Assistant: Ελένη Λόλα | Gaffer: Γιάννης Μαραγκουδάκης | Electrician Assistant: Κώστας Λουβαρδας | Still Photography: Νικιάνα Κονταξή | Backstage Photography: Γιάννης Τομτσης | Picture Vehicle: Δημήτρης Λιάππης | Camera & lenses: Studio Karamanos, Ιωάννα Καραμάνου | Light Equipment: Bright Vision, Παναγιώτης Μουσαφιράκης | Van & Production Support: Μιχάλης Κυρίμη
