Η ταινία
Μια ρεσεψιονίστ, μια σερβιτόρα και μια καμαριέρα εργάζονται κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν στο ξενοδοχείο LUXENIA. Μια μέρα, μια μικρή παύση των εργασιών τους διαταράσσει την αυτοματοποιημένη καθημερινή τους ρουτίνα. Το LUXENIA παρουσιάζει τη σκηνοθετημένη εικόνα και τις παρασκηνιακές αντιφάσεις της «βιομηχανίας του τουρισμού».
Η σκηνοθέτης
Η Δήμητρα Κονδυλάτου είναι εικαστική καλλιτέχνιδα και ζει στην Αθήνα. Ενδιαφέρεται για τα όρια της τέχνης και τη σχέση της με τον τουρισμό και την καθημερινή ζωή, τα οποία μελετά μέσω της σύνθεσης έργων κινούμενης εικόνας και της επεξεργασίας εικόνων και κειμένων. Από το 2012 έως και το 2018 αντλούσε υλικό για την καλλιτεχνική της έρευνα από την απασχόλησή της ως διαχειρίστρια και εργαζόμενη του τουριστικού ξενώνα Νήιον στη Λευκάδα, και από τη διοργάνωση του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών The island - resignified που πραγματοποιήθηκε από το 2015 έως και το 2017.
4 ερωτήσεις για το «Luxenia»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η ταινία είναι αποτέλεσμα της παρατήρησης της τουριστικής εξάπλωσης στην Ελλάδα, μέσα από την επαγγελματική, εποχική μου ενασχόληση με τον τουρισμό. Στο κυρίαρχο αφήγημα περί τουρισμού, η έμφαση δίνεται κατά κύριο λόγο στο κομμάτι που αφορά στην ανάπτυξη και στην οικονομία, ενώ δε συζητούνται στον ίδιο βαθμό οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις του στα μέρη όπου αναπτύσσεται. Το LUXENIA, μία μικρού μήκους ταινία ανάμεσα στη μυθοπλασία και το δοκίμιο, παρουσιάζει όψεις της γυναικείας εργασιακής συνθήκης, της φιλοξενίας, της σκηνοθετημένης εικόνας και των παρασκηνιακών αντιφάσεων της «βιομηχανίας του τουρισμού». Η ταινία γυρίστηκε πριν την πανδημία, όταν τα νούμερα των τουριστικών αφίξεων είχαν αγγίξει τα ύψη και τελικά ολοκληρώνεται και προβάλλεται ενώ η πανδημία συνεχίζει να εξελίσσεται, έχοντας ανοίξει σοβαρά ζητήματα αναφορικά με τον τρόπο που ζούμε, μεταξύ άλλων τον τουρισμό και το μέλλον του.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Είναι γνωστό πως η ενασχόληση με την τέχνη στην Ελλάδα είναι δύσκολη, λόγω των ισχνών πόρων, χρηματοδοτήσεων και υποστηρικτικών πλαισίων. Προέρχομαι από το πεδίο των εικαστικών, όπου τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Εχω μάθει να δουλεύω με περιορισμούς και συγκεκριμένα δεδομένα και να αξιοποιώ ό,τι έχω. Το LUXENIA μου υπενθύμισε πόσο σημαντικό είναι να μοιράζεσαι τις διαδικασίες, τις πληροφορίες, τις ιδέες, την δράση και έναν κοινό στόχο με μια ομάδα. Και μάλιστα μια ομάδα φίλων που βοήθησε να γίνουν όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η γνώση που μου έδωσε αυτή η εμπειρία, τα λάθη, η διάδραση και ο πειραματισμός, μου δημιουργούν την επιθυμία να δοκιμάσω ξανά.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά;
Η συνύπαρξη στην κινηματογραφική αίθουσα, όταν γίνεται με προσοχή και ασφάλεια, βιώνεται με ακόμα μεγαλύτερη χαρά, ανακούφιση και εκτίμηση, μετά τη διαδικτυακή και μεγάλης διάρκειας μοναχική θέαση στο διαδίκτυο της προηγούμενης χρονιάς. Δυστυχώς η συνθήκη της πανδημίας δε μας έχει ακόμα προσπεράσει, και τα πράγματα παραμένουν ασαφή και συγκεχυμένα. Θέλει πολλή προσοχή τη στιγμή που δεν έχουμε διαφύγει εντελώς τον κίνδυνο, χωρίς βέβαια να υποτιμούμε τον συναισθηματικό και τον κοινωνικό παράγοντα. Η κοινωνική και πολιτική διάσταση παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο για το πώς μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον, μετά την τρομακτική εμπειρία των lockdown που είναι ακόμα πολύ φρέσκια.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι το παλιότερο και σημαντικότερο εγχώριο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, και είναι τιμή μου που το LUXENIA επιλέχθηκε να συμμετάσχει, παρά τη μικρή κλίμακα παραγωγής και το ελάχιστο μπάτζετ του. Αυτό δείχνει πως το Φεστιβάλ είναι ανοιχτό και υποστηρίζει έμπρακτα και τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την συνάντηση ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες που κάνουν ταινίες και αγαπούν το σινεμά. Ενα καλό σενάριο θα ήταν οι πρόσφατες και συστηματικές διεθνείς επιτυχίες των μικρών μήκους ταινιών να ασκήσουν κάποια πίεση για την αναδιαμόρφωση των πολιτιστικών πολιτικών. Αυτή η αναγνώριση εκτός από εντυπωσιακή (δεδομένων των συνθηκών εντός των οποίων συχνά γίνονται οι ταινίες), είναι ενδεχομένως και ενθαρρυντική για το μέλλον του κινηματογράφου στην Ελλάδα.
Luxenia | Με τις: Σαμπρίνα Μπροντέσκου, Νατάσα Σαραντοπούλου, Ανούς Μπογοσιάν | Και τις φωνές των: Ντάνα Παπαχρήστου, Γιώργου Σαμαντά και Maria Juliana Byck | Σκηνοθεσία / Σενάριο / Μοντάζ: Δήμητρα Κονδυλάτου | Κάμερα: Κωνσταντίνα Γοργογιάννη | Ηχος / Επεξεργασία και σχεδιασμός ήχου: Γιώτης Παρασκευαΐδης | Πρωτότυπη μουσική: Anna vs June
