Ο Φατίχ Ακίν κι ο Ταχάρ Ραχίμ δηλώνουν κι οι δυο ότι είναι το alter ego ο ένας του άλλου. Μεγαλωμένοι σε χώρες της Δύσης, με καταγωγή από «τη Μεσόγειο», όπως λέει ο Ακίν, άνθρωποι που δρουν με βάση το ένστικτο κι όχι τη λογική. Μοιάζουν ιδανικοί συνεργάτες και, στις συνεντεύξεις που έδωσαν μετά την προβολή του «The Cut», επιβεβαιώνουν ότι έτσι ήταν στο χρόνο που πέρασαν μαζί. Ο Ακίν είδε – όπως όλοι μας – τον Ραχίμ στον «Προφήτη» του Ζακ Οντιάρ κι αποφάσισε μεμιάς ότι θα τον έκανε πρωταγωνιστή του. Ο Ραχίμ έλαβε την πρόταση του σκηνοθέτη και δεν πίστευε στην τύχη του, μας λέει, μια και το «Head On» ήταν η αγαπημένη του ταινία του σύγχρονου σινεμά. Αντιμετώπισαν την ευθύνη και το φορτίο του να μεταφέρουν στο σινεμά την ιστορία της γενοκτονίας των Αρμενίων. Αλλά και να κάνουν μια ιστορική ταινία εποχής και μαζί μια ταινία «είδους», ένα στερεοτυπικό μελόδραμα.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «The Cut»
«Δεν πιστεύω ότι μια ταινία μπορεί να επιβεβαιώσει ή ν’ αφηγηθεί τα πάντα για κάτι τόσο μεγάλο όσο η γενοκτονία των Αρμενίων,» λέει ο Φατίχ Ακίν. «Εκτός αν κάνεις ένα ντοκιμαντέρ και ξεκινήσεις από τον 19ο αιώνα και την πηγή του μίσους στη γέννηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκείνο που μ’ απασχολεί και με το οποίο μπορώ να κάνω μια ταινία – κι αυτό προσπάθησα να κάνω – είναι όχι η ίδια η γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά το ταμπού γύρω από αυτήν. Είναι ένα θέμα με τεράστια συναισθηματική και πολιτική φόρτιση κι αυτό για μένα ήταν πρόκληση. Δεν είμαι Αρμένιος, είμαι Τούρκος, αλλά θεωρώ πως οτιδήποτε είναι ταμπού πρέπει να εκφράζεται, να φωτίζεται, ώστε οι άνθρωποι να το συνειδητοποιήσουν, να το αντιμετωπίσουν και να διδαχτούν από αυτό στο μέλλον της ιστορίας τους».
Αν η βασική δυσκολία για τον Φατίχ Ακίν ήταν να διαχειριστεί ένα σοβαρό πολιτικό θέμα, η δυσκολία για τον Ταχάρ Ραχίμ ήταν ότι, στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, παίζει χωρίς να μιλά, βωβά.
«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να παίξεις έναν άντρα που δε μιλά,» εξηγεί ο Ταχάρ Ραχίμ. «Μπορείς να μαϊμουδίζεις, να κουνάς συνέχεια τα χέρια σου, αλλά αυτός δεν ήταν ο σωστός τρόπος. Γνώρισα και ανθρώπους που γεννήθηκαν μουγκοί και άλλους που έχασαν τη φωνή τους αργότερα στη ζωή τους, εξαιτίας ενός ατυχήματος, μιας εγχείρησης. Μίλησα με ειδικούς, γιατρούς και παρατήρησα ότι, για παράδειγμα, ένας άντρας που έχασε τη φωνή του σε μεγάλη ηλικία ήταν σαν ηφαίστειο, τα πάντα μέσα του έκαιγαν. Κι όταν έχανε τον έλεγχο, προσπαθούσε να εκφραστεί με τα χέρια. Και δυο κορίτσια που γνώρισα στην Κούβα, που είχαν γεννηθεί μουγκές, μ’ έβαλαν να παίξουμε ένα παιχνίδι. Μου είπαν, θα σου διηγηθούμε η καθεμιά μια ιστορία, χωρίς λέξεις και μετά θα μας πεις και συ μια, χωρίς να μιλάς. Αυτό μας πήρε δυο μέρες, αλλά στο τέλος μιλούσαμε μεταξύ μας κανονικά, όπως εσύ και γω. Χωρίς λέξεις. Χρησιμοποιούσαν πολύ τα μάτια τους, στα μάτια συναντάς το συναίσθημα, το χιούμορ. Πήρα στοιχεία κι από τον άντρα κι από τα κορίτσια και κάπως έτσι έχτισα την ερμηνεία μου. Χωρίς ποτέ να ξεπεράσω την οργή που νιώθει κάποιος όταν δεν μπορεί να μιλήσει.»
Ολόκληρη η συνέντευξη του Flix με τον Φατίχ Ακίν και τον Ταχάρ Ραχίμ θα δημοσιευτεί όταν, με τη νέα σεζόν, το «The Cut» θα βγει στις αίθουσες από τη Rosebud 21.
