Το 1918 ο σύγχρονος κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με μια από τις φονικότερες επιδημίες στην ιστορία του, αυτή της ισπανικής γρίπης (η οποία παρά το όνομά της, ξεκίνησε επίσης από την Ασία). Περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι κόλλησαν την ασθένεια και σύμφωνα με τους υπολογισμούς οι θάνατοι που αποδίδονται σε αυτή υπολογίζονται μεταξύ των 17 έως 100 εκατομμυρίων παγκοσμίως.
Τα πρώτα κρούσματα στην Ευρώπη αναφέρθηκαν την άνοιξη του 1918 και στα μέσα Σεπτεμβρίου η επιδημία έφτασε στο Λος Αντζελες. Στις 11 Οκτωβρίου ο δήμαρχος της πόλης έκλεισε τα σχολεία, τα θέατρα και τους κινηματογράφους κι απαγόρευσε το γύρισμα κινηματογραφικών σκηνών που περιλαμβάνουν πολλούς κομπάρσους.
Ο αριθμός των θυμάτων στις 14 Οκτωβρίου ήταν 300 και οι νεκροί μόλις έντεκα κάτι που έκανε αρκετούς να θεωρήσουν ότι το χειρότερο πέρασε και οι αιθουσαρχες ήταν αισιόδοξοι πως το διάλειμμα θα ήταν μικρό και μια καλη ευκαιρια για ένα φρεσκάρισμα των αιθουσών τους που θα άνοιγαν σύντομα. Ακόμη και οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ έμοιαζαν να μην παίρνουν την κατάσταση σοβαρά. Πολλοί από αυτούς αρνούνταν να φορέσουν μάσκες και σταρ όπως ο Ντάγκλας Φέρμπανκς δεν φοβόντουσαν να έρθουν κοντά με το κοινό τους που ήθελε να τους αγγίξει. Η ντίβα του βωβού σινεμά Θέντα Μπάρα ήταν μια μόνο από τις ηθοποιούς που επισκέφθηκε ένα νοσοκομείο με θύματα του ιού και το έκανε δίχως μάσκα.
Δείτε ακόμη: Ο κόσμος σαν μια δυστοπική ταινία. Φωτογραφίες από την εποχή του κοροναϊού.
Ο Νταγκλάς Φέρμπανκς με τον Τσάρλι Τσάπλιν και την Μέρι Πίκφορντ στους ώμους του. Στην διάρκεια της επιδημίας καθένας τους είχε δυο ταινίες σε διανομή που αναγκάστηκαν να σταματήσουν τις προβολές τους
Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν ήταν παρά μόνο η αρχή. Καθώς η επιδημία εξαπλωνόταν, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα θα έμεναν κλειστά για τουλάχιστον δύο μήνες και όταν θα άρχιζαν να ανοίγουν ξανά, οι μάσκες ήταν απαραίτητες για τους θεατές. Η κινηματογραφική παραγωγή σταμάτησε για έναν μήνα και άνθρωποι της βιομηχανίας όπως η Λίλιαν Γκις, ή ο Φρανκ κάπρα αρρώστησαν από την γρίπη, αλλά θεραπεύτηκαν.
Στην διάρκεια της επιδημίας το Variety φιλοξενούσε μια στήλη σε κάθε τεύχος που απαριθμούσε τα θύματα της επιδημίας και ανάμεσα στις βασικές του διερωτήσεις στα θέματα που αφορούσαν την γρίπη και την κινηματογραφική βιομηχανία, ήταν αν οι θεατές θα επέστρεφαν πίσω στις αίθουσες ή αν η συνήθεια του να πηγαίνεις σινεμά ήταν ένα από τα θύματα της πρωτοφανούς αυτής επιδημίας. Η απάντηση ήταν πως απλώς χρειαζόταν χρόνος. Λιγότερο από δυο χρόνια αργότερα το περιοδικό Motion Picture, θα έγραφε σε ένα άρθρο σχολιάζοντας το ολοένα κι αυξανόμενο box office, πως «το κοινό μοιάζει να έχει ξεχάσει εντελώς πως κάποτε υπήρξε μια επιδημία γρίπης».
Ελπίζουμε πως αυτό το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας θα επαναληφθεί και στην περίπτωση του κοροναϊού.
Διαβάστε και δείτε περισσότερα:
- 15+ ταινίες για 15 μέρες στο σπίτι
- The long wait. Οι 5 κλασικές, τεράστιες τηλεοπτικές σειρές που αντιστέκονται στη βαρεμάρα
- Ολοι λένε #μενουμε_σπίτι
- Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος προτείνει «All That Jazz» του Μπομπ Φόσι
- Ο Γιώργος Γούσης προτείνει «Κλίματα Αγάπης» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν
- 200 ντοκιμαντέρ από το Idfa, ελεύθερα, online
- Πώς να δείτε ταινίες μαζί με τους φίλους σας - όταν ο καθένας είναι σπίτι του
- Cine #MένουμεΣπίτι | O Aργύρης Ξάφης προτείνει στο Flix μια ταινία για τις μέρες της καραντίνας
