Αν κάτι κάνει σαφές το τρέιλερ της ταινίας του Μαρκ Γουέμπ, είναι ότι δεν πρόκειται για συνέχεια αυτών του Σαμ Ράιμι, αλλά για rebooting του Ανθρώπου Αράχνη. «Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσαν οι προηγούμενες ταινίες του «Spiderman», λέει ο Γουέμπ «κι οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή είχα κι εγώ τις αμφιβολίες μου. Αλλά όταν αναρωτήθηκα αν θα ήθελα να δω μια καινούργια κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας και του χαρακτήρα, η απάντηση που μου έδωσα ήταν ναι. Με ενδιέφερε το σύμπαν του Spiderman και νομίζω ότι έχω κάτι αρκετά διαφορετικό να πω με αυτήν την ταινία που θα κάνει τον κόπο μου να αξίζει».
Η αλήθεια είναι πως το πρώτο τρέιλερ ξοδεύει ίσως περισσότερο χρόνο απ' όσο θα θέλαμε εξηγώντας την προϊστορία του ήρωα, τις συνθήκες που έκαναν τον Πίτερ Πάρκερ αυτό που είναι, πράγματα που μοιάζουν ήδη γνωστά σε κάποιον που έχει έστω μια λιγοστή γνώση του κόμικ, ή έχει δει τα προηγούμενα φιλμ.
Για τον Γουέμπ όμως αυτό ακριβώς ήταν ένα από τα ζητούμενα: «Νομίζω ότι υπάρχει πολύ υλικό προς εξερεύνηση, στην εφηβική προσωπικότητα του ήρωα. Το να τον βλέπεις ξανά να πηγαίνει σχολείο σου δίνει χώρο να κοιτάξεις βαθύτερα στη συμπεριφορά και την ιστορία του, αλλά και στη σύγχρονη μυθολογία του σχολείου».
Ισως βέβαια να μην είναι αυτό ακριβώς που περιμένουν οι υποψήφιοι θεατές του και γι αυτό ίσως το δεύτερο μισό του τρέιλερ παίρνει φόρα στέλνοντας τον Spiderman να σκαρφαλώνει σε brownstones κι ουρανοξύστες σε μια γεμάτη ενέργεια σεκάνς που όμως δείχνει υπερβολικά λίγο τον ήρωα (ίσως επειδή τα εφέ χρειάζονται χρόνο ακόμη) και μοιάζει βγαλμένη (μάλλον απογοητευτικά), από first person video game.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μοιάζει σίγουρο από αυτές τις πρώτες κινούμενες εικόνες είναι ότι ο Αντριου Γκάρφιλντ, δείχνει μια μάλλον σωστή επιλογή για έναν ήρωα που σύμφωνα με τον σκηνοθέτη πρέπει να είναι ατελής. «Είναι σχεδόν παιδί όταν η αράχνη τον δάγκωσε και μάλιστα ένα παιδί που βρισκόταν «απέξω». Eνα μεγάλο κομμάτι του DNA του ήρωα προέρχεται από εκεί. Είναι ατελής, ανώριμος, ένα punk rock πιτσιρίκι. Ηταν ένα αδύναμο πλάσμα πριν η αράχνη τον μεταμορφώσει και κάπου βαθιά μέσα του παραμένει ίδιος, ακόμη και μετά από αυτό».
