Μία οθόνη στήνεται στο κάστρο, στην πλατεία, στο προαύλιο της εκκλησίας του Σωτήρος - ως ραντεβού. Κι ως υπόσχεση. Φαναράκια με κεριά κρεμασμένα στον περίγυρο, κουρνιασμένα στις ξερολιθιές, σκαρφαλωμένα σε πεζούλια και γύρω μπαλκόνια δημιουργούν ένα ρομαντικό θόλο. Αυτοσχέδια καθίσματα με νησιώτικες κουρελούδες προσκαλούν τους θεατές σε μια εμπειρία που θα είναι προσεγμένη και αυτοσχέδια, επαγγελματική, αλλά και τόσο μα τόσο οικεία, συνάμα.
Αυτό είναι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου - μία διοργάνωση που φέτος για 4η χρονιά παρουσίαζει πρεμιέρες από όλο τον κόσμο, έχει διαγωνιστικό τμήμα και διεθνείς καλεσμένους, αλλά ταυτόχρονα σε κάνει να νιώθεις ότι μια παρέα, με αγάπη για το σινεμά, είχε το κέφι να στήσει προβολές στα πιο γραφικά σημεία του νησιού.
Μπορεί τα μελτέμια να χάλασαν τα σχέδια του φεστιβάλ για ακόμα πιο ειδικές προβολές σε παραλίες και σε άλλες όμορφες ανοιχτωσιές του νησιού (με τον υπέροχο Φώτη, την καρδιά των σινεφίλ «Κιμωλιστών», να κοντεύει να σκάσει) αλλά αυτό ήταν κάτι που μόνο τους οικοδεσπότες απογοήτευε.
Κοινό, καλεσμένοι και χωριανοί έτσι κι αλλιώς συγκεντρωνόμασταν με ενθουσιασμό κάθε βράδυ στο απάγκιο κινηματογραφικό ραντεβού. Και χαιρόμασταν για κάτι που προσφέρει μοναδικά η εμπειρία του σινεμά, κι στέκεται σχεδόν παραπάνω από την ίδια την ταινία. Κάτι που τα τελευταία χρόνια τρομάξαμε ότι χάσαμε, αλλά να που αναστήθηκε - δυνατό, ζεστό κι άμεσο.
Το «μαζί» της συλλογικής θέασης.
Αυτό τόνισε και στην παρoυσίασή της στην πρεμιέρα του 4ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου η Νια Φώη: «Εδώ είμαστε όλοι μία οικογένεια».
Ετσι πράγματι νιώσαμε παρακολουθώντας, ενσωματωμένοι πλήρως στο κοινό της κοινότητας της Κιμώλου, τις ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος, επιλεγμένες από τον Διευθυντή του Φεστιβάλ Μανουέλ ντε Κόκο, όλες τελευταίας παραγωγής και απρόβλητες στην Ελλάδα, όλες διαφορετικές μεταξύ τους: το κοινωνικό δράμα «Apple Day» του Ιρανού Μαχμούντ Γκαφαρί, το συμβολικό θρίλερ «The Eyes Bellow» του Γάλλου Αλέξις Μπρουσόν, το ινδικό μελόδραμα «Sijou» του Βισάλ Π. Καχίλα, την μπουφόνικη κωμωδία από το Καζακστάν «Hero Immunity» του Aντικάν Γερζχάνοφ, το μυστηριώδες «Bootlegger» της Καναδής Καρολίν Μονέ, το σουρεαλιστικό «Me and the Beasts» του Βενεζουελανού Νίκο Μανζάνο, το δυνατό ιρλανδικό δράμα «Shelter» του Σον Μπρέθνακ, το αμερικανικό ντοκιμαντέρ (σε παραγωγή Τέρενς Μάλικ) «Awaken».
Στις αποσκευές μας από την Κίμωλο αποθηκεύουμε ξεκάθαρη πια την σκέψη: τα κινηματογραφικά φεστιβάλ στην ελληνική επαρχία, στα νησιά ή την στερεά Ελλάδα, που πραγματοποιούνται σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, δεν είναι μία απλή ευκαιρία για ψυχαγωγία. Είναι μοίρασμα πολιτισμού, είναι μία εκπαιδευτική ευκαιρία, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για εξέλιξη.
Περιμένουμε με ανυπομονησία τα βραβεία της Κριτικής Επιτροπής, που θα απονείμει το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ, το Χρυσό Δέντρο.
Περισσότερο όμως, ανυπομονούμε για το ραντεβού μας, του χρόνου, στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου - καθώς αυτή η διοργάνωση δεν γράφτηκε με κιμωλία που θα πάρει ο άνεμος, αλλά χαράκτηκε στις καρδιές μας κι οφείλει να γίνει θεσμός.
Το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου πραγματοποιείται από τις 13 έως και τις 20 Ιουνίου
