Η ανακοίνωση έπεσε σαν βόμβα και έφερε θλίψη, αλλά και βαθιά ενσυναίσθηση, για την κατάσταση της υγείας του εδώ και δεκαετίες αγαπημένου ηθοποιού.
Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση της οικογένειας του Μπρους Γουίλις, ο 67χρονος πρωταγωνιστής αποσύρεται από το επάγγελμα, καθώς διαγνώστηκε με αφασία, μια γλωσσική διαταραχή που προκαλείται από εγκεφαλική βλάβη που επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να επικοινωνεί. Πόσο ειρωνικό, να συμβαίνει αυτό στον πάντα ατακαδόρο, ετοιμόλογο γοητευτικά λαλίστατο «Ντέιβιντ Αντερσον», τον Μπρους Γουιλις της καρδιάς μας.
Θέλαμε λοιπόν να επιχειρήσουμε ένα μικρό αφιέρωμα, αγαπημένων ρόλων, καλύτερων στιγμών, ξεχωριστών ταινιών του Γουίλις - το οποίο, ομολογουμένως, βγήκε πάρα πολύ εύκολα.
Θυμηθείτε κι αυτό: «Kill Bruce»: Ολοι θέλουν να σκοτώσουν τον Μπρους!
Ας μην θυμόμαστε τις ένδοξες στιγμές θρύλων της οθόνης, μόνο όταν φεύγουν από τη ζωή. Ας τους ευχαριστούμε για όσα μάς χάρισαν, όταν μπορούν ακόμα να ακούσουν το χειροκρότημα.
Πάμε να δούμε λοιπόν, το Top 10 του Μπρους Γουίλις, το οποίο ξεχείλωσε σε... Τοp 11.
Νο 10: «Αρμαγεδδών» (Armageddon, 1998)
Δύο Μάικλ Μπέι ταινίες έχουν συμπεριληφθεί στις επιλογές του Criterion για συλλεκτικές εκδόσεις και ο «Αρμαγεδδώνας» είναι μία από αυτές. Ναι, ένα καλοκαιρινό blockbuster είναι και συνοδεύεται με ιαχές του κοινού στις λαϊκές απογευματινές, όμως ο «Χάρι Στάμπερ», ο χαρακτήρας του Μπρους Γουίλις, δεν ανοίγει μόνο τρύπες στα πιο δύσκολα τοιχώματα αστεροειδών, αλλά διαπερνά και τις πιο κυνικές καρδιές.
Ειδικά, η θυσία του, για την ανθρωπότητα, για την κόρη του, έχει μείνει ως ανεξίτηλη στιγμή στην ιστορία των μελοδραματικών φινάλε του σινεμά. Δυναμώστε τους Aerosmith.
No 9: «Moonrise Kingdom» (2012)
Κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο Γουίλις ταιριάζει στο παστέλ σύμπαν του Γουές Αντερσον, όμως η φαντασία του σκηνοθέτη και η αυτοσαρκαστική διάθεση του πρωταγωνιστή έπλασαν τον ήρωα που χρειαζόταν η ταινία. Εναν όχι και τόσο σπίρτο ή ικανό σερίφη, ο οποίος όμως, την κατάλληλη στιγμή θα κάνει το ηρωικό βήμα: θα σκαρφαλώσει στην στέγη μιας εκκλησίας ή θα πει δυο σωστές κουβέντες σ' ένα αγόρι που απογοητευμένο το έσκασε από το σπίτι του.
Uh-huh.
No 8: «Το Πέμπτο Στοιχείο» (Τhe Fifth Element, 1997)
Ο ταξιτζής «Κόρμπεν Ντάλας» που του έρχεται ουρανοκατέβατη η κλωνοποιημένη Μίλα Γιόβοβιτς (ντυμένη με επιδέσμους από τον Ζαν Λικ Γκοτιέ) προσφέρει άφθονο χιούμορ αλλά και δράση στο ευφάνταστο sci fi του Λικ Μπεσόν, κάτι που λειτουργεί ως καταλύτης στην b-movie υπόθεση της ταινίας.
Είναι πάντα απολαυστικό να αναλαμβάνει ο Μπρους Γουίλις τη σωτηρία του κόσμου και να μην την παίρνει και πολύ σοβαρά....
No 7: «Sin City» (2005)
Μπορεί το ασπρόμαυρο, γοητευτικά νοσηρό, σύμπαν του Φρανκ Μίλερ, έτσι όπως αποτυπώθηκε από το φακό του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, να στηρίζεται σε ένα ensemble cast, ο Μπρους Γουίλις όμως είναι ο αδιαφιλονίκητος «ήρωας» της ταινίας.
Ο αλά Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ σκληρός ντετέκτιβ που θα φτάσει μέχρι το τέρμα για να προστατέψει μία γυναίκα από έναν δολοφόνο. Και κακά τα ψέματα, κανείς δεν λέει με τόσο γοητευτικό, σκοτεινά ποιητικό, στόμφο της ατάκες του: σαν να διαβάζει hard-boiled μυθιστόρημα του Ρέιμοντ Τσάντλερ.
«Ενας γέρος πεθαίνει. Ενα νέο κορίτσι επιζεί. Τίμιο.»
Νο 6: «Looper» (2012)
Eνα πανέξυπνο σενάριο, ένα ευρηματικό (θα το έλεγες και συγκινητικό) sci-fi, πολύ διαφορετικό από τα άλλα, με την υπογραφή του Ράιαν Τζόνσον (κάποιοι τον είχαμε αγαπήσει από το «Brick», κάποιοι συνεχίσαμε να τον αγαπάμε με το «Στα Μαχαίρια») - ίσως η καλύτερη ταινία του Γουίλις τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Ενας σουρεαλιστικός γρίφος, που του επέτρεψε να παίξει έναν ήρωα τρωτό, μεσήλικα, έναν άνθρωπο που τον παρακινεί η αγάπη για τη γυναίκα του, αλλά για να την σώσει, πρέπει να αντιμετωπίσει τον νεότερο εαυτό του. Γιατί ο πιο βίαιος αντίπαλος στη ζωή είναι ο χρόνος.
No 5: «Δώδεκα Πίθηκοι» (Twelve Monkeys, 1995)
Ως ο βαρυποινίτης «Τζέιμς Κόουλ», που επιλέγεται για να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να ανακαλύψει την πηγή ενός θανατηφόρου ιού, ο Μπρους Γουίλις αποδείχθηκε το στιβαρό στοιχείο στον ευφάνταστο σουρεαλισμό του Τέρι Γκίλιαμ. Αγκυρα και στην ερμηνεία του «wacko» Μπραντ Πιτ, η οποία του χάρισε και οσκαρική υποψηφιότητα.
Ηταν από τις πρώτες φορές που τον είδαμε να συνεργάζεται με arthouse σκηνοθέτες, αλλά το γεγονός ότι αποφάσισε να παίξει στρέιτ μέσα στο παράλογο, έδωσε στην ταινία άλλη βαρύτητα. Και μια μελαγχολία, όπως αρμόζει στον άνθρωπο που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο και χαζεύει τους υπόλοιπους τυχερούς που δεν ξέρουν ότι έρχεται το τέλος.
No 4: «Pulp Fiction» (1994)
Μετά από μία σειρά από αποτυχημένες blockbusteριές, έρχεται ο Ταραντίνο για να αναστήσει την καριέρα του Γουίλις με έναν pulp ρόλο, παράτολμο και ιδιόμορφο. Αλλά τόσο μα τόσο επιτυχημένο και αξιομνημόνευτο.
Ο Μπουτς (όνομα και πράγμα) Κούλιτζ, ο πυγμάχος που (μαζί με τον αντίπαλο / φίλο του μετά την κοινή τους περιπέτεια) απάγουν δύο hillbillies, τον δένουν και τον βιάζουν, ήταν μία αρκετά γενναία επιλογή στη φιλμογραφία του Γουίλις - δεδομένου, ότι ο Ταραντίνο δεν ήταν ακόμα αυτός που έγινε αμέσως μετά.
Αδικία που το όνομά του αναφέρεται τελευταίο στο ensemble cast. Ποιος κρατάει το σπαθί του Σαμουράι;
No 3: «Εκτη Αίσθηση» (Sixth Sense, 1999)
I see dead people. Κι όλοι είδαν έναν ηθοποιό, που μπορεί να γοητεύσει (και) σιωπηλά, όχι μόνο με action κορώνες.
Η πρώτη συνεργασία με τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ανάγκασε τον Γουίλις να ακονίσει διαφορετικά εργαλεία από τη συνηθισμένη του γκάμα. Τα κατάφερε με την στιβαρότητα βετεράνου, στήριξε μία από τις πιο δυνατές και διάσημες παιδικές ερμηνείες στην κινηματογραφική ιστορία και, 23 χρόνια μετά, παραμένει κλασικός.
No 2: «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» (Die Hard, 1988)
Ναι, η πρώτη ταινία είναι η αγαπημένη, αλλά ας το ομολογήσουμε: και οι υπόλοιπες είναι fun. Γιατί αυτός που έχει σημασία είναι ο Τζον ΜακΛέιν.
Ηταν ο πρώτος κινηματογραφικός χαρακτήρας που ερμήνευσε ο Γουίλις που τον έχρισε action hero και σούπερ σταρ, ταυτόχρονα. Απόλυτα δικαιολογημένα. Οπως ο Σιλβέστερ Σταλόνε θα είναι πάνω από όλα ο Ρόκι Μπαλμπόα κι ο Αρνι, για πάντα ο Εξολοθρευτής, έτσι κι ο Μπρους Γουίλις, εκείνος που θα φωνάζει «yippee ki yay» στις οθόνες του συλλογικού μας ασυνείδητου!
Νο 1: «Αφθαρτος» (Unbreakable, 2000)
Αν θεωρείτε υπερβολή ότι το βάλαμε στο Νο1, κάντε μας μια χάρη και ξαναδείτε το. Γιατί η ταινία του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της κι ο ρόλος του Μπρους Γουίλις συγκλονιστικός.
Ισως ο Σιάμαλαν να έχει ταλέντο στο να εμπνέει μια ήσυχη δύναμη στον ηθοποιό, ή ο ίδιος ο Γουίλις να εμπνέει τον Σιάμαλαν να τον κάνει κομμάτι του σύμπαντός του: μέρος της εικονογραφίας του, κεφάλαιο του σινεμά του.
Πάντως, η κυριολεκτική και μεταφορική αναζήτηση του ήρωα για το τι τον κάνει Αφθαρτο, είναι ένα meta-φιλοσοφικό δοκίμιο στο σινεμά και ένα graphic novel από μόνο του.
Φτάσαμε στην κορυφή, αλλά θέλουμε τώρα την μεγάλη οθόνη να μικρύνει, για να χωρέσει έναν τεράστιο τηλεοπτικό ήρωα και το πρώτο τιτάνιο big bang του Μπρους Γουίλις στις καρδιές μας.
«Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια» (Moonlighting, 19845-1989)
Για πάντα ερωτευμένοι με τον «Ντέιβιντ Αντισον», αυτό το ετοιμόλογο, γοητευτικό, πανέξυπνο αλάνι, έναν ευγενή αλήτη με τεράστια ερωτευμένη καρδιά.
Δυναμώστε:
Διαβάστε ακόμα:
