Μπορεί να μην το γνωρίζετε: ο σκηνοθέτης Σεθ Γκόρντον («Four Christmases», «Horrible Bosses») είναι ... αρχιτέκτονας. Και μάλιστα με πτυχίο από το έγκριτο και πανάκριβο αμερικανικό πανεπιστήμιο Yale. Εχει πάρει μέρος σε αποστολή στην Κένυα, όπου ξανασχεδίασε ένα κατεστραμμένο χωριό και έχτισε το σχολείο. (Μετά πήγε και στο Harvard, όπου φοίτησε design).
Μόνο που ο 36χρονος απόφοιτος μετά από μία άκαρπη δεκαετία, συνειδητοποίσε ότι δεν υπάρχει μέλλον για αυτόν στην αρχιτεκτονική και ακολούθησε την δεύτερη αγάπη του, το σινεμά. Αυτοδίδακτος, ξεκίνησε από μοντάζ, πέρασε στη διεύθυνση φωτογραφίας (στο ντοκιμαντέρ «Dixie Chicks: Shut Up and Sing») και κατέληξε να σκηνοθετεί.
«Το Yale είναι ένα καταπληκτικό πανεπιστήμιο. Τι να το κάνεις όμως; Ολοι μου οι φίλοι είναι άνεργοι, ή παλεύουν να επιβιώσουν σε μία οικονομία που δεν τους το επιτρέπει. Νιώθουμε προδομένοι. Προδομένοι από την υπόσχεση ενός λαμπρού μέλλοντος που σου τάζει η παιδεία. Προδομένοι από το αμερικανικό όνειρο...»
Αυτή την πίκρα φρόντισε να την περάσει στην ταινία. «Ηθελα, έστω μέσα από μία κωμωδία, να δείξω πόσο σκληρή είναι η πραγματικότητα. Και πόσο άδικο είναι αυτό που έπαθε η γενιά μου: σπουδάσαμε, κουραστήκαμε και βγήκαμε στην αγορά για να δουλέψουμε και να χτίσουμε κάτι, όταν... κατέρρευσαν τα πάντα. Ξαφνικά, ακόμα κι αν έχεις μία απαίσια δουλειά, ντρέπεσαι να παραπονεθείς γιατί όλοι γύρω σου είναι άνεργοι και πρέπει να αισθάνεσαι τυχερός. Και πρέπει να υπομένεις τα πάντα για να την κρατήσεις. Είσαι παγιδευμένος, δεν μπορείς να κουνηθείς κι ανατωτιέσαι: αυτό είναι το μέλλον; αυτή θα είναι η ζωή μου;»
Τουλάχιστον ο Σεθ Γκόρντον έχει μέλλον. Από ό,τι ακούγεται, εκείνος είναι ο εκλεκτός που επιλέχτηκε να σκηνοθετήσει το ριμέικ της ταινίας «Παιχνίδια Πολέμου»
