Η ταινία
Δύο αδέλφια, ένα ξόρκι, πληγωμένα τοπία κι ένα αναπόφευκτο φευγιό. Το βανκούβερ, μια καθημερινή ιστορία μετανάστευσης, θα γίνει το χρονικό μιας εξαφάνισης.
H σκηνοθέτης
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος από τη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο στην Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν. Η τελευταία της ταινία, «I am Mackenzie», κέρδισε το βραβείο της καλύτερης μικρού μήκους του Τέξας στο SXSW 2019, και το βραβείο Τώνια Μαρκετάκη στο Φεστιβάλ της Δράμας. Προβλήθηκε σε πάνω από 100 διεθνή φεστιβάλ, αναμεσά τους και τα BFI και POFF Black Nights. Εχει διδάξει κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και του Μιζούρι. Από το 2020 διδάσκει σινεμά στο Αμερικάνικο Κολλέγιο (Deree). «Το Βανκούβερ» είναι η πρώτη της ταινία στην ελληνική επαρχία. Ακολουθώντας μια νεορεαλιστική πρακτική, η Αρτεμις συνεργάστηκε με μη επαγγελματίες ηθοποιούς και συμπεριέλαβε το τοπίο και την αλήθεια του ως ένα επιπλέον δραματουργικό στοιχείο στην αφήγησή της.
4 ερωτήσεις για την ταινία «Το Βανκούβερ»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η πρώτη γραφή αυτής της ιστορίας έγινε το φθινόπωρο του 2018 κάπου στο Μιζούρι των ΗΠΑ. Αρχικά ήθελα να εξερευνήσω μια αδελφική σχέση τη στιγμή ενός σημαντικού αποχωρισμού. Η α-ορατότητά μου όμως στο Μιζούρι, που δεν με ήξερε κανείς, και η α-ορατότητά μου στην Ελλάδα, που δεν με «έβλεπε» κανείς, γέννησε την ιδέα της «εξαφάνισης» ως μοτίβο της ταινίας. Οι υπόλοιπες θεματικές: η μετανάστευση, η ανεργία, η ερήμωση και η καταστροφή του ελληνικού τοπίου είναι μόνιμες πληγές που μοιραζόμαστε όλ@ όσ@ έχουμε μεγαλώσει σε αυτόν τον τόπο. Οσο για το πώς θα περιέγραφα την ταινία… μια νεορεαλιστική ταινία ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Καλοί φίλοι, ευελιξία, αυτοσχεδιασμός, τεχνογνωσία, σκληρή δουλειά, πολλή τύχη, μια χειροποίητη τέχνη που αποτυπώνει στο χώρο και στο χρόνο αποχρώσεις ελληνισμού: γι’ αυτό και υπάρχει μεγάλη ανάγκη να προστατευτεί με όραμα και προγραμματισμό από την πολιτεία και το ΥΠΠΟ. Στην ταινία αυτή το στοίχημα ήταν να δουλέψω με το ατόφιο τοπίο του μέρους από τη συγγραφή του σεναρίου ακόμη (ήταν διακριτικές και μη παρεμβατικές οι επεμβάσεις μας στο φυσικό τοπίο) και να συμμετέχουν στην ταινία άνθρωποι από τον τόπο. Βρήκαμε πολύτιμους συνεργάτες στην πορεία, που έδωσαν το δικό τους προσωπικό στίγμα.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά;
«Το βανκούβερ» γυρίστηκε εν μέσω πανδημίας, με πολλή αγωνία και ρίσκο. Ο μεγαλύτερος προσωπικός φόβος ήταν να μην υπάρξει συμβιβασμός σχετικά με τη σωματική δράση και εγγύτητα των ηθοποιών λόγω κυβερνητικών περιορισμών και κινδύνου εξάπλωσης του ιού. Κάτι τέτοιο θα άλλαζε τον τρόπο δουλειάς, και το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα, και θα ήταν τραγικό για το σινεμά γενικότερα. Εφόσον βρέθηκαν ασφαλείς τρόποι να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, δε φοβάμαι για το μέλλον του σινεμά. Θα δούμε σίγουρα πολλές ταινίες που θα αποτυπώνουν την εμπειρία της πανδημίας, εύχομαι όμως να μη συνηθίσουμε να βλέπουμε στις ταινίες ανθρώπους με μάσκες! Αγαπάμε τα όμορφα κοντινά στα πρόσωπα.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το φεστιβάλ Δράμας είναι ένας τόπος συνάντησης με την πιο φρέσκια κινηματογραφία του τόπου, τόπος ζύμωσης και ανταλλαγής. Μόνο ευχάριστες αναμνήσεις, συζητήσεις, προβολές, καλούς φίλους και ωραίες εκδρομές έχω να θυμηθώ. Οι επιτυχίες της ελληνικής μικρού μήκους στο εξωτερικό δημιουργούν ένα ντόμινο εφέ, καθώς στρέφουν το ενδιαφέρον των φεστιβάλ στη χώρα και αυτόματα ανοίγουν τις πόρτες και για τις επόμενες φουρνιές κινηματογραφιστών. Η επιτυχία μιας ελληνικής ταινίας στο εξωτερικό, σημαίνει χαρά για όλον τον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο.
Το Bανκούβερ | Παίζουν: Μαργιάννα Καρβουνιάρη, Βασίλης Κουτσογιάννης | Σενάριο - Σκηνοθεσία: Αρτεμις Αναστασιάδου | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Serafin Spitzer | Μοντάζ: Σπύρος Κόκκας | Μουσική: Χρήστος Μπάρμπας | Ηχοληψία: Βασίλης Αθανασόπουλος | Casting: Αρτεμις Αναστασιάδου, Κάκια Καλαντζίδου | Σκηνικά: Μαρία-Εύα Μαυρίδου | Κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη | Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικολέτα Λεούση | Σχεδιασμός Ηχου: Περσεφόνη Μήλιου, Βαγγέλης Φάμπας | Μιξάζ: Κώστας Φυλακτίδης | Color Grading: Γρηγόρης Αρβανίτης | Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Πατεράκης | Executive Producer: Μιχάλης Μαυρίκιος | Παραγωγός: Βαγγέλης Φάμπας | Παραγωγή: Massive Productions,ΕΚΚ, ΕΡΤ Α.Ε-Μικροφίλμ με την υποστήριξη του SEE Cinema Network.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ και την αφίσα της ταινίας «Το βανκούβερ».
