Η ομάδα του Flix επιλέγει για εσάς ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να βρεθεί σε τηλεόραση, πλατφόρμες και φεστιβάλ.
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για το σπίτι στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς.
«To Tετράγωνο» (The Square, 2017) του Ρούμπεν Εστλουντ
Ο ήρωας του φιλμ είναι ο Κρίστιαν o βασικός επιμελητής ενός μουσείου σύγχρονης, ο οποίος ετοιμάζει μια καινούρια έκθεση, το βασικό στοιχείο της οποίας είναι ένα τετράγωνο 4 επί 4 χαραγμένο σε έναν δημόσιο χώρο το οποίο θέλει να είναι ένα «καταφύγιο εμπιστοσύνης και συμπόνιας. Μέσα σε αυτό όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις».Μόνο που στην ομάδα publicity του μουσείου, αυτό το έργο (το οποίο στο φιλμ αποδίδεται σε μια καλλιτέχνιδα με το το όνομα Λόλα Αρίας μα που στην πραγματικότητα είναι βασισμένο σε ένα αληθινό έργο που δημιούργησαν το 2015 στην πόλη του Βάρναμο ο Οστλουντ κι ο Κάλε Μπόμαν), μοιάζει ελάχιστα ενδιαφέρον κι αναζητούν τρόπους για να το κάνουν να γίνει viral, να επιπλεύσει στον κατακλυσμό των νέων, διότι «οι ανταγωνιστές μας δεν είναι τα άλλα μουσεία, μα οι τρομοκράτες και οι φυσικές καταστροφές». Φυσικά όπως συνήθως συμβαίνει, όλα θα πάνε στραβά και θα ξεκινήσουν όταν το τηλέφωνο και το πορτοφόλι του Κρίστιαν θα κλαπεί σε μια κεντρική πλατεία στη μέση της μέρας κι εκείνος, θα βρει έναν μάλλον παράδοξο τρόπο για να τα πάρει πίσω. Και την ίδια στιγμή η γνωριμία του με μια Αμερικανίδα δημοσιογράφο που θα τους φέρει στο κρεβάτι, θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα κι ένα δείπνο για τους χορηγούς του μουσείου, θα σπρώξει τα ένστικτα στα άκρα όταν μια performance από έναν καλλιτέχνη που ονομάζεται Ολεγκ και μιμείται έναν γορίλλα θα ξεφύγει από τα όρια και θα γίνει ανατριχιαστικά ανησυχητική για μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει κατάματα τον κίνδυνο και την απειλή. Και μαζί για το κοινό της αίθουσας που λίγο πολύ στέκεται στην ίδια πλευρά του κοινωνικού χάσματος.
H ταινία του Ρούμπεν Εστλουντ που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο 70ό Φεστιβάλ Καννών, μια αιχμηρά αστεία σάτιρα του κόσμου (της Τέχνης) σήμερα. Διαβάστε την κριτική του Flix.
«To Tετράγωνο» προβάλλεται απόψε σε πρώτη προβολή στη δημόσια τηλεόραση: στις 22.00 στην ΕΡΤ2
«Never Rarely Sometimes Always» (2020) της Ελάιζα Χίτμαν
H Οτομ, ένα 17χρονο κορίτσι σε μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια είναι έγκυος κι αν κι είναι αποφασισμένη να τερματίσει την εγκυμοσύνη της, οι νόμοι της πολιτείας που απαιτούν την συγκατάθεση των γονιών της για κάτι τέτοιο, το καθιστούν αδύνατο. Κι έτσι η Οτομ, απεγνωσμενη, αρχικά θα δοκιμάσει να προκαλέσει μια αποβολή, και στη συνέχεια, μαζί με την λίγο μεγαλύτερη ξαδέρφη της Κρίσταλ θα πάρουν το λεωφορείο για την Νέα Υόρκη με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη προκειμένου να κάνει την έκτρωση εκεί. Στην διάρκεια των δύο ημερών που θα διαρκέσει το ταξίδι τους, τα κορίτσια θα αντιμετωπίσουν την μοναξιά, την εχθρότητα, την αδιαφορία μιας πόλης που δεν νοιάζεται για εκείνες, αλλά και την αίσθηση του καθήκοντος ακόμη και την τρυφερότητα των εργαζομένων της κλινικής στην οποία θα απευθυνθούν, την καλοσύνη (έστω και υπό προϋποθέσεις) των ξένων.
Τόσο λιτή όσο και συναισθηματικά φορτισμένη η τρίτη μεγάλου μήκους της Ελίζα Χίτμαν («It Felt Like Love», «Beach Rats») είναι ένα εξαιρετικό δείγμα κινηματογραφικής οικονομίας και πολιτικού σινεμά που δεν υψώνει παντιέρες αλλά αφήνει την αλήθεια της ιστορίας και τις εξαιρετικές ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστριών να σε συνταράξουν με έναν βουβό, αλλά και σχεδόν σπαρακτικό τρόπο. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Η ταινία είναι διαθέσιμη για streaming στο Apple TV
«Το Ταξίδι της Φάλαινας» (The Whaler Boy, 2021) του Φίλιπ Γιούριεφ
Βερίγγειος Πορθμός, εκεί όπου η Ρωσία συναντά την Αλάσκα, σε ένα χωριό φαλαινοθήρων, όπου οι άνδρες καταφεύγουν στο online chat με κάμερα. Το παράδειγμά τους ακολουθεί ο Λέσκα, ένας άβγαλτος δεκαπεντάχρονος, που ερωτεύεται ένα κορίτσι από το Ντιτρόιτ. Οταν βρίσκει την «αγαπημένη» του να συνομιλεί με κάποιον άλλο, θολωμένος από τη ζήλεια, ο Λέσκα ξεκινά μια αδιανόητη οδύσσεια. Στο συμβολικό σημείο όπου σμίγουν παρελθόν και μέλλον, αυτή η τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης απηχεί την ταραχή της νιότης και τον παλμό της πρώτης αγάπης.
Το βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας ντεμπούτο, που άνοιξε το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - μια ιστορία που θα μπορούσε εύκολα να γλιστρήσει στις ευκολίες μιας τυπικής ταινίας ενηλικίωσης, ή μιας «εξωτικής εθνογραφίας», βρίσκει τον απόλυτα σωστό τόνο και ύφος και μεγεθύνει το «μικρό» της περιεχόμενο σε κάτι μεγαλύτερο, ουσιώδες, τρυφερό κι αστείο και συναισθηματικά δυνατό. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Προβάλλεται στις 01:05 στο Cosmote Cinema 1
«Αδικος Κόσμος» (2012) του Φίλιππου Τσίτου
Ο Σωτήρης, ένας μεσήλικας αστυνομικός ανακριτής, μοιάζει να έχει παραιτηθεί. Οχι από τη δουλειά του, αλλά από την κούρσα της ζωής. Αυτό τον ισοπεδωτικό αγώνα που μπαίνεις ακολουθώντας το κοινωνικό κοπάδι. Προσπαθώντας όχι απλά να επιβιώσεις αλλά να νικήσεις, να πάρεις προβάδισμα, να ανταγωνιστείς τα υπόλοιπα ανθρωπάκια που τρέχουν για την επιβεβαίωση, την επιτυχία, την πλάνη ότι όλη αυτή η ματαιότητα οδηγεί στην ευτυχία. Ο Σωτήρης κάπως, κάπου, κάποτε μοιάζει να πήρε την απόφαση να αποσυρθεί. Δεν του ταιριάζει αυτό το παιχνίδι. Κουράστηκε να προσποιείται, κουράστηκε να εξηγεί τον εαυτό του, κουράστηκε να ψάχνει να επικοινωνήσει με έναν τουλάχιστον ακόμα άνθρωπο. Κατέφυγε στην μοναξιά του, στις σκέψεις του, στο παγκάκι της άδειας γειτονικής του πλατείας όπου τον βρίσκει το ξημέρωμα λιπόθυμο από το ποτό. Η μόνη του αντίσταση; Στις ώρες εργασίας, εκεί όπου καλείται να ανακρίνει τους παράνομους αυτού του κόσμου, τους κοιτά στα μάτια. Αν αναγνωρίσει ότι αδικήθηκαν τους βοηθά, τους αφήνει ελεύθερους. Χτυπώντας το σύστημα από μέσα. Επιχειρώντας μία τέτοια πράξη αλληλεγγύης όμως βρίσκεται και ο ίδιος μπλεγμένος σε μια ιστορία εγκλήματος, εξαπάτησης, προσωπικής ηθικής κρίσης. Οι γύρω συνένοχοι παίκτες θα τον στηρίξουν ή θα τον απογοητεύσουν; Και πάνω από όλα τι θα κάνει η Δώρα, η γειτόνισσά του, η τελευταία του ελπίδα να πιστέψει σε μία μικρή ακτίδα δικαιοσύνης σ' αυτόν τον άδικο κόσμο;
Ο Φίλιππος Τσίτος αποφασίζει να καταγράψει την κοινωνική μας πραγματικότητα, όχι ακριβώς ρεαλιστικά – αλλά σαν ένα αστικό παραμύθι που φλερτάρει με το μαύρο χιούμορ και μία ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού. Αβίαστα ανθρωπιστής, με «Καουρισμακική» ρομαντική τρέλα, και τρυφερότητα για τον ήρωά του (ένας εξαιρετικός Αντώνης Καφετζόπουλος δίκαια κερδίζει πολλαπλά βραβεία για αυτή την ερμηνεία του, ένα από αυτό στο Σαν Σεμπαστιάν κι από τα χέρια της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ!), ο Τσίτος πλάθει μία μικρή ταινία μεγάλων συναισθημάτων. Διαβάστε εδώ oλόκληρη την κριτική του Flix
Ο «Αδικος Κόσμος» είναι διαθέσιμος για streaming στην πλατφόρμα του Cinobo
«Ακαδημία Πλάτωνος» (2009) του Φίλιππου Τσίτου
Αλλη μία πρόταση από το σινεμά του Φίλιππου Τσίτου!
Κάθε πρωί, ο Σταύρος σηκώνει τα μεταλλικά στόρια του ψιλικατζίδικου, κρεμάει τις αθλητικές εφημερίδες και τακτοποιεί τις καρέκλες όπου θα κάτσει με τους φίλους του όλη τη μέρα. Απέναντι, στο πεζοδρόμιο, ο σκύλος ενός απ’ αυτούς, ο Πατριώτης, γαυγίζει σ’ όποιον Αλβανό περνάει, πράγμα που τους κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους. Μέσα στο ψιλικατζίδικο, η μητέρα του Σταύρου, στα πρόθυρα του Αλτσχάιμερ, λαγοκοιμάται στην πολυθρόνα της. Αυτή η ρουτίνα ταρακουνιέται ξαφνικά τη μέρα που η γηραιά κυρία πέφτει στην αγκαλιά ενός Αλβανού εργάτη αποκαλώντας τον «Γιέ μου», στα αλβανικά! Ο Φίλιππος Τσίτος σκηνοθετεί τους γεμάτους προκαταλήψεις ήρωές του μ’ ένα μείγμα κριτικής ματιάς και κατανόησης, ελαφρότητας και απελπισίας, παίρνοντας απ' τους ηθοποιούς του και, κυρίως, έναν απαράμιλλο Αντώνη Καφετζόπουλο, αξιοσημείωτες ερμηνείες. Η ταινία απέσπασε τρία βραβεία στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο: Ανδρικής Ερμηνείας (Αντώνης Καφετζόπουλος), Οικουμενικό Βραβείο και Βραβείο Νεότητας.
Θυμηθείτε τη συνέντευξη του Φίλιππου Τσίτου στην κάμερα του Flix: Φίλιππος Τσίτος – Η σοφία της απλότητας
Η ταινία προβάλλεται στην iplatforma της StraDa Films
«Η Αρπαχτή» (Snatch, 2000) του Γκάι Ρίτσι
Ενας Αμερικανός γκάνγκστερ κάνει μια ληστεία διαμαντιών στην Αμβέρσα, αλλά ερχόμενος στο Λονδίνο πέφτει θύμα ληστείας ενός Ρώσου μαφιόζου και τριών μαύρων λωποδυτών της πλάκας. Στην υπόθεση εμπλέκονται ένας αδίστακτος γκάνγκστερ, διοργανωτής παράνομων αγώνων πυγμαχίας, δύο προπονητές μποξέρ, ένας τσιγγάνος ιρλανδικής καταγωγής με φημισμένη γροθιά και πολλοί άλλοι χαρακτήρες του αγγλικού -και όχι μόνο- υποκόσμου.
21 χρόνια (!) πριν, κι αμέσως μετά την επιτυχία του με τις «Δύο Καπνισμένες Κάννες», ο Γκάι Ρίτσι είχε επιστρέψει με πρωταγωνιστές τους συνήθεις υπόπτους του (Βίνι Τζόουνς, Τζέισον Στέιθαμ κλπ), αλλά και τους Μπαντ Πιτ και Μπενίσιο Ντελ Τόρο σε κόντρα ρόλους.
«Η Αρπαχτή» προβάλλεται στις 02.00 στο Novacinema 2HD
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για το σπίτι στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς.
