Δεκατρείς υποψηφιότητες για οσκαρ, είναι προφανές πως κάνουν πολλούς ανθρώπους να σκεφτούν πολλά πράγματα και υποθέτουμε, κάπως έτσι ο Ζαν Πιερ Ζενέ, βλεποντας την ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, «Η Μορφή του Νερού», είδε σε μια σκηνή της, περισσότερες ομοιότητες απ΄όσες πραγματικά υπάρχουν.
Κι όπως λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του, μίλησε γι αυτό στον Ντελ Τόρο ρωτώντας τον «γιατί κλέβει τις ιδέες των άλλων εφόσον έχει πολύ ταλέντο και φαντασία». Και σύμφωνα πάντα με τον Ζενέ, ο Ντελ Τόρο απάντησε πως δεν κλέβει τίποτα κι ότι και οι δύο τους χρωστάνε πολλά στον Τέρι Γκίλιαμ, αλλά ο Γάλλος σκηνοθέτης είναι πεπεισμένος ότι η συγκεκριμένη σκηνή είναι κλεμμένη από την ταινία του και πως ο Ντελ Τόρο «δεν έχει αυτοσεβασμό».
Δείτε ακόμη: To «The Shape of Water» του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ως (και) γραφιστικό αριστούργημα
Στην σκηνή του «Delicatessen», o Ντομινίκ Πινιόν και η Καρίν Βιάρ χορεύουν καθισμένοι σε ένα κρεβάτι στον ρυθμό ενός ασπρόμαυρου μιούζικαλ που παίζει στην τηλεόραση ενώ στο «Shape of Water» τα πόδια των Ρίτσαρντ Τζένκινς και Σάλι Χοκινς κουνιούνται στον ρυθμό ενός ασπρόμαυρου μιούζικαλ που παίζει στην τηλεόραση, αλλά βλέποντας τις δυο σκηνές πιο κάτω, μάλλον θα συμφωνήσετε ότι οι ομοιότητες είναι περισσότερες στην περιγραφή τους παρά στην εκτέλεση.
Κι αυτή δεν είναι η πρώτη κατηγορία για «αντιγραφή» που δέχεται η ταινία του Ντελ Τόρο, αφού οι κληρονόμοι του έργου του θεατρικού συγγραφέα Πολ Ζίντελ θεωρούν ότι η ιδέα του φιλμ είναι παρόμοια με αυτή του έργου του «Let Me hear You Whisper», στο οποίο μια καθαρίστρια σε ένα ερευνητικό κέντρο δένεται με ένα δελφίνι και προσπαθεί να το σώσει.
Το έργο δεν είχε παιχτεί ποτέ στην σκηνή, αλλά είχε γυριστεί σε τηλεταινία που είχε προβληθεί στην αμερικάνικη τηλεόραση το 1969 και πιθανότατα ποτέ ξανά από τότε.
Κι αν αυτά δεν είναι αρκετά υπάρχουν και κάποιοι που είδαν υπερβολικά πολλές ομοιότητες στην ταινία του Ντελ Τόρο και σε μια μικρού μήκους του Μαρκ Νολκάμπερ, ενός φοιτητή της Ολλανδικής Ακαδημίας κινηματογράφου με τον τίτλο «The Space Between Us», η οποία αφηγείται μια ανάλογη ιστορία.
Εν τούτοις η ίδια η Ολλανδική Ακαδημία με ανακοινωσή της βεβαιώνει πως οι δυο ταινίες «έχουν πολύ ξεχωριστές ταυτότητες» και «δεν συνδέονται με κανέναν ουσιαστικό τρόπο» ακόμη κι αν «έχουν ρίζες σε μια κοινή μυθολογία του φανταστικού» και σε «θεματικές που ο Ντελ Τόρο είχε ήδη εξερευνήσει σε ταινίες του όπως το "Hellboy"».
Αλλά όπως είπαμε δεκατρείς υποψηφιότητες για οσκαρ, είναι προφανές πως κάνουν πολλούς ανθρώπους να σκεφτούν πολλά πράγματα...
Δείτε επίσης:
