«Ηταν μια αίσθηση του επείγοντος που έκανε αναγκαία την δημιουργία αυτής της ταινία» λέει ο Μικαελ Χερς «Ενιωσα ότι έπρεπε να συλλάβω κάτι εξαιρετικά εύθραυστο, ηλεκτρισμένο, σχεδόν πυρετικό που παίρνει το πάνω χέρι αυτό τον καιρό, στην προκειμένη περίπτωση την πόλη μου, το Παρίσι. Ομως αντί να του να δώσω την εικόνα μιας γαλλίας στο έλεος ενός κατακλυσμικού κύματος, προτίμησα να ξεκινήσω από μια σκοτεινή στιγμή και να “αποσυμπιέσω” τον θάλαμο με κάποιο τρόπο, Οχι μέσα από την άρνηση και την καταστροφολογία, αλλά μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις και τα συναισθήματα, τον μόνο τρόπο με τον οποίο μπορείς να κάνεις τον κόσμο αξίο να ζεις σε αυτόν».
Δείτε ακόμη: Βλέποντας το trailer του «Destroyer» δίνουμε από τώρα το Οσκαρ στη Νικόλ Κίντμαν
Το κατακλυσμικό κύμα για το οποίο μιλά ο Χερς βεβαίως είναι η τρομοκρατία καθώς η μικρή ηρωίδα της ταινίας του βιώνει άμεσα τις επιπτώσεις ενός τρομοκρατικού χτυπήματος όταν η μητέρα της θα βρεθεί ανάμεσα στα θύματα μιας επίθεσης αφήνοντάς την στα χέρια του νεαρού και μάλλον απρόθυμου να αναλάβει μια υποχρέωση τόσο μεγάλη όσο η ανατροφή ενός παιδιού.
Ομως το «Amanda» δεν είναι ένα δακρύβρεχτο δράμα, ή ένα πολιτικό κατηγορώ, είναι μια ταινία τρυφερή και γεμάτη ελπίδα, που δεν κλείνει τα μάτια της απέναντι στην σκληρότητα της ζωής, μα προτιμά να στρέφει το βλέμμα στην ομορφιά και την θετική της πλευρά. «Μικρό, γλυκό, ρεαλιστικό και με μια λαμπερή σαν ήλιο νεαρή πρωταγωνίστρια να γεμίζει την οθόνη με πεισματικό χαμόγελο.»
Δείτε κι αυτά:
- Θεσσαλονίκη 2018: «Border», η πιο απροσδόκητη ταινία της χρονιάς
- Θεσσαλονίκη 2018: «Ποιος θα σου τραγουδήσει;» Ο Κάρλος Βερμούτ καταπιάνεται μ' ένα ακόμα μαγικό κορίτσι
- Θεσσαλονίκη 2018: «Manta Ray», η ταινία-υπέρβαση που θα σε κάνει να δακρύσεις
