Μιλώντας στη Lifo και τον Αλέξανδρο Διακοσάββα, με αφορμή την επικείμενη πρεμιέρα του «Σ’εσάς που με Ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη που ανεβάζει στο Εθνικό Θέατρο, ο Αλέξανδρος Αβρανάς έδωσε μερικές πληροφορίες για το νέο του πρότζεκτ με τίτλο «Apathy»:
«Είναι μια γαλλική-δανέζικη-βελγική-ρωσική παραγωγή. Γνωρίζεις το "σύνδρομο των παρατημένων παιδιών"; Έχει παρατηρηθεί σε παιδιά των μεταναστών των πρώην ανατολικών χωρών, Ρώσων, Βούλγαρων, Γιουγκοσλάβων, που αναζητούν στη Σουηδία πολιτικό άσυλο. Η Σουηδία έχει αλλάξει στάση τα τελευταία χρόνια στο μεταναστευτικό λόγω της ανόδου της ακροδεξιάς, αλλά εξακολουθεί να κάνει πολλά για τους μετανάστες. Προσφέρει τροφή, στέγη, χρήματα και παιδεία στα παιδιά τους. Oταν, λοιπόν, έρχεται η διαδικασία του ασύλου, έχοντας περάσει περίπου ένας χρόνος, και τα παιδιά τελικά δεν πάρουν άσυλο, πέφτουν σε κώμα. Δεν ξυπνάνε για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνο όταν αισθανθούν ξανά την ελπίδα. Δεν υπάρχει κανένα φάρμακο. Τώρα έχει εμφανιστεί αυτό το σύνδρομο και στην Ελλάδα και στην Αυστραλία και είναι μια πολύ ωραία αλληγορία για τα παιδιά και την κοινωνία στην οποία έρχονται να μεγαλώσουν».
Δείτε ακόμη: «Ενας Πέτρος, άμα έχεις ακουστά»: Πρώτο teaser για το «Πρόστιμο» του Φωκίωνα Μπόγρη
Ο σκηνοθέτης δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες για το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η προετοιμασία της ταινίας ή πληροφορίες για το καστ, αλλά μίλησε επίσης για τις προηγούμενες δουλειές του «Love Μe Νot» και «Dark Crimes», καμμιά από τις οποίες δεν βρήκε διανομή στις ελληνικές αίθουσες.
«Κοίτα, για μένα το "Love Μe Νot" είναι αριστούργημα. Στο Σαν Σεμπαστιάν ήταν μεγάλο φαβορί. Τελικά, αποφάσισαν να παίξουν το αμερικανικό χαρτί, γι' αυτό έδωσαν τα βραβεία σε αμερικανικές ταινίες. Εμένα με ενδιαφέρει το σινεμά να είναι controversial. Είδα τις προάλλες ξανά την "Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας" του Μπουνιουέλ και θυμήθηκα γιατί μπήκαμε στον κινηματογράφο. Θέλαμε να προβληματίσουμε, να βάλουμε τον κόσμο να σκεφτεί. Ξέρω ότι ο κόσμος έχει προβλήματα, αλλά λύνονται διαφορετικά, με ένα ανώτερο επίπεδο σκέψης. Έχουμε μπερδέψει πια την έννοια του προβλήματος με τον προβληματισμό. Τέλος πάντων, αυτή η ταινία ήταν πολύ τολμηρή και σκληρή. Βέβαια, έγινε κάπως πιεσμένα οικονομικώς, όπως γίνονται όλες οι ταινίες στην Ελλάδα, παρότι ο Χρηστός Κωνσταντακόπουλος (σ.σ. ο παραγωγός της Faliro House) πάντα με στηρίζει. Είχε ένα φινάλε πολύ σκοτεινό, χωρίς καμία κάθαρση, γιατί αυτό ήταν το ζητούμενο. Μάλλον η εποχή μας δεν το θέλει αυτό. Εκεί μπαίνει το κομμάτι των διανομέων. [...] Τις ταινίες τις χειρίζονται οι παραγωγοί και οι διανομείς. Δυστυχώς, η διανομή στην Ελλάδα θεωρώ ότι δεν μπορεί να υποστηρίζει αυτό που λέμε «νεοελληνικό σινεμά». Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς το "Miss Violence", με τόσα βραβεία και τόση διεθνή αναγνώριση, έκανε στην Ελλάδα 20.000 εισιτήρια. Oποιος το είδε ενθουσιάστηκε. Το εγχώριο σινεφίλ κοινό ορίζεται στα 100.000 άτομα, άρα κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Πώς θα υποστηρίξουν, λοιπόν, μια σκληρή ταινία; Είναι followers και όχι leaders. Έτσι έχουν γίνει και τα φεστιβάλ, δυστυχώς. Εχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, ακολουθουν τις τάσεις, αντί να ορίζουν τι θα πει σινεμά».
Love Me Not
«To "Dark Crimes" είναι μια πονεμένη ιστορία Υπήρξε πρόβλημα με τους παραγωγούς και τους χρηματοδότες. Δεν είχα το final cut, γι’ αυτό και δεν το υποστήριξα. Είναι μάθημα κινηματογράφου το να δεις πώς γίνεται μια ταινία από έναν σκηνοθέτη και πώς τελικά μπορεί να βγει. To "Dune" του Ντέιβιντ Λιντς είναι κλασική περίπτωση, επίσης. Δυστυχώς, αυτή η ταινία θα μπορούσε να έχει βγει πάρα πολύ ωραία. Την τράβηξα σε δύσκολες συνθήκες, γιατί, ενώ ήταν αμερικανική και είχε μεγάλο μπάτζετ, είχαμε μόνο 32 μέρες για γύρισμα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ αντιαμερικανικό. Δεν ήταν μια ταινία του Τζιμ Κάρεΐ που τη σκηνοθέτησε ο Αβρανάς αλλά μια ταινία του Αβρανά όπου έπαιζε ο Τζιμ Κάρεΐ.»
Dark Crimes
Τέλος ο Αλέξανδρος Αβρανάς λέει ότι η εμπειρία του «Dark Crimes» του άφησε «Πολύ μεγάλη στενοχώρια. Ενδιαφέρονταν πολύ τα φεστιβάλ να την επιλέξουν και τελικά βρεθήκαμε με μια μέτρια ταινία, παρότι είχε όλο τον τσαμπουκά ενός Ευρωπαίου σκηνοθέτη. Τους είπα, "this is not my vision". Θύμωσα, γι αυτό στη συνέχεια έκανα μια πολύ θυμωμένη ταινία, το "Love Μe Νot"».
Δείτε επίσης: «Arrivederci»: Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι έρχεται για γυρίσματα στην Ελλάδα την ανοιξη του 2021
