Δεν φταίει φυσικά το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που έτυχε στην παρούσα φάση να ηγείται του Υπουργείου Πολιτισμού η Λυδία Κονιόρδου, μια ακόμη στη μεγάλη αλυσίδα των προκατόχων της, επιπόλαια Υπουργός που, πέρα από τις τεχνικές λεπτομέρειες της κάθε απόφασής της, επιβεβαιώνει συνεχώς πως αγνοεί πρόδηλα όλα όσα συμβαίνουν ή μάλλον τη σημασία όσων συμβαίνουν στους πιο νευραλγικούς τομείς του πολιτισμού που με περισσή θεατρικότητα εξυμνεί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί.
Το ίδιο επιβεβαίωσε με το χειρότερο τρόπο και χθες στην τελετή έναρξης του 58ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κηρύσσοντας την επίσημη έναρξή του, αφού πριν λίγες ώρες με δική της απόφαση είχε αφήσει για ακόμη μια φορά (δεύτερη επί δικής της Υπουργίας) στον αέρα το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, κατά τ' άλλα υποστηρικτή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και θεωρητικά «υποστηρικτή» του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου που με έμφαση ανέδειξαν στις ομιλίες τους η Πρόεδρος Ελίζ Ζαλαντό και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης.
Σαν να είστε στη Θεσσαλονίκη: Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς
Είναι θέμα timing ή τελικά ήθελαν να είναι θέμα timing από το Υπουργείο, γιατί είναι πάρα πολύ ωραία η εικόνα ενός Φεστιβάλ που ξεκινάει, δίνοντας έμφαση στο ελληνικό σινεμά και στον ανοιχτό διάλογο μεταξύ Ελλήνων δημιουργών και ξένων επαγγελματιών, λίγες ώρες μετά από την ανακοίνωση ότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου δεν έχει Γενική Διευθύντρια και άρα - κατά το προσφιλές - θα μείνει έτσι για λίγο καιρό ακόμη ανενεργό. Ακριβώς την ίδια στιγμή που οι εγκρίσεις που αναμένονταν από την ΕΡΤ (έτερο υποστηρικτή και μεγάλο χορηγό επικοινωνίας του Φεστιβάλ) πάγωσαν για να αλλάξει η επιτροπή και να παυθεί η προηγούμενη - πάλι χωρίς να ειδοποιηθούν τα μέλη της, αφού είναι πρακτική πλέον της εν λόγω κυβέρνησης να ειδοποιεί μέσω Διαύγειας ή δελτίων Τύπου.
Ο λόγος της κυρίας Κονιόρδου - μια σειρά από αδιανόητες κοινοτοπίες - ήταν ακόμη ένα προκάτ σαν από αυτόματη γραφή κείμενο, γραμμένο με την αλαζονία του «δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε, αφού όλα είναι τόσο καταπληκτικά» και... παιγμένο με την επιπολαιότητα που αναφέραμε στην αρχή. Η αναφορά στη... διαχρονικότητα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δε, ήταν μέχρι και ειρωνική, αν έκρυβε, όπως έμοιαζε, μέσα της την πεποίθηση πως οι άνθρωποι φεύγουν, οι θεσμοί μένουν. (βλ. και την περσινή «διπλή» παρουσία Υπουργού Πολιτισμού στο Φεστιβάλ).
Διαβάστε αναλυτικά: Το Υπουργείο Πολιτισμού παύει την Ηλέκτρα Βενάκη από Γενική Διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
Και, ναι, δεν φταίει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που δεν είχε υπολογίσει πως στην τελετή έναρξής του, θα έπρεπε να εξηγεί στους ξένους προσκεκλημένους του ότι «ναι, το ελληνικό σινεμά πάει πολύ καλά, βέβαια δεν λειτουργεί τίποτα σωστά και εκτός από τους Υπουργούς, αλλάζουν συνεχώς όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις για να υπάρχει ποικιλία».
Η τελετή άλλωστε που είχε ετοιμάσει για τη φετινή 58η αυλαία του είχε κεντρικό κόνσεπτ την αναζήτηση του διαφορετικού, του κρυμμένου, αυτού που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, αυτού που ρισκάρει και απαιτεί την προσοχή μας - στο πνεύμα των τρέιλερ που επιμελήθηκε ο Μπάμπης Μακρίδης.. Με κεντρική παρουσιάστρια την κωφή ηθοποιό Μαρία Χριστοφορίδου, η τελετή επικεντρώθηκε στην προσβασιμότητα στην οποία έτσι κι αλλιώς επενδύει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από την περσινή του χρονιά, με ειδικό πρόγραμμα για κωφούς και βαρήκοους αλλά και ταινίες καθολικής πρόσβασιμότητας για τυφλούς, όλα χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.
Η κεντρική ιδέα της αναζήτησης του κρυμμένου, ολοκληρώθηκε ιδανικά και με την ελληνική πρεμιέρα του «Η Ψυχή και το Σώμα» της Ιλντικο Ενιέντι, η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει ένα πλήρες αφιέρωμα στο έργο της. Η ταινία της, βραβευμένη με τη Χρυσή Αρκτο της περασμένης Berlinale, είναι μια ταινία που μιλάει για όσα δεν μπορούν να ειπωθούν, όσα πρέπει να δούμε στον ξύπνιο για να επιβεβαιώσουμε ότι δεν ζουν μόνο στα όνειρά μας.
Μια σημαντική υπενθύμιση πως για να μπορέσουμε να δούμε αυτό που κρύβεται πρέπει πρώτα να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που φαίνεται. Μια γενική οδηγία χρήσης που εφαρμόζεται στα πάντα.
Διαβάστε ακόμη: Θεσσαλονίκη 2017: Στην «Ψυχή και το Σώμα» της Ιλντικο Ενιέντι, όλος ο ρομαντισμός χωρά σ' ένα σφαγείο
