H ταινία
Η Ηλέκτρα, έχει υπάρξει καθηγήτρια πριν από λίγα χρόνια στο βιομηχανικό χωριό Χ. Ένα χωριό παρήκμασμένο, χωρίς διεξόδους, απέναντι από το οποίο δεσπόζει ένα τεράστιο εργοστάσιο, όχι στην καλύτερη εποχή του. Εκεί φτάνει κανείς από επαρχιακούς δρόμους, ανάμεσα σε ένα ρημαγμένο τοπίο με αποθέσεις μαύρης σκουριάς.
Η Λία, πρώην μαθήτρια της Ηλέκτρας, ήταν και παραμένει όμορφη και δουλεύει στο καφέ-μπαρ Heaven ιδιοκτησίας του «Κανίβαλου». Η Λία δεν έχει διεξόδους. Η ψυχαγωγία και το θέαμα εξαντλείται σε φτιαγμένα αυτοκίνητα που ντριφτάρουν σηκώνοντας τη μαύρη σκόνη της αλάνας.
Η Ηλέκτρα ξέρει ότι στη Λία αξίζει μια άλλη δόξα και ξέρει ότι σαν καθηγήτριά της, έστω, κάποτε, οφείλει να την οδηγήσει σε αυτήν.
Η Ηλέκτρα επιστρέφει. Και θα πάρει τη Λία μαζί της για να κάνουν τη ληστεία που και οι δυο τους χρειάζονται: Η Λία για να δραπετεύσει, η Ηλέκτρα για να τη δέσει μαζί της.
Η σκηνοθέτης
Κατάγεται από την Αμμόχωστο της Κύπρου. Γεννήθηκε στο Κίεβο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών τΤχνών του ΑΠΘ. Δουλεύει σαν ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Οι ταινίες που έχει πρωταγωνιστησει έχουν λάβει μέρος σε μεγάλα φεστιβάλ και έχουν διακριθεί («Λεωφόρος Πατησίων» του Θανάση Νεοφώτιστου), «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά κ.ά.) Το σενάριο του «Route-3» διακρίθηκε στο Φεστιβάλ κινηματογράφου του Σαράγεβο και απέσπασε χρηματοδότηση για παραγωγή στα πλαίσια του προγράμματος «Sarajevo city of films». Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Θανάσης Νεοφώτιστος. Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο φεστιβάλ του Τορόντο (2019). Η Μαρίνα Συμεού συμμετείχε επίσης στο Berlinale Talents 2016 και στο Sarajevo Talents 2016.
4 ερωτήσεις για το «Exploitation»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η αρχική ιδέα και το σενάριο ανήκει στον Γιώργο Σερβετά. Με τον Γιώργο έχουμε υπάρξει για πάνω από μία δεκαετία σύντροφοι και συνεργάτες. Καθόμασταν ένα απόγευμα και μιλούσαμε πάνω στο σενάριο που είχε γράψει, το οποίο με ενέπνεε πολύ σαν ιστορία. Αρχισα να του λέω πως αν το σκηνοθετούσα εγώ, θα το έκανα έτσι και θα έβαζα αυτό και το άλλο και θα παίζαν αυτοί οι ηθοποιοί και αυτή η μουσική. Ο Γιώργος τότε μου έκανε ένα δώρο. Είπε, «ας το υποβάλλουμε μαζί, με τη δικιά σου ματιά στη σκηνοθεσία». Η ταινία κατάφερε να πάρει χρηματοδότηση από το πρόγραμμα Microfilm της ΕΡΤ και κάπως έτσι οι ιδέες που αυθόρμητα και ελεύθερα πετούσαν στον αέρα εκείνο το απόγευμα, γίναν πραγματικότητα.
Εχω μεγάλη αγάπη για ταινίες όπως ο «Θάνατος στη Βενετία» και το «Θεώρημα». Στο “Exploitation” υπάρχει ένας πυρήνας που με συγκινεί, είτε το εντοπίζω στην τέχνη ως θεματική, είτε σαν εμπειρία στην πραγματική ζωή. Η βασική ηρωίδα, η Ηλέκτρα που είναι δασκάλα στο καταραμένο χωριό Χ, γοητεύεται και παθαίνει εμμονή με ένα πανέμορφο πλάσμα, τη Λία που είναι μαθήτριά της. Το μέλλον της Λίας αν παραμείνει στο χωριό, προβλέπεται αρκετά περιορισμένο. Μπορεί και δυσοίωνο. Και η Ηλέκτρα αποφασίζει να τη «σώσει». Μόνο που το κάνει με έναν ανορθόδοξο τρόπο.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Στην Ελλάδα δεν έχουμε κάποια βιομηχανία όσο αφορά το σινεμά. Εχουμε μια μικρή βιοτεχνία. Και κανείς δεν μπορεί να βιοπορίζεται αποκλειστικά από αυτό. Οι ταινίες γίνονται με τεράστιο πείσμα, αυταπάρνηση και πολλή προσωπική δουλειά που δεν αμοίβεται για τον πραγματικό χρόνο εργασίας. Αλλά καλώς ή κακώς οι κινηματογραφιστές δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς! Θα ψάχνουμε πάντα αφορμές να μαζευόμαστε γύρω από αυτή τη μαγική διαδικασία. Το έβλεπα και σαν ηθοποιός όταν δούλευα σε ταινίες και το είδα και τώρα πιο πολύ από «μέσα», σαν σκηνοθέτης.
Το κομμάτι της δουλειάς με τους ηθοποιούς είναι κάτι που μου ταίριαξε πολύ και με συνεπήρε. Σίγουρα βοήθησε ότι σαν ηθοποιός εγώ η ίδια, ξέρω τους κώδικες επικοινωνίας όσο αφορά τη δουλειά πάνω στον ρόλο και τις ψυχολογικές ανάγκες της εύθραυστης ιδιοσυγκρασίας των ηθοποιών. Εγώ η ίδια είμαι έτσι. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μεγάλη τύχη να έχω μαζί μου το καστ που ονειρευόμουν. Την ηθοποιό που θαύμαζα από πάντα στο ελληνικό σινεμά, τη Θεοδώρα Τζήμου. Και ένα νέο, ταλαντούχο πλάσμα που τώρα ξεκινάει, την Ανια Λεμπεντένκο.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά;
Η ανθρωπότητα έχει περάσει από πολύ δυσκολότερες στιγμές στην ιστορία της. Η εμπειρία του lockdown και της πανδημίας, είναι μια καλή ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα που αφορούν τη ζωή μας στην πόλη, την εργασία και την ανάπτυξη. Για τους καλλιτέχνες είναι μια καλή αφορμή για ανασυγκρότηση και νέο υλικό για σκέψη και δημιουργία. Οι αίθουσες όπως και τα θέατρα έχουν πληγεί πολύ από την κατάσταση. Πιστεύω όμως ότι θα ανακάμψουν. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή αφορά μια πολιτική που μας θυμίζει οργουελικές καταστάσεις και αφορά την πρόσβαση στις αίθουσες. Η τάση να επιτρέπεται η πρόσβαση μόνο σε εμβολιασμένους, ζωντανεύει καταστάσεις που βλέπαμε πριν 20 χρόνια σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, δυστοπικές και κάθε άλλο παρά δημοκρατικές. Ελπίζω να μην είναι κάτι που θα το δούμε τον επόμενο καιρό να γίνεται πραγματικότητα. Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι σημείο αναφοράς για τους κινηματογραφιστές και ο χώρος “μύησης” σχεδόν όλων των νέων δημιουργών που θέλουν να ασχοληθούν με το σινεμά. Είμαι πολύ χαρούμενη που η πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά θα παιχτεί εκεί.
Υπάρχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο στις ελληνικές ταινίες τα τελευταία χρόνια και μεγάλο ενδιαφέρον από τις διεθνείς διοργανώσεις που αφορούν το σινεμά. Είναι μια καλή ευκαιρία για εξωστρέφεια των δημιουργών από την Ελλάδα προς την παγκόσμια κοινότητα και αγορά. Σίγουρα οφείλουμε πολλά στον Γιώργο Λάνθιμο που ξεχώρησε με την ιδιαίτερη αισθητική του και έστρεψε το παγκόσμιο ενδιαφέρον του σινεμά, στο greek weird wave. Αλλά χαίρομαι πολύ όταν βλέπω να ξεχωρίζουν στα φεστιβάλ και ελληνικές ταινίες που ξεφεύγουν από αυτό το ρεύμα. Σε κάθε περίπτωση είναι μια περίοδος πολύ «ανθηρή» για το ελληνικό σινεμά.
Exploitation | Σκηνοθεσία: Μαρίνα Συμεού | Σενάριο: Γιώργος Σερβετάς | Ηθοποιοί: Θεοδώρα Τζήμου, Ανια Λεμπεντένκο, Γιάννης Δρακόπουλος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θωμάς Τσιφτελής | Μοντάζ: Πάνος Αγγελόπουλος | Ηχος: Χρήστος Σακελλαρίου | Σχεδιασμός ήχου-Μίξη: Δημήτρης Μυγιάκης | Σκηνογραφία/Κοστούμια: Κατερίνα Χατζοπούλου, Αγγελίνα Παγώνη | Μακιγιάζ: Εύα Γαϊτανίδου | Colorist: Αγγελος Μάντζιος, Metapost | Διεύθυνση Παραγωγής: Τάσος Κορωνάκης | Παραγωγή: Μαρίνα Δανέζη, Laika Productions | Συμπαραγωγή: Microfilm-ΕΡΤ
Δείτε εδώ τη «Λεωφόρο Πατησίων» του Θανάση Νεοφώτιστου με πρωταγωνίστρια τη Μαρίνα Συμεού:
Δείτε εδώ το «Route-3» του Θανάση Νεοφώτιστου σε σενάριο της Μαρίνας Συμεού:
