Το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας θα διεξαχθεί φέτος από τις 20 Νοεμβρίου μέχρι και τις 5 Δεκεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, το Exile Room και το Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, πιστό στην φιλοδοξία του να προσφέρει ότι πιο νέο, πειραματικό και διαφορετικό έχει να προσφέρει το παγκόσμιο σινεμά... σήμερα.
Περιηγηθείτε παρακάτω στα τμήματα, τα αφιερώματα και τις ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές (και όχι μόνο) «συνομιλίες» στις οποίες φιλοδοξεί να σας κάνει συμμέτοχο.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook. Για την προπώληση εισιτηρίων μπείτε εδώ και για να κατεβάσετε το ωρολόγιο πρόγραμμα εδώ.
ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
Το 10ο Φεστιβαλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου ξεκινάει με την αποκατεστημένη κόπια της «Χρυσής Εποχής» του Λιούις Μπουνιουέλ, της αξεπέραστης σουρεαλιστικής εξτραβαγκάντζας που ο Ισπανός αιρετικός αφιέρωσε στη ηδονή, το θάνατο, την πτώση της αστικής τάξης και την καθαίρεση κάθε ιερού συμβόλου. Η ταινία - δεύτερη συνεργασία του Μπουνιούελ με τον Σαλβαντόρ Νταλί, μετά τον «Ανδαλουσιανό Σκύλο» - θα προβληθεί σε 4Κ αποκατεστημένη κόπια από την Ταινιοθήκη της Γαλλίας και το Ιδρυμα Ζορζ Μπομπιντού.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Το φετινό Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 10ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας περιλαμβάνει εννέα ταινίες, νέων κατά βάση σκηνοθετών, οι οποίοι πειραματίζονται με νέες μορφές αφήγησης και συχνά χρησιμοποιούν τεχνικές που συνδυάζουν την μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ για να διερευνήσουν προβλήματα ταυτότητας, εντάσεις σε πολυπολιτισμικές κοινωνίας, ή τις συνέπειες της κρίσης στην σημερινή νεολαία, ενώ συχνά φέρνουν στο προσκήνιο αυτούς που βρίσκονται στο περιθώριο των κοινωνιών τους. Περιλαμβάνει ταινίες μυθοπλασίας αλλά και ντοκιμαντέρ και επιχειρεί, όπως αναφέρουν οι διοργανωτές του, «να καταργήσει τους φραγμούς που θέτουν τα είδη και οι διαφορετικές κατηγορίες ταινιών. Αποστολή του είναι να ανακαλύψει και να χαρτογραφήσει τον νέο χώρο που έχει επινοήσει η τέχνη του σύγχρονου κινηματογράφου.»Οι ταινίες που θα προβληθούν (διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για την κάθε μία εδώ) είναι: «Οδός Σαχάρα 143 (143 Rue du Desert)» του Χασέν Φερχανί (Αλγερία, Γαλλία, Κατάρ), «Love me Τender» της Κλαούντι Ρέινικε (Ελβετία), «Οι Ηττες Μας (Nos Défaites)» του Ζαν-Γκαμπριέλ Περιό (Γαλλία), «Ασάκο Ι & 2 (Netemo sametemo)» του Ριγουσούκε Χαμαγκούτσι (Ιαπωνία, Γαλλία), «Φιλμφαρσί (Filmfarsi)» του Εχσαν Κοσμπάχτ (Ιράν, Ηνωμένο Βασίλειο), «Ξανά και Ξανά (De Nuevo Otra Vez)» της Ρομίνα Πόλα (Αργεντινή), «Η Βροχή Τραγουδάει στο Χωριό των Νεκρών (Chuva é Cantoria na Aldeia dos Mortos)» των Ρενέ Ναδέρ Μεσόρα και Ζοάο Σαλαβίζα (Πορτογαλία, Βραζιλία), «Σπίρτα (Cat Sticks)» του Ρόνι Σεν (Ινδία), «Μπιτς (Beats)» του Μπράιαν Γουέλς (Ηνωμένο Βασίλειο).
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟΕΛ ΝΤΕ ΟΛΙΒΕΪΡΑ
12 μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους ταινίες, oι περισσότερες από τις οποίες θα παρουσιαστούν σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα ή σε αθηναϊκή πρεμιέρα από όλες τις περιόδους του «αιωνόβιου» Μανοέλ ντε Ολιβέιρα (γεννήθηκε το 1927 και πέθανε το 2015 σε ηλικία 106 ετών), δίνουν το στίγμα μιας πολυσυλλεκτικής φιλμογραφίας. Οπως αναφέρουν οι διοργανωτές του Φεστιβάλ: «Με τις 12 ταινίες του αφιερώματός μας, ελπίζουμε να επιστρέψουμε στον Ολιβέιρα, αλλά και στους κινηματογραφόφιλους, λίγη απότη χαρά, την ενέργεια και την αγάπη για τον κινηματογράφο που αυτόςήξερε να δίνει και να δημιουργεί.»Θα προβληθούν οι ταινίες (οι περισσότερες για πρώτη φορά στην Ελλάδα ή στην Αθήνα): «Δουλεύοντας στον ποταμό Δούρο» του 1931, «Ανίκι - Μπόμπο» του 1942, «Το Κυνήγι» του 1963, «Η Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του 1962, «Παρελθόν και Παρόν» του 1993, «Καταραμένη Αγάπη» του 1978, «Φρανσίσκα» του 1981, «Οχι ή η Μάταιη Δόξα της Διαταγής» του 1990, «Η Κοιλάδα του Αβραάμ» του 1993, «Το Κουτί» του 1955, «Ταξίδι στην Αρχή του Κόσμου» του 1997, «Το Πόρτο της Παιδικής μου Ηλικίας» του 2001. Bασικός ομιλητής για τον Μανοέλ ντε Ολιβέιρα θα είναι ο Ζοζέ Μανουέλ Κόστα (διευθυντής της Πορτογαλικής Ταινιοθήκης), ενώ για τις πρώτες του ταινίες θα μιλήσει ο Μιγκουέλ Σάμπρα, σεναριογράφος της ταινίας «Πυρετός» (Α Febre) της Maya Da-Rin που θα προβληθεί στην ενότητα Αθηναϊκές Πρεμιέρες.
ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ
Η ενότητα «Αθηναϊκές Πρεμιέρες» αποτελείται από 6 ταινίες. Εδώ θα προβληθεί το «Βιταλίνα Βαρέλα», η τελευταία, βραβευμένη με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Λοκάρνο, ταινία του Πέντρο Κόστα, ο «Πυρετός» της Μάγια Ντα-Ριν που κέρδισε τον Αργυρό Αλέξανδρο στο 60ό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το λυρικό ντοκιμαντέρ για τη μετανάστευση «Ενώ Ημασταν Εδώ» των Κλαρίσα Καμπολίνα και Λουίς Πρέτζι, το «Ου Φονεύσεις» του Καταλίν Ροτάρου και της Γκάμπι Βιρτζίνια Σάργκα από το ρουμάνικο νέο κύμα, το «Γύρω από τον Ηλιο» του Ολιβερ Κρίμπας και το «O Δόκτωρ Ρέι και οι Διαβόλοι» του Τίνκο Τσουκάτσεβιτς για τον Νίκολας Ρέι και την περίοδο που βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο.
.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΦΛΟΡΑΝ ΜΑΡΣΙ
Εδώ και 30 χρόνια ο Φλοράν Μαρσί διασχίζει πολεμικά μέτωπακαι πεδία συγκρούσεων ανά τον κόσμο, εκεί που γράφεται ηιστορία, και καταγράφει με την κάμερά του πολέμους, ξεσηκωμούς, απελευθερώσεις, μάχες και αγώνες, αλλά και τις πιοκαταφανείς στερήσεις της εποχής μας. Δημιουργός που δενκατατάσσεται εύκολα σε κατηγορίες. Στο σταυροδρόμι δημοσιογραφίας, βίντεο, πολεμικού ρεπορτάζ και κινηματογράφου,συλλέγει μαρτυρίες, αναπτύσσοντας μία τελείως προσωπικήματιά, μακριά από τη συμβατική δημοσιογραφία. Στο Φεστιβάλ, παρουσία του ίδιου του Φλοράν Μαρσί, θα παρουσιαστούν επτά ταινίες: «Αύριο Τρίπολη» (2014), «Ο Διοικητής Καουανί» (2014), «Ιτσκέρι Κέντι» (2006), «Σαϊά» (2000), «H Φυλή του Τούνελ» (1996), «Το Περίπτερο και ο Πόλεμος» (2003) και «Κάτω από τα δέντρα του Ατζίπ» (1998).
Στις 25 Νοεμβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο στις 12.00 θα γίνει Συνέντευξη Τύπου του Φλοράν Μαρσί και στις 27 Νοεμβρίου από τις 15.30 μέχρι και τις 17.00 masterclass με τίτλο «Tην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσηςκαι της τεχνητής νοημοσύνης, μπορούνακόμη οι εικόνες να είναι επαναστατικές;» στην Αίθουσα Β της Ταινιοθήκης της Ελλάδος
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙΣ, ΟΠΤΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
Οκτώ ταινίες από διαφορετικές εποχές και διαφορετικές χώρες εξερευνούν την τόλμη του σινεμά να αντιστέκεται στην απαγόρευση και να οπτικοποιεί την επιθυμία. Αυτές είναι το «Διαφορετικός από τους άλλους» του Ρίχαρντ Οσβαλντ (1919), το «Σέλβα. Ενα πορτρέτοτης Parvaneh Navaï» της Μαρίας Κλωνάρη (1983), το μικρού μήκους «Glacier» του Τζόναθαν Καουέτ (2014), το «Holding» της Κόνι Μπίσον (1971), το «Marble Ass» του Ζέλιμιρ Ζίλνικ (1995), το κλασικό «Εγώ, Εσύ, Αυτός, Αυτή» της Σαντάλ Ακερμάν (1974), το «Knife+Heart» του Γιαν Γκονζάλες (2018) και το «Ορλάντο» της Σάλι Πότερ (1992). Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά στον κατάλογο του Φεστιβάλ οι επιμελητές του αφιερώματος Νικόλ Μπρενέζ και Στεφάν Ζεράρ «Η επιλογή μας -ανάμεσα σε ταινίες που με το κουράγιο, την ενέργεια και την ομορφιά τους, προκάλεσαν στην εποχή τους και έπειτα συντέλεσαν στη δική μας απελευθέρωση- προκρίνει αυτές που υμνούν τη μυθοπλασία και την ποίηση. Οι ταινίες που παρουσιάζονται εδώ ανακινούν εμπρηστικά συζητήσεις, όπως η περίπτωση της ταινίαςΔιαφορετικός από τους άλλους του Ρίχαρντ Όσβαλντ. Κάποιες από τις ταινίες, τροφοδοτώντας τις αμφισβητήσεις τους με δυνατά οπτικοακουστικά πλαίσια, εγκαθίδρυσαν τις δικές τους κριτικές ιστορίες (Τζόναθαν Κάουετ). Κάποιες άλλες, πρότειναν απελευθερωμένεςπροσεγγίσεις του κινηματογραφικού είδος, της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας, προστρέχοντας προς την ενέργεια αρχαίων μύθων (Μαρία Κλωνάρη, Σάλι Πότερ), άλλες πάλι που διαπέρασαν τα σύνορα (όπως οι ειρηνοποιοί στο Μάρμπλ Ας του Ζέλιμιρ Ζίλνικ), κιακόμη άλλες που διερεύνησαν σε βάθος την αναπαράσταση του πυρήνα της ατομικότητας(Σαντάλ Ακερμαν). Επιπλέον, μερικές από αυτές τις ταινίες αναπτύσσουν πλαστικές, σχηματικές και αφηγηματικές φόρμες, οι οποίες είναι καθαρά κινηματογραφικές (Κονστάνς Μπίσον, Γιαν Γκονζάλες). Ολες αυτές οι ταινίες δημιουργούν τις δικές τους μορφές ενέργειας,οι οποίες τους επιτρέπουν να επιβιώνουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον.»
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΑ ΣΤΕΦΑΝΗ
15 ταινίες από το σπουδαίο, ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν της Εύας Στεφανή γίνονται οι μάρτυρες μιας μοναδικής ματιάς πάνω στο σύγχρονο ελληνικό γίγνεσθαι - αυτό που βλέπουμε γύρω μας, αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε και το άλλο που θα θέλαμε να βλέπουμε. Πραγματικά μια ευκαιρία να δει κανείς συγκεντρωμένο ένα τόσο στέρεο κομμάτι έργου που καθορίζει αυτό που μπορεί να είναι το ποιητικό, πειραματικό σινεμά της παρατήρησης σήμερα. Θα προβληθούν οι ταινίες: «Γράμματα από το Αλμπατρός» (1995), «Αλυσίδα» (1998), «Αθήναι» (1995), «Συγκάτοικοι» (1998), «Το Καφενείο» (1998), «Ακρόπολη» (2001), «Επισκέψεις στον Ε.Χ. Γονατά» (1998), «Εγερτήριον» (2001), «Το Κουτί» (2004), «Τι Ωρα Ειναι;» (2007), «Λουόμενοι» (2008), «Η Επιστροφή του Ε.Χ.Γονατά» (2012), «Το Φιλί» (2007), «Θερμοκοιτίδα» (2016), «Χειρόγραφο» (2017).
Στις 25 Νοεμβρίου στην Αίθουσα Α της Ταινιοθήκης η Ευα Στεφανή θα δώσει masterclass με τίτλο «Το Εμπόδιο στο Ντοκιμαντέρ».
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Με δύο αφιερώματα, στον Ρόμπερτ Μπίβερς και την animator Σούζαν Πιτ, το αφιέρωμα στον αμερικανικό πειραματικό κινηματογράφο στρέφει φέτος το βλέμμα του σε ταινίες μικρού μήκους που από τη μία εξερευνούν το χώρο και το χρόνο (στο σινεμά του Μπίβερς, με έντονες επιρροές από τα ταξίδια του στην Ελλάδα) και από την άλλη το όνειρο και τις διαφορετικές μορφές του μέσα από την εικονογράφησή του (στο σινεμά της Πιτ, με έντονες επιρροές από τη ζωγραφική). Οι ταινίες του Ρόμπερτ Μπίβερς που θα προβληθούν είναι οι: «Από το ημερολόγια του...», «Ανάμεσα στους Ευκαλύπτους», «Ο Ικέτης», «Rushing Green with Horses», «Amor». Οι ταινίες της Σούζαν Πιτ που θα προβληθούν είναι οι: «Visitation», «Asparagus», «Joy Street», «El Doctor», «Pinball».
Στις 26 Νοεμβρίου από τις 16.00 μέχρι τις 18.00 ο Ρόμπερτ Μπίβερς θα δώσει masterclass με τίτλο «Η σχέση του κινηματογραφικούεξοπλισμού με τις μεθόδους εργασίας τουκινηματογραφιστή».
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙ ΛΟΖΙΕ
Η Γαλλίδα καλλιτέχνης Μαρί Λοζιέ έγινε γνωστή για ταονειρώδη πορτρέτα πρωτοποριακών μουσικών και κινηματογραφιστών, γυρισμένα σε φιλμ 16mm. Είναι μία καλλιτέχνιςπου, στην εποχή του ψηφιακού κινηματογράφου, επιμένει στοαναλογικό φιλμ. Η Μαρί Λοζιέ δουλεύει και εργάζεται στη ΝέαΥόρκη για περισσότερα από 20 χρόνια και έχει δείξει το έργοτης σε μουσεία, γκαλερί και φεστιβάλ. Σχεδίαζε σκηνικά για τονΡίτσαρντ Φόρμαν και έμαθε να τραβά σε φιλμ 16mm με τον ΜάικΚούτσαρ στο Εργαστήριο Μιλένιουμ Φιλμ. Εκεί της γεννήθηκε ηέντονη επιθυμία να συνεργαστεί στενά με άλλους καλλιτέχνες. Στο Φεστιβάλ, παρουσία της ίδιας της δημιουργού, θα παρουσιαστεί μια πλήρης ρετροσπεκτίβα του έργου της με δύο μεγάλου μήκους ταινίες («Η Μπαλάντα των Τζένεσις και Λέιντι Τζέι» και «Κασάνδρο, οΕξωτικός!») και σε τέσσερις ενότητες θα παρουσιαστούν οι μικρού μήκους ταινίες της. Στην πρώτηενότητα παρουσιάζεται η τελευταία ταινία της για τον μουσικό Φελίκ Κουμπάν και τοπορτρέτο του μουσικού Αλαν Βέγκα, στη δεύτερη και τρίτη ενότητα περιλαμβάνονται ταινίες μικρού μήκους - πορτρέτα καλλιτεχνών της καλλιτεχνικής κοινότηταςτης Νέας Υόρκης, όπου η Λοζιέ βρήκε το σπίτι της και στην τέταρτη ενότητα,περιλαμβάνονται μικρού μήκους ταινίες που βασίζονται στις πολλές εκδοχές τηςτέχνης της περφόρμανς, όπου η Λοζιέ είναι τόσο πίσω όσο και μπροστά από τηνκάμερα.
Στις 28 Νοεμβρίου από τις 19:00 μέχρι και τις 21:00, Μαρί Λοζιέ θα δώσει masterclass με τίτλο «Eat my makeup! Πορτρέτα με τη Μαρί Λοζιέ» στο Exile Room.
ΤΟ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΩΣ ΠΕΙΡΑΜΑ
Εξι ταινίες προδίδουν τη σχέση του ελληνικού σινεμά με την έννοια του μοντέρνου έτσι όπως αυτή αποτυπώθηκε στις ιστορικές πρωτοπορίες την περίοδο του μεσοπολέμου. Οπως αναφέρει η Μαρία Κομνηνού στο εισαγωγικό σημείωμα του καταλόγου για το αφιέρωμα: «Η Ελλάδα ακολούθησε καθυστερημένα τις ιστορικές πρωτοπορίες, στην περίοδο του μεσοπολέμου ιδιαίτερα στη λογοτεχνίακαι τις εικαστικές τέχνες, αλλά καθόλου στον κινηματογράφο.Ο Ελύτης και ο Σεφέρης, άφησαν μια κληρονομιά κοσμοπολιτισμού και πειραματισμού περισσότερο πάνω στη φορμαλιστικήπαρά στην πολιτική πλευρά. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, στοντοκιμαντέρ Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη, αναστοχάζεταιτην κληρονομιά της γενιάς του 1930, του Σεφέρη και των επιγόνων, όπως ο Τσαρούχης και ο Χατζηδάκις, και ενορχηστρώνειτη δική του ηγεμονική εκδοχή της ελληνικής νεωτερικότητας.Στην περίπτωση του Ελύτη, η Βουβούλα Σκούρα, στην ταινίαΝερό στο τραπέζι, ανακαλεί τα αρχέτυπα της ποίησής του,σε μια λυρική αναζήτηση της μοντερνιστικής αισθητικής του. ου.Στον ελληνικό κινηματογράφο παρατηρούμε μια καθυστερημένη είσοδο της νεωτερικότητας, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του1950, όταν νέοι σκηνοθέτες, όπως ο Νίκος Κουνδουρος με τονΔράκο, αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογραφο τέχνηςκαι χρησιμοποίησε το ρεμπέτικο ως κώδικα εξερεύνησης καιορατότητας υποτελών κοινωνικών ομάδων.Στη δεκαετία του 1970, ένας βετεράνος σκηνοθέτης ο Κώστας Σφήκας και δύονέοι σκηνοθέτες, ο Θανάσης Ρεντζής και η Αντουανέττα Αγγελίδη υιοθέτησαννέες οπτικές πρακτικές, για να εξερευνήσουν τα όρια της νεωτερικότητας και τουπειραματισμού. Το Μοντέλο του Σφήκα αντιπροσωπεύει ένα τολμηρό εννοιολογικό πείραμα, επινοώντας μια οπτική αναπαράσταση των μηχανισμών της καπιταλιστικής απόσπασης της υπεραξίας και της αλλοτρίωσης του χρόνου.Στη Βιο-γραφία ο Ρεντζής διερευνά την αρχαιολογία του κινηματογράφου και παράγει ένα οπτικό ποίημα. Στον Τόπο η Αγγελίδη παράγει μία επιβλητική κριτική γιατις οπτικές απολαύσεις και τον φαλλολογοκεντρισμό, συνδυάζοντας την ονειρικήμυθοποιητική της γυναικότητας με μια φεμινιστική κριτική.»
ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ο Δημήτρης Παπανικολάου επιμελείται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αφιερώματα του φετινού Φεστιβάλ, με αφορμή και έμπνευση το βιβλίο του «Κάτι Τρέχει με την Οικογένεια: Εθνος, Πόθος και Συγγένεια την Εποχή της Κρίσης» (Πατάκης 2018) και επίκεντρο τη βραχυκυκλωμένη οικογένεια στο νέο ελληνικό σινεμά (και τις απαρχές της στο παρελθόν). Το «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη, το «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη, η «Στρέλλα» του Πάνου Χ. Κούτρα, ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου, η «Χώρα Προέλευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα συναντούν την «Αναπαράσταση» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το «Φόβο» του Κώστα Μανουσάκη και το «Τελευταίο Ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη σε μια συνομιλία που ολοκληρώνεται και με την προβολή έξι μικρού μήκους ταινιών («Washingtonia» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, «Εκτορας Μαλό: η Τελευταία Μέρα της Χρονιάς» της Ζακλίν Λέντζου, «37 Μέρες» της Νικολέτας Λεούση, «Μαμά, Γύρισα» του Δημήτρη Κατσιμίρη, «Χρυσόψαρο» του Γιώργου Αγγελόπουλου και «Ενα Αλλόκοτο Παιδάκι» της Μαρίνας Δανέζη).
Στις 21 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Αίθουσα Β από τις 21:15 μέχρι και τις 22:00 ο Δημήτρης Παπανικολάου θα συνομιλήσει μαζί με τις Μαρία Ευσταθιάδη, Μαρία Κομνηνού και Ιουλία Μέρμηγκα γύρω από το αφιέρωμα «Κάτι Τρέχει με την Οικογένεια».
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΛΟΚΙΟ
Με έξι εμβληματικές ταινίες του Ιταλού δημιουργού συστήνει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος το ιδιαίτερο, βαθιά πολιτικό και προσωπικό έργο του Μάρκο Μπελόκιο στο αθηναϊκό κοινό. Οπως αναγράφεται στον επίσημο κατάλογο του Φεστιβάλ: «Η πορεία του Μάρκο Μπελόκιο ακολούθησε τις πολιτικές αναταραχές της χώρας του, ενώ το έργο του δεν σταμάτησε να αφουγκράζεται την πηγή του κακού, στα πρόσωπα του φασισμού, της πολιτικής βίας και της μαφίας. Νεαρόςεπαναστάτης, ο Μάρκο Μπελόκιο εγκατέλειψε τις σπουδές φιλοσοφίας και βρήκε τονδρόμο του σπουδάζοντας κινηματογράφο στη Ρώμη και στο Λονδίνο. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, η ταινία Γροθιές στην τσέπη (1965), σκανδάλισε την συντηρητικήιταλική κοινωνία αλλά και τον καθιέρωσε ως μορφή ανανέωσης του ιταλικού κινηματογράφου. Ενώ στην πρώτη του ταινία καυτηριάζει την αστική οικογένεια, έπειτα, στοΘριαμβικό Εμβατήριο (1976), σατιρίζει τη στρατιωτική πειθαρχία, για να επανέλθει, μεΤα μάτια, Το Στόμα (1982), στη γλυκόπικρη κριτική της οικογένειας και της θρησκείας.Μέσα από αυτές τις 3 ταινίες της πρώτης περιόδου, αλλά και μέσω των ταινιών τηςύστερης περιόδου του Μπελόκιο, το τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” μπορείνα λάβει μια εκ νέου ανάγνωση σήμερα.Το νέο, πιο θεαματικό, πρόσωπο του κινηματογράφου του Μπελόκιο εξερευνάταιμέσα από άλλες 3 ταινίες. Η Ωρα των Θρησκευτικών (2002) απεικονίζει, στο πλαίσιοδιαταραγμένων οικογενειακών σχέσεων, το εμπόριο μεταξύ θρησκευτικής πίστης καιαγιότητας. Με τη θρυλική ταινία Καλημέρα, Νύχτα (2003), αποδίδει με τον τελείωςπροσωπικό και ποιητικό του τρόπο, το σημαντικό πολιτικό γεγονός της απαγωγήςτου Αλντο Μόρο. Tέλος, στην ταινία Ο Σκηνοθέτης των Γάμων (2006) που μοιάζει μεπαραμύθι, μεταξύ άλλων, καυτηριάζει την ίδια την ιταλική κινηματογραφική βιομηχανία.
ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟ
Το ανήσυχο τμήμα των ταινιών μικρού μήκους αποτελείται φέτος από έξι ταινίες μικρού μήκους σε ελληνική πρεμιέρα (ανάμεσά τους και το «Mom's Movie» της Στέλλας Κυριακοπούλου που διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο) και 22 σπουδαστικές ταινίες από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών, το Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Τέχνης των Μέσων του Πανεπιστήμιου Τεχνών και Σχεδιασμού της Καρλσρούης και της Τηλεόραση της Βουλής των Ελλήνων.
ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ
Τέσσερις σημαντικές ταινίες του βωβού και του ομιλούντος παγκόσμιου κινηματογράφου, από τις οποίες οι τρεις έχουν αποκατασταθεί από ευρωπαϊκές ταινιοθήκες και μία από τη Sony Pictures Entertainment. Το «Easy Rider» του Ντένις Χόπερ (1969, αποκατάσταση σε 4K από τη Sony Pictures Entertainment σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Μπολόνια), το «Τσίρκο» του Τσαρλς Τσάπλιν (1928, αποκατάσταση σε 4K), η «Χρυσή Εποχή» του Λιουίς Μπουνιουέλ (1930, αποκατάσταση από την Ταινιοθήκη της Γαλλίας και το Ιδρυμα Ζορζ Μπομπιντού) και το «Θαύμα στο Μιλάνο» του Βιτόριο Ντε Σίκα (1951, αποκατάσταση από την Ταινιοθήκη της Μπολόνια).
ΧΙΤΣΚΟΚ/ΤΡΙΦΟ
Με αφορμή τις διάσημες συνεντεύξεις που πήρε ο Φρανσουά Τριφό από τον Αλφρεντ Χίτσκοκ και έγιναν ένα από τα σημαντικότερα βιβλία για το σινεμά που γράφτηκαν ποτέ, μια σειρά προβολών ανακαλύπτουν το «διάλογο» ανάμεσα στις ταινίες των δύο σπουδαίων δημιουργών, με εισαγωγή το ντοκιμαντέρ «Hitchcock/Truffaut» του Κεντ Τζόουνς από το 2015. Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι εξής: «Ο Νοικάρης», «Υπόθεση Νοτόριους», «Ρεβέκκα», «Ο Βρόχος», «Σιωπηλός Μάρτυς», «Ψυχώ» του Αλφρεντ Χίτσκοκ και «Πυροβολήστε τον Πιανίστα», «Η Νύφη Φορούσε Μαύρα», «Αμερικάνικη Νύχτα», «Ο Ανδρας που Αγαπούσε τις Γυναίκες», « Το Τελευταίο Μετρό», «Οπωσδήποτε την Κυριακή» του Φρανσουά Τριφό.
ΤΑΙΝΙΑ ΛΗΞΗΣ
Το Φεστιβάλ θα ρίξει αυλαία με το αριστουργηματικό «Θαύμα στο Μιλάνο» του Βιτόριο Ντε Σίκα από το 1951, σε αποκατεστημένη κόπια από την Ταινιοθήκη της Μπολόνια. | Μια φορά και έναν καιρό, ο Τοτό, ένα νεαρός άντρας,μεγαλωμένος σε ορφανοτροφείο, ψάχνει για δουλειά στοΜιλάνο. Εκεί, οργανώνεται, μαζί με άλλους αστέγους, καιφτιάχνουν μια παραγκούπολη σε ένα άδειο οικόπεδο. Ότανόμως ανακαλύπτουν πετρέλαιο, οι φτωχοδιάβολοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ιδιοκτήτη και τις δυνάμεις του νόμου και της τάξης. Επικαλούνται τότε τη βοήθεια ενός θαύματος και πασχίζουν με κάθε τρόπο για την πραγματοποίησητου. Ο Βιτόριο Ντε Σίκα, πάνω στο μυθιστόρημα του ΤζέζαρεΖαβατίνι «Ο Καλός Τοτό», δημιούργησε μία λυρική και κωμικήνεορεαλιστική ταινία, η ιστορία της οποίας αντλεί στοιχείατόσο από την πραγματικότητα όσο και από τη φαντασία, έναμεταπολεμικό παραμύθι με πολιτικές προεκτάσεις.
Το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας θα διεξαχθεί φέτος από τις 20 Νοεμβρίου μέχρι και τις 5 Δεκεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, το Exile Room και το Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook. Για την προπώληση εισιτηρίων μπείτε εδώ και για να κατεβάσετε το ωρολόγιο πρόγραμμα εδώ.
