To 1992, ένα 24χρονο αγόρι από το Λονγκ Αϊλαντ, ο Γουίλιαμ Φορντ ο νεότερος, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός τσακωμού με τον 19χρονο μηχανικό αυτοκινήτων Μαρκ Ρέιλι. Ο Φορντ ήταν μαύρος, ο Ρέιλι λευκός. Ο Ρέιλι υποστήριξε ότι βρισκόταν σε άμυνα, ο Φορντ δεν ήταν ζωντανός για να υποστηρίξει τίποτα. Οταν οι κατηγορίες άρχισαν να κυκλώνουν τον Ρέιλι, 23 λευκοί ένορκοι τις αρνήθηκαν και έτσι δεν έγινε ποτέ δίκη.
O Γιανς Φορντ ήταν στο Πανεπιστήμιο και κορίτσι όταν έζησε τη δολοφονία του αδερφού του ως ένα γεγονός που θα του άλλαζε για πάντα τη ζωή. Στην αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο του Χάμιλτον, είχε πλέον αποφασίσει να του αφιερώσει μια ταινία, αλλά θα περίμενε τουλάχιστον είκοσι χρόνια ακόμη μέχρι να νιώσει έτοιμος για να την αφηγηθεί σωστά.
«Η ταινία είναι μια ματιά στο πώς η θλίψη ξεθωριάζει μέσα στο χρόνο, συναισθηματικά, ψυχολογικά και βιολογικά. Μια ματιά στο πώς η θλίψη αλλάζει το σώμα σου. Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτήν την ταινία όταν ήμουν 21 ετών. Και συνειδητοποιώντας πως αυτό το έγκλημα είναι μέρος της αμερικανικής κουλτούρας, δεν ξέρω αν σαν πιο νέος κινηματογραφιστής θα είχα την ωριμότητα, την εμπειρία και την καθαρότητα να κάνω όλο αυτό μια ταινία.»
Διαβάστε ακόμη: Ολα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις υποψηφιότητες των 90ών Οσκαρ
Το «Strong Island» είναι η ιστορία αυτής της απώλειας και μαζί το χρονικό ενός ρατσιστικού εγκλήματος σε μια χώρα που δεν θα είναι ποτέ έτοιμη να κοιτάξει κατάματα τα λάθη της. Παραγωγή του Netflix και στη λογική των αποκαλυπτικών ντοκιμαντέρ που φέρνουν στην επιφάνεια στοιχεία που κανονικά θα ήταν μέρος μιας ογκώδους δικογραφίας, το ντοκιμαντέρ του Γιανς Φορντ έκανε την πρεμιέρα του πέρσι στο Φεστιβάλ του Σάντανς και έφτασε μέχρι τη φετινή πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, μια διπλά πολιτική θέση εκ μέρους της Ακαδημίας, αλλά πριν απ' όλα ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για την ταυτότητα και πώς αυτή ορίζει τη μοίρα του κάθε ανθρώπου.
O Φορντ έρχεται να συμπληρώσει μια μικρή ακόμη λίστα που περιλαμβάνει την Αντζελα Μόρλεϊ, δύο φορές υποψήφια στα '70s για τη μουσική του «The Slipper and the Rose: The Story of Cinderella» και του «The Little Prince», την Πέιτζ Γουόρνερ, που έλαβε πέρσι ένα τεχνικό βραβείο για τη δουλειά της στα ειδικά εφέ και την Ανονί, υποψήφια για το τραγούδι «Manta Ray» από το ντοκιμαντέρ «Racing Extinction» το 2016.
