Ντέιβιντ Φίντσερ. Κέβιν Σπέισι. Ιλάι Ροθ. Τζέντζι Κόχαν, δημιουργός του «Weeds». Μιτς Χέρβιτς και νέα επεισόδια «Arrested Development».
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα ονόματα που φιγουράρουν στο υπό συγκρότηση ρόστερ δημιουργών του Netflix, της μεγαλύτερη υπηρεσίας online streaming και DVD ενοικίασης στις ΗΠΑ. Το Netflix παραδοσιακά έκανε απλώς ό,τι κι ένα βιντεάδικο, σε άφηνε δηλαδή να «νοικιάσεις» μια προβολή ταινίας ή σειράς στον υπολογιστή σου, με αντάλλαγμα μια μηνιαία συνδρομή.
Ομως εσχάτως αυτό έχει αλλάξει, με την υπηρεσία να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι της διανομής σειρών σε πρώτη προβολή. Εκεί δηλαδή που ένα στούντιο θα ξεκίναγε την ανάπτυξη κάποιας σειράς πουλώντας την στο ΗΒΟ ή στο AMC ή σε κάποιο αντίστοιχο κανάλι, τώρα ο νέος παράγοντας είναι το Netflix, που ποντάρει σε τέτοιους original περιεχομένου κράχτες για να αυξήσεις τις συνδρομές του.
Οι σειρές που έχει ήδη παραγγείλει είναι:
«Lilyhammer», που αποτέλεσε και την πρώτη του παραγωγή. Εκανε μάλιστα πρεμιέρα φέτος το χειμώνα, και με τα 8 επεισόδια της πρώτης σεζόν να γίνονται διαθέσιμα ταυτόχρονα για streaming. Ο Στίβεν βαν Ζαντ (των «Σοπράνος») γράφει και πρωταγωνιστεί σε μια δραμεντί για έναν μαφιόζο που μεταφέρεται στη Νορβηγία στο πλαίσιο προστασίας μαρτύρων.
«House of Cards», σε παραγωγή Ντέιβιντ Φίντσερ και Κέβιν Σπέσι, με τον πρώτο να σκηνοθετεί τον πιλότο και τον δεύτερο να πρωταγωνιστεί. Ριμέικ του ομώνυμου βρετανιικού πολιτικού δράματος με την τελική τιμή του να κυμαίνεται στα $100+ εκατομμύρια (παραδοσιακά απαιτητικός και τελειομανής ο Φίντσερ), και ακριβώς το είδος της σειράς με μεγάλο πρεστίζ που μπορεί να βάλει το όποιο Netflix στο χάρτη.
«Arrested Development», με όλο το αρχικό καστ της θρυλικής κωμωδίας να συγκεντρώνεται ξανά. Ο Μιτς Χέρβιτς μάλιστα εξήγησε πρόσφατα πως το μοντέλο διάθεσης επεισοδίων από το Netflix (ταυτόχρονη διάθεση όλων των επεισοδίων για streaming) του επιτρέπει να πειραμαριστεί με την τηλεοπτική φόρμα, σχηματίζοντας κάτι που μοιάζει περισσότερο με ψηφιδωτό παρά με ακολουθία επεισοδίων. Όπως και νά’χει, τεράστια κίνηση για το Netflix.
«Hemlock Grove», θρίλερ μυστηρίου από τον Ιλάι Ροθ, με την Φάμκε Γιάνσεν να πρωταγωνιστεί. Έχει παραγγελθεί μια σεζόν 13 επεισοδίων.
«Orange Is the New Black», ένα δράμα φυλακών βασισμένο στο ομώνυμο memoir. Η σειρά, με μια σεζόν 13 επεισοδίων να έχει παραγγελθεί, θα προέρχεται από την Τζέντζι Κόχαν, δημιουργό του «Weeds».
Το Netflix ακόμα έχει εμπλακεί ή έχει φημολογηθεί πως ενδιαφέρθηκε/ενδιαφέρεται για μπόλικες σειρές που έχουν κοπεί και ψάχνουν/έψαχναν νέο σπίτι, από πρόσφατες (σαν το «TerraNova») μέχρι πού-τη-θυμήθηκες-τώρα-αυτή (σαν το «Jericho»). Αυτό εξηγείται εύκολα: Ως πλατφόρμα για streaming, η υπηρεσία γνωρίζει πολύ καλά ποιες σειρές έχουν διαρκή ζήτηση από τους συνδρομητές και προσπαθεί να κινηθεί βάσει αυτού.
Γιατί όμως τώρα; Οι μεγάλες κινήσεις του Netflix ακολουθούν ένα προβληματικό 2011 που είδε τη μετοχή της εταιρείας να κατρακυλά ύστερα από αυξήσεις στη μηνιαία συνδρομή και λύσεις-μπαλώματα της λογικής του διαχωρισμού των υπηρεσιών (streaming και ενοικίαση DVD ως διαφορετικοί λογαριασμοί με ξεχωριστές χρεώσεις) που συνάντησαν τεράστιες αντιδράσεις από το κοινό και τη βιομηχανία και εγκαταλείφθηκαν.
Το Netflix προφανώς προσβλέπει όχι απλά στην προσφορά ενός ακόμα λόγου για να πληρώνει κάποιος τη συνδρομή του, αλλά και σε «δολώματα» που θα προσελκύσουν κι άλλους συνδρομητές, ακριβώς στη λογική που τους κυνηγάει το ΗΒΟ και το Showtime. Σκέψου το: Φαντάσου πως είσαι γραμμένος σε μια υπηρεσία online βιντεάδικου, και μία στο τόσο θα ανοίγεις το λογαριασμό σου και θα βλέπεις να σε περιμένουν καινούρια επεισόδια «Arrested Development» ή εικόνες από την θεϊκή κάμερα του Φίντσερ. Δεν ακούγεται και άσχημο.
Σε όλα αυτά, προσθέτουμε και τον πολύ απλό, αλλά σημαντικο παράγοντα της εποχής. Αν δεν ήταν το Netflix, θα ήταν κάποιος άλλος (ήδη, υπηρεσίες σαν το Amazon ή την Google ετοιμάζουν δικές τους αντίστοιχες κινήσεις). Αλλά πάντως σίγουρα, το ίντερνετ δε θα έμενε για πάντα ένας χώρος δίχως οργανωμένη εκμετάλλευση του τηλεοπτικού περιεχομένου.
Είναι περίεργο κάπως να μιλάμε πια με παραδοσιακούς όρους για «τηλεόραση» βέβαια, αλλά κάπως πρέπει να συνεννοούμαστε. Ζούμε εξάλλου σε μια εποχή όπου ολόκληρος Τζος Γουίντον κέρδισε το πρώτο του Εμμυ για μια ιντερνετική μίνι σειρά. Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο, καθώς μιλάει για τη σύγχυση που επικρατεί ανάμεσα στα διαφορετικά φορμάτ και την αβεβαιότητα πάνω στο ποιο μοντέλο μπορεί να είναι πιο δημιουργικό και πιο κερδοφόρο.
Το παραδοσιακό μοντέλο (τηλε)θέασης πεθαίνει. Ένα επεισόδιο τη βδομάδα, σε προκαθορισμένη ώρα και μέρα, απέναντι από μια προκαθορισμένη συσκευή, για μια προκαθορισμένη σεζόν που ξεκινάει Σεπτέμβρη και τελειώνει Μάη; Όλοι και λιγότεροι άνθρωποι βλέπουν πια τηλεόραση με αυτό τον τρόπο. DVR, TiVo, online streaming, Pirate Bay, Amazon, καλωδιακή τηλεόραση, υπολογιστές - οι τρόποι πλέον είναι αμέτρητοι. Και τώρα, έρχεται σε αυτούς να προστεθεί και το «ξυπνάω ένα πρωί κι έχω μια ολόκληρη νέα σεζόν ‘Arrested Development’ έτοιμη για στρημάρισμα».
Το Netflix πραγματοποιεί ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά τελικά ένα ρίσκο ίσως και αυτονόητο. Θα περιμένουμε τα αποτέλεσματα (από δημιουργικής όσο και εμπορικής σκοπιάς) με μεγάλο ενδιαφέρον.
Το «House of Cards» αναμένεται να γίνει διαθέσιμο στα τέλη του 2012, με τα «Arrested Development» και «Hemlock Grove» να ακολουθούν στις αρχές του 2013.
