Το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας θα διεξαχθεί φέτος από τις 20 μέχρι και τις 30 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Exile Room, πιστό στην φιλοδοξία του να προσφέρει ότι πιο νέο, πειραματικό και διαφορετικό έχει να προσφέρει το παγκόσμιο σινεμά... σήμερα.
Στον πυρήνα του, εκτός από τα αφιερώματα (που φέτος τιμούν τον Μανοέλ Ντε Ολιβέιρα σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Πορτογαλίας και την Πρεσβεία της Πορτογαλίας στην Ελλάδα, την πρωτοποριακή και τολμηρή Γαλλίδα σκηνοθέτιδα Μαρί Λοζιέ, την Εύα Στεφανή, τον πειραματικό κινηματογραφιστή, επιδραστικό καλλιτέχνη και επιμελητή του έργου του Γκρέγκορι Μαρκόπουλος Ρόμπερτ Μπίβερς, την Ανιές Βαρντά, τον Μάρκο Μπελόκιο και άλλους) και παράλληλες προβολές που ανοίγουν το βλέμμα στην ιστορία του σινεμά, βρίσκεται το Διαγωνιστικό Τμήμα με ταινίες πρόσφατης παραγωγής που δοκιμάζουν τις αντοχές της μυθοπλασίας και της τεκμηρίωσης.
Το φετινό Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα περιλαμβάνει εννέα ταινίες, νέων κατά βάση σκηνοθετών, οι οποίοι πειραματίζονται με νέες μορφές αφήγησης και συχνά χρησιμοποιούν τεχνικές που συνδυάζουν την μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ για να διερευνήσουν προβλήματα ταυτότητας, εντάσεις σε πολυπολιτισμικές κοινωνίας, ή τις συνέπειες της κρίσης στην σημερινή νεολαία, ενώ συχνά φέρνουν στο προσκήνιο αυτούς που βρίσκονται στο περιθώριο των κοινωνιών τους. Περιλαμβάνει ταινίες μυθοπλασίας αλλά και ντοκιμαντέρ και επιχειρεί, όπως αναφέρουν οι διοργανωτές του, «να καταργήσει τους φραγμούς που θέτουν τα είδη και οι διαφορετικές κατηγορίες ταινιών. Αποστολή του είναι να ανακαλύψει και να χαρτογραφήσει τον νέο χώρο που έχει επινοήσει η τέχνη του σύγχρονου κινηματογράφου.»
Οδός Σαχάρα 143 (143 Rue du Desert) του Χασέν Φερχανί (Αλγερία, Γαλλία, Κατάρ)
Πρωταγωνιστεί η Μαλίκα, ιδιοκτήτρια ενός μικρού καφέ στην εθνική οδό που διασχίζει την έρημο. Οδηγοί φορτηγών, τουρίστες με μοτοσυκλέτες και τακτικοί πελάτες που φέρνουν νέα από την κοντινή πόλη Ελ Μένια, εξυπηρετούνται στο κατώφλι της Μαλίκα, σε ένα φαινομενικά έρημο μέρος που στην πραγματικότητα σφύζει από ζωή. Η ταινία απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο.
Μπιτς (Beats) του Μπράιαν Γουέλς (Ηνωμένο Βασίλειο)
*Δύο κολλητοί φίλοι από παιδιά, ο Τζόνο και ο Σπάνερ, είναι οι δύο ήρωες στο . Στο κατώφλι της ενηλικίωσης τους, το 1994, θα πρέπει να χωριστούν. Μια ταινία για τη φιλία, την εξέγερση και το κίνημα του ρέιβ, με ξεσηκωτική ηλεκτρονική μουσική, από έναν σκηνοθέτη που κέρδισε Emmy για το επεισόδιο του στην επιδραστική σειρά «Μαύρος Καθρέφτης».
Στα Σπίρτα (Cat Sticks) του Ρόνι Σεν (Ινδία)
<ια βροχερή μέρα στην Καλκούτα, μια παρέα απελπισμένων τοξικομανών ψάχνεται για πρέζα. Μια ασταμάτητη νεροποντή παίζει για φόντο σε ζωές που ισορροπούν σε ένα επισφαλές «φτιάξιμο». Στην πρώτη του ταινία, ο ινδός Ρόνι Σεν, ο οποίος έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ για το BBC, μεταπλάθει στοιχεία από τον μεγάλο Ινδό σκηνοθέτη Σατιαζίτ Ρέι και από τον αμερικανό Εϊμπελ Φεράρα. Παρουσία του σκηνοθέτη.
Η Βροχή Τραγουδάει στο Χωριό των Νεκρών (Chuva é Cantoria na Aldeia dos Mortos) των Ρενέ Ναδέρ Μεσόρα και Ζοάο Σαλαβίζα (Πορτογαλία, Βραζιλία)
Ο 15χρονος Ιζάακ έχει εφιάλτες από τότε που έχασε τον πατέρα του. Είναι ιθαγενής που προορίζεται για σαμάνος, από τη φυλή Κράχο, στα βόρεια της Βραζιλίας. Οι επιλογές ζωής που καλείται να κάνει βρίσκονται στο επίκεντρο της ταινίας μυθοπλασίας. Ο Ζοάου Σαλαβίζα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους νέους Πορτογάλους σκηνοθέτες σήμερα. Εχει βραβεύτει με τη Χρυσή Αρκούδα της Μπερλινάλε και με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για παλιότερες μικρού μήκους ταινίες του.
Ξανά και Ξανά (De Nuevo Otra Vez) της Ρομίνα Πόλα (Αργεντινή)
Η Ρομίνα βρίσκεται σε διάσταση με τον άντρα της και ζει προσωρινά με τον 4χρονο γιο της στο σπίτι της μάνας της στο Μπουένος Αϊρες. Η σκηνοθέτης και ηθοποιός της ταινίας στρέφει την κάμερα στον εαυτό της, για να αναζητήσει εκ νέου ποια είναι, και χρησιμοποιεί τον αληθινό της γιο. Η πρώτη ταινία της Ρομίνα Πάουλα, μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, είναι μια εύθραυστη αναζήτηση για τη μητρότητα, τη θηλυκότητα και την ενηλικίωση, χωρίς συντηρητισμούς.
Φιλμφαρσί (Filmfarsi) του Εχσαν Κοσμπάχτ (Ιράν, Ηνωμένο Βασίλειο)
Μία σπάνια εικόνα του προεπαναστατικού δημοφιλούς ιρανικού κινηματογράφου, πριν απαγορευτεί το 1979. Σύμφωνα με την επιδραστική βρετανή θεωρητικό του κινηματογράφου Λόρα Μάλβεϊ: «Ως θαυμάστρια του νέου ιρανικού κινηματογράφου, συχνά αναρωτιόμουν για τον δημοφιλή πρόδρομό του. Ο Εχσαν Κοσμπάχτ έχει επιτέλους ανοίξει αυτήν την ιστορία. Η δοκιμιακή, στοχαστική και κινηματογραφοφιλική ανάλυση του εκτιμά το είδος των αδιάντροπων ταινιών exploitation, που είναι μέσα στη βία και στο σεξ».
Ασάκο Ι & 2 (Netemo sametemo) του Ριγουσούκε Χαμαγκούτσι (Ιαπωνία, Γαλλία)
Η Ασάκο, μια ντροπαλή φοιτήτρια στην Οσάκα ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον Μπακού, έναν όμορφο και μυστήριο νέο, ο οποίος μια μέρα εξαφανίζεται. Δυο χρόνια αργότερα η Ασάκο συναντά κάποιον που του μοιάζει καταπληκτικά. Όμως θα της προσφέρει μια αγάπη, που για την Ασάκο, θα είναι τόσο καθησυχαστική που την τρομάζει. Η ταινία συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 71ου Φεστιβάλ Καννών. Βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα της Τομόκα Σιμπασάκι.
Οι Ηττες Μας (Nos Défaites) του Ζαν-Γκαμπριέλ Περιό (Γαλλία)
Ο Γάλλος Ζαν-Γκαμπριέλ Περιό, για το πειραματικο ντοκιμαντέρ του «Οι Ηττες Μας» συνεργάστηκε με μια ομάδα μαθητών οι οποίοι δραματοποίησαν εκ νέου σκηνές ταινιών -από απεργίες, εξεγέρσεις και εργατικές κινητοποιήσεις- από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπως «Η Κινέζα» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Ενώ στην αρχή, οι μαθητές αδυνατούν να κατανοήσουν την πολιτική στράτευση, σταδιακά συνειδητοποιούν ότι το παρελθόν αντηχεί στην παρούσα πολιτική κατάσταση.
Love me Τender της Κλαούντι Ρέινικε (Ελβετία)
Ηρωίδα η Σεκόντα, μια 32χρονη γυναίκα, με οξεία αγοραφοβία, εγκλωβισμένη στο οικογενειακό διαμέρισμά της και στη μοναχική ρουτίνα της. Οταν η μητέρα της πεθαίνει και ο πατέρας της την εγκαταλείπει, υποχρεώνεται να παλέψει τους δαίμονές της και να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η φετινή κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 10ου Πρωτοποριακού Φεστιβάλ της Αθήνας αποτελείται από τους Χέιντεν Γκεστ (Αμερικανός καθηγητής, διευθυντής του Κινηματογραφικού Αρχείου του Χάρβαρντ), Βασίλης Κ. Καραμητσάνης (Πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Animasyros, πρόεδρος ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής), Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος (Σκηνοθέτης), Irena Bilic (Γαλλοσέρβα σκηνοθέτης και διευθύντρια του Φεστιβάλ L’Europe autour de l’Europe στο Παρίσι), Γκαέλ Τζόουνς (Γαλλίδα Παραγωγός).
Το 10ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας θα διεξαχθεί φέτος από τις 20 μέχρι και τις 30 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Exile Room.
