«Γκίλιαπ» («Giliap») - Αφιέρωμα Ρόι Αντερσον, Ανοιχτοί Ορίζοντες - Φρίντα Λιάππα στις 15.00 Ενας νέος που δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο του στη ζωή, βρίσκει προσωρινή δουλειά ως σερβιτόρος σ’ ένα παλιό ξενοδοχείο. Η ταινία αποτυπώνει τις σχέσεις ανάμεσα στους υπαλλήλους, αλλά κυρίως ανάμεσα στον νέο, που ονομάζεται Γκίλιαπ και στην όμορφη Ανα. Μια σχέση που ο Γκίλιαπ αδυνατεί να χτίσει λόγω, απλώς, της αμηχανίας του. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθέτησε ο Σουηδός δημιουργός, το 1975 και η μοναδική που ουδέποτε έχει προβληθεί στην Ελλάδα. Δυστυχώς η ταινία δεν έχει επαναληπτική προβολή, οπότε σπεύσατε για μια τέλεια εισαγωγή στον μοναδικό κόσμο του Ρόι Αντερσον. Διαβάστε περισσότερα για το αφιέρωμα στον Ρόι Αντερσον.
«Οπερ Εδει Δείξαι» («Quod Erat Demonstrandum») του Αντρέι Γκρουσνίτσκι - Ματιές στα Βαλκάνια - Σταύρος Τορνές στις 18.00 1984. Η απόφαση ενός μαθηματικού να κάνει μια δημοσίευση σ’ ένα επιστημονικό περιοδικό ενός αμερικανικού πανεπιστημίου χωρίς να λάβει την άδεια από τις κομμουνιστικές αρχές πυροδοτεί μια σειρά από γεγονότα που θ’ αλλάξουν τη ζωή των φίλων του. Αλλωστε, δεν υπάρχουν αποφάσεις χωρίς συνέπειες... Ασπρόμαυρη, λιτή και συγκινητική ματιά στα χρόνια της καταπίεσης στη Ρουμανία, η ταινία τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Ρώμης και ήταν η μια από τις δέκα ταινίες που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι στο τμήμα Variety Critic’s Choice.
Βραβευμένες Ταινίες Μικρού Μήκους – Φεστιβάλ Δράμας 2014 - Τώνια Μαρκετάκη στις 19.30 και στις 22.00 Μια συνοπτική, κατατοπιστική ματιά στις ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που προβλήθηκαν φέτος στο Φεστιβάλ Δράμας και διακρίθηκαν. Αν δεν ήσαστε στη Δράμα και δεν τις πετύχατε στην Αθήνα, τώρα είναι η τελευταία σας φεστιβαλική ευκαιρία. Προβάλλονται σε δύο μέρη. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για τις ελληνικές ταινίες που διαγωνίστηκαν φέτος στη Δράμα.
«Πώς Δενότανε το Ατσάλι» («Tako se kalio celik») - Αφιέρωμα Ζέλιμιρ Ζίλνικ, Ματιές στα Βαλκάνια - Παύλος Ζάννας στις 24.00 Το σινεμά του Ζέλιμιρ Ζίλνικ εξερευνά την ανθρώπινη κατάσταση με ταινίες που εστιάζουν στο απόκληρο στοιχείο, στις πιο ευαίσθητες ομάδες, σε όσους δεν έχουν φωνή ή τούς τη στερούν βίαια. Ανήκει στους πρωτοπόρους του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με επιρροές που εκτείνονται από τους Ζαν Ρους και Κρις Μαρκέρ, μέχρι τον Γκλάουμπερ Ρόσα και τον Βιτόριο ντε Σίκα. Αυτή εδώ, η μια από τις γνωστότερες ταινίες του Ζίλνικ και πιο αγνά κομμουνιστικές, παρακολουθεί τον Λέο, εργάτη σε χυτήριο, που ονειρεύεται μια ανέμελη ζωή, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες είναι κάθε άλλο παρά σταθερές: η δουλειά είναι σκληρή και επικίνδυνη, το εργοστάσιο πάει για φούντο και τα αφεντικά προσπαθούν να βουτήξουν ό,τι μπορέσουν προτού βουλιάξει το πλοίο. Αλλά και στην προσωπική ζωή του Λέο επικρατεί το ίδιο χάος. Μια έφηβη είναι κολλημένη μαζί του γιατί της αρέσει το σκληρό, ροκ εν ρολ στιλ του. Η γυναίκα του, μπουχτισμένη απ’ όλα αυτά, τον παρατάει και ξαναγυρίζει στους γονείς της. Τότε όμως γνωρίζει τον Μισέλ, τον αρχισεκιουριτά στο χυτήριο. Από ένα ξέσπασμα ζηλοτυπίας, ο Λέο χάνει τη δουλειά του. Σε έξαλλη κατάσταση, επιχειρεί να ρίξει ένα μνημείο στην κεντρική πλατεία της πόλης και καταλήγει στη φυλακή. Δύο χρόνια αργότερα, επιστρέφει θριαμβευτικά στη γενέτειρά του, φρεσκοξυρισμένος κι οδηγώντας Κάντιλακ! Πρωτότυπα κι ακαταμάχητα σατιρική κωμωδία σ’ ένα προλεταριακό περιβάλλον γύρω από το τέλος του σοσιαλισμού στη Γιουγκοσλαβία. Διαβάστε περισσότερα για το φετινό πρόγραμμα «Ματιές στα Βαλκάνια».
Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα του 55ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εδώ
