Με μια βραδιά λήξης καθαρά μουσική ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κεφαλονιάς.
Η προβολή του ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη «Screamin’ Jay Hawkins: I Put a Spell On Me», με πρόλογο του κριτικού κινηματογράφου Ακη Καπράνου, και οι back-to-back συναυλίες των Σταύρου Μητρόπουλου και Illegal Operation δόνησαν τον Θαλασσόμυλο του Αργοστολίου μέχρι τις 3 σχεδόν τα ξημερώματα και σήμαναν την ανανέωση του ραντεβού της διοργάνωσης με τους σινεφίλ του νησιού για το επόμενο καλοκαίρι.
Κι αυτό μετά από ένα πυκνό κινηματογραφικό 8ήμερο, με το πρώτο, «ελληνικό» κομμάτι αφιερωμένο στους σκηνοθέτες Γιώργο Γεωργόπουλο, Γιάννη Οικονομίδη και Εύα Στεφανή (με masterclasses από τους δύο τελευταίους, αλλά και τιμητική παρουσία της Υβόννης Μαλτέζου), και το διεθνές δεύτερο στο σέρβικο σινεμά, με το πικρό χιούμορ του Σλόμπονταν Σίζαν («Το Λεωφορείο της Συμφοράς», «Οικογένεια Μαθουσάλα») και τον υπόγειο σπαραγμό του Σρνταν Γκολούμποβιτς («Η Παγίδα», «Διασταυρούμενες Ζωές», «Πατέρας») να συγκινούν και να καταχειροκροτούνται διαδοχικά –και το μικρού μήκους, πανηγυρτζίδικο «Blue Gypsy» του Εμίρ Κουστουρίτσα να επιβεβαιώνει απλώς την από χρόνια στείρα έμπνευση του δημιουργού.
Απολογισμός; Ας δούμε τι μας λέει ο πολυπράγμων Μαρίνος Σκλαβουνάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, σκηνοθέτης των μικρού μήκους ταινιών «Ολα για Ολα» και «Νανά» και βραβευμένος location manager των «Μαγνητικών Πεδίων», για τις πρώτες εντυπώσεις από τη φετινή διοργάνωση, αλλά και τη συνέχιση των προσπαθειών του για μια ισχυρότερη πολιτιστικά Κεφαλονιά.
Ο Μαρίνος Σκλαβουνάκης με τον Γιάννη Οικονομίδη και τον Γιώργο Γεωργόπουλο
Ανταπόκριση Δεδομένου πως βρισκόμαστε στο τέλος της τουριστικής περιόδου που όλοι επιστρέφουν στις υποχρεώσεις τους, στο σημείο δηλαδή που οι περισσότεροι Έλληνες φεύγουν από το νησί, και αλλάζει και το κλίμα και αλλάζουν και οι διαθέσεις, νομίζω πως η ανταπόκριση είναι πολύ καλή. Ειδικά για ένα τόσο καινούργιο εγχείρημα, και σε έναν χώρο που μέχρι πρότινος ήταν αναξιοποίητος.
Θαλασσόμυλος Ανακαινίστηκε μερικώς, πέρυσι φτιάξαμε το ένα κτίριο, το εκθεσιακό, φέτος έγινε το δεύτερο κτίριο, το οποίο έγινε και αυτό λειτουργικό. Είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο. Όπως και να έχει, πρόκειται για ένα δημοτικό κτίριο που είχε εγκαταλειφθεί για τουλάχιστον 20 χρόνια, στα όρια της κατάρρευσης, το οποίο ξαναστήθηκε με βοήθεια από τον Δήμο και έργο δικό μας, για να μπορέσει να γίνει ένας πολιτιστικός χώρος. Έχει ιστορική σημασία για το νησί ο χώρος αυτός. Προσεισμικά, το μεγάλο μπροστινό κτίσμα ήταν μύλος, στη συνέχεια πέρασε μια φάση που ήταν καφενείο, και μετά κατέρρευσε και αφέθηκε. Φέτος είχαμε εκθέσεις και σεμινάρια, χορευτικές παραστάσεις και άλλα πολιτιστικά δρώμενα στη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ τον χειμώνα οργανώνω όσο συχνότερα μπορώ σεμινάρια κινηματογράφου στον έναν χώρο.
Χειμερία Νάρκη. Υπάρχει μια κουλτούρα στην Κεφαλονιά που λέει ότι αρχές Οκτώβρη σταματούν όλες οι πολιτιστικές δραστηριότητες και μένουν μονάχα κάποιες υποτυπώδεις. Κάτι που πρέπει να αλλάξει, όχι μόνο σε επίπεδο πρωτοβουλιών από τους φορείς και τους συλλόγους, για να μπορούν να γίνονται πράγματα, αλλά και σε επίπεδο νοοτροπίας του κόσμου. Ο οποίος έδειξε ξαφνικά να εκτονώνεται το περυσινό καλοκαίρι, μετά τον κορωνοϊό, όμως τον χειμώνα μαζεύτηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σαν να είχε συνηθίσει στο μέσα. Γενικά, όμως, τον χειμώνα δε γίνονται πολλά στο νησί. Έχουμε έναν δημοτικό κινηματογράφο και μια κινηματογραφική λέσχη, και κάνουμε από κοινού μια προσπάθεια να υπάρξει μια κινητικότητα. Έχουμε γύρω στους 30.000 μόνιμους κατοίκους τον χειμώνα, εκ των οποίων κάτι παραπάνω από 10.000 στο Αργοστόλι. Αλλά είναι ένα μεγάλο νησί, υπάρχει διασκόρπιση, και γεωγραφικά οι περιοχές δεν προσφέρονται για την ύπαρξη ενός κέντρου. Κάποιος, ας πούμε, που μένει στο Ληξούρι δεν μπορεί εύκολα να έρθει στο Αργοστόλι τον χειμώνα με το καραβάκι.
Υπάρχει οπωσδήποτε μια στήριξη που βελτιώνεται σε αυτά τα δύο χρόνια. Στήριξη σε επίπεδο φορέων από το Υπουργείο Πολιτισμού, από την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, το Film Office, τον Δήμο Αργοστολίου. Και από κει και πέρα υπάρχει μια προσπάθεια να ενωθούμε όσοι σύλλογοι δραστηριοποιούμαστε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και να κάνουμε πράγματα από κοινού. Έχουμε και πολλούς εθελοντές, φέτος είχαμε 42, που βοηθούν σε διάφορους τομείς του φεστιβάλ.
Συνεργασίες με άλλους συλλόγους γίνονται ήδη. Φέτος, ας πούμε, συνεργαστήκαμε με την πολιτιστική λέσχη ΑΝΑΚΑΡΑ στο Ληξούρι. Διαθέτουν χώρο, έχουμε κάνει μαζί τουλάχιστον τρεις προβολές. Η μία, μάλιστα, ήταν η προβολή των «Σαγονιών του Καρχαρία» μέσα στη θάλασσα.
Τα σχόλια είναι θετικά. Ακόμα θετικότερα ως προς το περυσινό, που ήταν τρεις μέρες όλες κι όλες και πολύ πιο απλό σε παραγωγή. Δεν είχε τόσους καλεσμένους, ούτε την πολυπλοκότητα που είχε φέτος. Ωστόσο, ήταν κι αυτή μια διερευνητική χρονιά για μας, και πρέπει να καθίσουμε να δούμε τη μετέπειτα πορεία, καθώς δεν είναι όλα τα θέματα λυμένα.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για τα «Κύματα» στο επίσημο site του Φεστιβάλ.
