«Breaking Bad» (5η σεζόν)
Ο Βινς Γκίλιγκαν έβαλε σε ένα καζάνι επιρροές που ξεκινούν από τους αδερφούς Κοέν και φτάνουν ως τον Σέρτζιο Λεόνε, σε ένα κατάμαυρο μοραλιστικό δράμα για έναν καθημερινό τύπο που μετατρέπεται σε κοινωνιοπαθή εγκληματία, διαποτισμένο με σωτήριες δόσεις χιούμορ και παλπ ευαισθησίας.
Στο φινάλε μπορεί ο δημιουργός της σειράς να αγάπησε ίσως λίγο περισσότερο από ό,τι έπρεπε τον ήρωά του, δίνοντάς του ένα καθαρό φινάλε που χρήζει συζήτησης το κατά πόσο άξιζε, όμως αφηγηματικά έμεινε πιστός σε όσα έφεραν τη σειρά ως εδώ. Το «Breaking Bad» ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με τους δικούς του όρους, σε μια σπάνια περίπτωση σειράς που οι τηλεοπτικοί θεοί της φέρθηκαν ακριβώς όπως έπρεπε, ακριβώς όπως ήθελε ο δημιουργός της.
Στην ουρά μια δραματουργικής κορύφωσης που αρκούσε για να κάνει τα νεύρα του θεατή πριονοκορδέλες και τα νύχια πασατέμπο, η ιστορία του αγαπημένου μας μισητού καθηγητή χημείας ολοκληρώθηκε με τον ίδιο ούτε Γουώλτερ Γουάιτ ούτε Χάιζενμπεργκ, παρά ενσαρκωμένο άγγελο από την κόλαση, που μοιράζει τιμωρία με τρόπους απολαυστικούς και σπαρακτικούς την ίδια στιγμή.
Κάπου ανάμεσα στα αυτόματα οπλοπολυβόλα που καθαρίζουν τους Ναζί (και μοιάζουν να προήλθαν από κάποιο επεισόδιο «McGyver» γυρισμένο ως homage στο Ιντιάνα Τζόουνς) και στον Γουώλτ/Χάιζενμπεργκ να αφήνει μια τελευταία υπογραφή αίματος πάνω στα ‘κουζινικά σκεύη’ που του έφεραν την εγκληματική του απελευθέρωση (η ανατροπή είναι πως ο Γουώλτ Γουάιτ πάντα ήταν ο Χάιζενμπεργκ απλά δεν το ήξερε), βρίσκεται η τέλεια δήλωση-κατακλείδα για μια από τις σπουδαίες σειρές της εποχής μας.
Γράψαμε στο Flix
Το κλείσιμο πατούσε σε κώδικες γουέστερν, αγκάλιαζε την υπερβολή του, και παρέδωσε την απόλυτη μεταμελημένος-αντιήρωας-μπουκάρει-και-ξεκάνει-τους-πάντες ιστορία εξιλέωσης. (Από τα φινάλε της χρονιάς.)
Το καλύτερο επεισόδιο
«Ozymandias» (5x14)
Υπό μία έννοια το εκρηκτικό φινάλε της σειράς πριν τον επίλογο-φαντασίωση, με τον Γουώλτ να βλέπει όλο του τον κόσμο να καταρρέει, να δηλητηριάζεται, κάνοντάς το πλέον αδύνατο για τον ίδιο να συνεχίσει να είναι μέρος του. Ο σκηνοθέτης Ράιαν Τζόνσον του «Looper» κάνει απίστευτη δουλειά στο να φέρει τα πάντα σε πλήρη κύκλο, στήνοντας πλάνα και σκηνές σαν αντικατοπτρισμούς των ευτυχισμένων πρώτων ημερών σε ραγισμένο καθρέφτη. Για τον Γουώλτ και τον Χάιζενμπεργκ όλα τελειώνουν εδώ.
Μια σκηνή
Από το ίδιο επεισόδιο, το τηλεφώνημα του Γουώλτ και της Σκάιλερ. Αληθινό τεστ προσωπικότητας, μια νευρώδης σκηνή σχεδιασμένη για να διαλύσει το νευρικό σύστημα του θεατή, και η οποία λειτουργεί όχι μόνο σε επίπεδο πλοκής (ο Γουώλτ προστατεύει τη Σκάιλερ), αλλά σε δεύτερο επίπεδο προσφέρει μια λεπτή ψυχολογική ανάγνωση του Γουώλτ (που ξεκάθαρα αρπάζει την ευκαιρία και βγάζει προϋπάρχοντα συναισθήματα απέναντι στη γυναίκα του που ως τώρα δεν είχε επιτρέψει στον εαυτό του να αντιμετωπίσει κατάματα) όσο και ένα είδος καθρέφτη για την ίδια τη σειρά όσο και για τους θεατές της. Κοίτα αρκετά έντονα αυτή τη σκηνή, και θα ανακαλύψεις πολλά για τον εαυτό σου. Βινς Γκίλιγκαν, παρανοϊκέ τύπε, μια υπόκλιση.
Και κάτι ακόμα
Προετοιμαστήκαμε για την τελευταία σεζόν της σειράς μαζεύοντας τις σημαντικότερες και πιο σοκαριστικές στιγμές της σειράς, με αφορμή το φινάλε κάναμε αναδρομή στα 10 καλύτερα της ιστορίας, ενώ το ίδιο το τέλος του «Breaking Bad» συμπεριλάβαμε στα καλύτερα της χρονιάς.
Επίσης μιλήσαμε για την ιστορία του μεγαλύτερου φαν της σειράς, για το θαυμασμό του Άντονι Χόπκινς για τον Μπράιαν Κράνστον, αλλά και για το πώς η σειρά έγινε αντικείμενο έκθεσης.
Τέλος, για όσους θέλουν να αναζητήσουν την προέλευση του «Breaking Bad» σε μια άλλη κλασική σειρά, οι αναφορές στον Βινς Γκίλιγκαν υπήρξαν ουκ ολίγες στο φετινό μας αφιέρωμα για τα 20 χρόνια «X-Files».
Πέρσι
- Στη θέση 2: «Mad Men»
- Το «Breaking Bad»: -
Τα άλλα νούμερα
- Το νούμερο 10 του 2013
- Το νούμερο 9 του 2013
- Το νούμερο 8 του 2013
- Το νούμερο 7 του 2013
- Το νούμερο 6 του 2013
- Το νούμερο 5 του 2013
- Το νούμερο 4 του 2013
- Το νούμερο 3 του 2013
Κι άλλα από τα καλύτερα της TV του 2013:
- H χρονιά σε πρόσωπα: Τα 10 πρόσωπα (και οι καρχαρίες) της χρονιάς
- Τα νεο-procedurals του CBS: Η θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες
- Το απότομο τέλος του «Bunheads»: Η καλύτερη cancelled-too-soon σειρά της χρονιάς
- Η πολλαπλή Τατιάνα Μασλάνι του «Orphan Black»: Η καλύτερη ερμηνεία της σεζόν
- Τίτλοι αρχής: Τα 11 ωραιότερα ανοίγματα νέων σειρών
- Τα success story: Η απότομη άνοδος του Netflix
- Τα μεγάλα αντίο: Τα 5 καλύτερα και το 1 χειρότερο φινάλε
