Να που τελικά το 3D, το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν είχε πείσει κριτικούς και ταμεία για την παντοδυναμία του, έπρεπε να «πέσει» στα χέρια των μεγάλων για να δικαιωθεί και να βρίσκεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε στην ίσως πιο χρυση εποχή του.
Από τη μία ο Σπίλμπεργκ με τις «Περιπέτειες του Τεντέν: Το Μυστικό του Μονόκερου», από την άλλη οι επανεκδόσεις της Disney («O Βασιλιάς των Λιονταριών»), συν η εκστρατεία του Τζέιμς Κάμερον υπέρ της νέας τεχνολογίας οδήγησαν νομοτελειακά και στον Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος με το «Hugo» έπεισε ακόμη και τους πιο δύσπιστους για τις δυνατότητες του 3D αν αυτό χρησιμοποιηθεί σωστά και με τέχνη.
Μόνο που τα εκθειαστικά σχόλια για τη χρήση του 3D στο «Hugo» φαίνεται πως μέθυσαν τον Σκορσέζε και σε πρόσφατη συνέντευξη του απεδείχθη ο πιο μεγάλος υπέρμαχος του τρισδιάστατου σινεμά: «Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια θεματολογία την οποία δεν μπορεί να απορροφήσει το 3D, που να μην μπορεί να αντέξει το βάθος ως τεχνική αφήγησης. Βλέπουμε την καθημερινή ζωή με βάθος. Ισως μερικά θέματα να μην αντέχουν το 3D, αλλά το ίδιο συνέβη και το 1935 με το Technicolor. Για 10-15 χρόνια το χρησιμοποιούσαν μόνο στα μιούζικαλ, τις κωμωδίες και τα γουέστερν. Δεν προοριζόταν για τα "σοβαρά" κινηματογραφικά είδη. Μόνο που τώρα όλα είναι έγχρωμα. Και επίσης οι εποχές έχουν αλλάξει. Είναι μια φυσική εξέλιξη.»
Σε ερώτηση που του απευθύνθηκε για το ποια από τις ταινίες του θεωρεί πως θα είχε ωφεληθεί από την τεχνολογία του 3D, o Σκορσέζε ανέφερε τον «Ταξιτζή» κυρίως λόγω «της παρουσίας του ήρωα, βρίσκεται παντού, μια τρομακτική παρουσία».
Ας μην τρομάξουμε ακόμη, αν και σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα ήμασταν οι πρώτοι που θα λέγαμε «Οχι Μάρτιν, δεν θέλουμε να δούμε καμία - τουλάχιστον από τις μέχρι τώρα - ταινίες σου τρισδιάστατες!».
To «Hugo» του Μάρτιν Σκορσέζε θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 16 Φεβρουαρίου από την UIP.
