Φεστιβάλ / Βραβεία

The Tree of Life: Δεν ακολουθούν spoilers!

στα 10

Ο,τι και να σας πουν για το «Τree of Life» του Τέρενς Μάλικ δεν είναι αλήθεια. Κάπου ανάμεσα στο «Jurrassic Park», το «Lost», το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», ένα ντοκιμαντέρ του National Geographic και ένα new age μελόδραμα που έρχεται από τα 50s, η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς είναι όλα αυτά, τίποτε από όλα αυτά και ίσως και κάτι άλλο που δεν θα μάθουμε ποτέ.

The Tree of Life: Δεν ακολουθούν spoilers!
Οταν το δέντρο ήταν σπόρος

Το «Tree of Life» δεν είναι αριστούργημα. Δεν είναι η ταινία που θα αλλάξει τον κόσμο (σου) και το σινεμά. Δεν είναι μια καλή ταινία. Δεν είναι, όμως, και μια κακή ταινία. Δεν είναι, σίγουρα, μια πετυχημένη ταινία. Δεν είναι μια «δύσκολη» ταινία. Δεν είναι, όμως, και μια «εύκολη» ταινία. Θα μπορούσες να πεις πως δεν είναι μια αδιάφορη ταινία. Δεν είναι, όμως, και μια ταινία που σε ενδιαφέρει. Δεν είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Δεν είναι μια ταινία που «θα την ακούσεις». Δεν είναι, όμως και μια ταινία που «δεν θα την ακούσεις». Δεν είναι ένα μελόδραμα. Δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ. Δεν είναι μια ταινία ηθοποιών. Δεν είναι μια ταινία σεναρίου. Δεν είναι μια ταινία του Τέρενς Μάλικ. Ταυτόχρονα δεν είναι μια ταινία που θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον Τέρενς Μάλικ.

Στιγματισμένη από όλα τα «δεν» που είναι, το «Τree of Life» είναι σίγουρα ένα και μόνο πράγμα: μια απόλυτα προσωπική ταινία. Τόσο προσωπική που τελικά δεν ενδιαφέρεται καθόλου να μοιραστεί με τον θεατή τα μυστικά που, ωστόσο, δεν έχει. Το μυστήριο που δεν κρύβει. Τα κλειδιά που δεν δίνει για να αντιληφθείς ποια ακριβώς δύναμη έσπρωξε τον δημιουργό της να την ενορχηστρώσει ως μια βιβλική όπερα για τον κύκλο της ζωής, τόσο εκκωφαντική που τελικά θέλεις με οποιονδήποτε τρόπο να χαμηλώσεις το volume και να περιμένεις να αρχίσει το ...σινεμά. Σε έναν θρίαμβο σκηνοθετικού, μονταζιακού και ηχητικού οίστρου, το «Tree of Life» είναι – ανάλογα με τη διάθεση – ή καθόλου σινεμά ή πολύ σινεμά. Ποτέ όμως απλά σινεμά. Ετσι, όπως, ο ίδιος ο Μάλικ δίδαξε στην ακριβοθώρητη και εστέτ διαδρομή του στο αμερικανικό σινεμά.

Οι εκατομμύρια «πιστοί» που περιμένουν το «θαύμα» της τελευταίας του ταινίας Τέρενς Μάλικ ως μάννα εξ ουρανού θα διχαστούν. Θα παραταχθούν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Οι μεν θα εφεύρουν νέες λέξεις για να περιγράψουν το «Tree of Life» και οι δε θα χαρακτηριστούν βέβηλοι για την κατεδάφιση ενός μύθου. Δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα από όλα αυτά. Το «Τree of Life» δεν ενδιαφέρεται για την αποδοχή, δεν φοβάται την απόρριψη, δεν έχει φτιαχτεί για τον «πιστό». Και το «θαύμα» του αφορά μόνο τον ίδιο τον Μάλικ. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι το «Tree of Life». Αλλα, δυστυχώς, είναι!