Με τον κίνδυνο να ακουστούμε ως boomers σε αρκετούς, ένα από τα λίγα πράγματα που δεν θα ζήσει ως εμπειρία η σημερινή γενιά είναι το πως ήταν να είσαι παιδί στη δεκαετία του '90, να ξυπνάς κάποιο σαββατοκύριακο πρωί, να ανοίγεις την τηλεόραση σου και σχεδόν όλα τα κανάλια να παίζουν παιδικές σειρές. Σειρές που έχουν καταφέρει να αγαπηθούν και να μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό όσων τις παρακολουθούσαν τότε, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους, ενώ αρκετές από αυτές, ακόμα και σήμερα, καταφέρνουν να χτυπήσουν τις κατάλληλες χορδές νοσταλγίας στους μεγαλύτερους.
Και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το «X-Men: The Animated Series» έχει σε πολλούς από εμάς μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Οχι μόνο κατάφερε να καθορίσει σε μια ολόκληρη γενιά, τους αγαπημένους αυτούς χαρακτήρες και τις ιστορίες τους μέσα από μια πραγματικά εντυπωσιακή (για τα τότε δεδομένα πάντα) σειρά κινουμένων σχεδίων, αλλά και γιατί κυρίως κατάφερε να ανοίξει το δρόμο για περισσότερες περιπέτειες τους στις οθόνες μας.
Κι όμως τρεις σχεδόν δεκαετίες μετά η νέα σειρά του Disney+ «X-Men '97» δεν είναι εδώ μόνο για να σε κάνει βουτήξεις με το κεφάλι στη λήθη τις νοσταλγίας και να σου θυμίσει εκείνες τις ανέμελες στιγμές της παιδικής σου ηλικίας (αν και το κάνει χωρίς να προσπαθήσει πολύ είναι αλήθεια – απλά και μόνο με τους τίτλους αρχής και το κλασικό πλέον θέμα, εδώ κάπως μοντερνοποιημένο από τους Newton Brothers, τους συνθέτες πίσω από το soundtrack του «Strangers Things», θα σε κάνει να δακρύσεις).
Οχι, το «X-Men '97» είναι πολύ περισσότερα από αυτό.
Διαβάστε ακόμα: Let's f*ing go! Νέο τρέιλερ του «Deadpool and Wolverine»
Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να πάνε στραβά με την σειρά - εξάλλου η νοσταλγία είναι ένα πολύ άτιμο πράγμα κυρίως για τους φανς. Ομως επιλογή για την επιστροφή των αγαπημένων μας μεταλλαγμένων στη, μικρή για την ώρα, οθόνη, πέρα του ότι μοιάζει ως κάτι λογικό, έχει και το τέλειο timing. Εξάλλου η αναβίωση αυτή με δέκα νέα επεισόδια από τον Μπο ΝτεΜάγιο (ο οποίος πλέον έφυγε από δημιουργός της σειράς, αφού η Disney τον απέλυσε μετά την αποκάλυψη της σελίδας του στο OnlyFans), και η άμεση επιτυχία της προέρχεται από το γεγονός ότι πρόκειται για μια συνέχεια της σειράς του '90, καθώς συνεχίζει την ιστορία ακριβώς από εκεί που τελείωσε το αρχικό καρτούν, καθώς απογειώνεται μέσα από τα δικά της πλεονεκτήματα.
Ναι τα επεισόδια είναι μεγαλύτερα, το animation, τιμώντας το αρχικό με την έντονη χρωματική του παλέτα και την retro, ενίοτε, αισθητική του, είναι αρκετά καλό και η δράση είναι ακριβώς αυτό που περιμένεις από μια σειρά της Marvel (και αυτό, μετά τις τελευταίες αποτυχίες του στούντιο το λέμε για καλό), η σειρά εκεί που κερδίζει στα σημεία είναι στο σενάριό της. Οι σεναριογράφοι της σειράς, με ένα είδους πραγματικής ευλάβειας σε όλη αυτή αυτήν πολύπλοκη μυθολογία δεκαετιών των X-Men, επιλέγουν και συνδυάζουν μερικές από τις καλύτερες ιστορίες τους από τα κόμικς για να δημιουργήσουν μια αδιάσειστα συναρπαστική σεζόν. Το τρίτο επεισόδιο και μόνο δείχνει το πόσο καλά γνωρίζουν το υλικό τους για να μεταφέρουν ολόκληρη την πλοκή του «Inferno» μέσα σε δυνατό μισάωρο.
«To me, my X-Men» δεν θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από ό,τι σήμερα.
Μπορεί να υπάρχουν τα κλασικά δράματα, οι υπερκακοί που φέρνουν την καταστροφή και τα διάφορα ερωτικά τρίγωνα (Cyclops, Jean Grey, Wolverine παραμένει το πιο κλασικό από όλα), αλλά αυτό που χτυπάει περισσότερο από όλα είναι οι X-Men επιστρέφουν σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από όταν μας άφησαν το 1997. Εναν κόσμο γεμάτο καταστροφές, πολέμους, αδιάκριτο μίσος και μιζέρια. Και όλα αυτά τα ενσωματώνουν μέσα σε αυτή την σεζόν.
Το πρώτο μισό της σεζόν αυτής χτίζει όλο αυτό το συναίσθημα μεθοδικά βάζοντας τους X-Men, αυτή την φορά χωρίς την προστασία και την καθοδήγηση του αγαπημένου τους καθηγητή Εξέβιερ, αντιμέτωπους με ανθρώπους και άλλους μεταλλαγμένους (υπάρχει μάλιστα και μια επίθεση στο Καπιτώλιο το οποίο θυμίζει ανατριχιαστικά τα όσα συνέβησαν το 2021). Ομως παρά τις όποιες αντιξοότητες, τις προκαταλήψεις, το μίσος και τη βία απέναντί τους, πάντα κατάφερναν να τα ξεπεράσουν όλα αυτά δίνοντας ένα μήνυμα ελπίδας.
Αυτό το φως όμως σβήνει στο πέμπτο αριστουργηματικό επεισόδιο με τίτλο «Remember It», το οποίο προβάλει, μέσα από τα συγκλονιστικά του γεγονότα, την καταστροφή της πόλης της Τζενόσα και την γενοκτονία των μεταλλαγμένων από τους Φρουρούς, το συλλογικό τραύμα τόσο εκείνης της γενιάς που θυμάται με θέρμη την σειρά των 90s όσο και μιας νέας που μεγαλώνει μέσα σε ένα αβέβαιο μέλλον, περιτριγυρισμένοι από θανάτους και καταστροφές, το οποίο χτυπά ακόμα πιο δυνατά μετά και από τον θάνατο ενός αγαπημένου χαρακτήρα. Κι όλα αυτά κάτω από τους ήχους του «Happy Nation» των Ace of Base (where the people understand and dream of perfect man / Situation leading to sweet salvation / For the people, for the good, for mankind brotherhood).
Διαβάστε ακόμα: Αυτό θα είναι πλεόν το νέο πλάνο της Marvel για τις ταινίες και σειρές της
Υπάρχουν διάφορα πολιτικά σχόλια στην σειρά, πως θα μπορούσαν να έλειπαν εξάλλου οι ίδιοι οι X-Men ήταν και θα είναι πάντα συναφείς με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, με αναφορές όπως ότι μπορεί πολλά έθνη να μην αφήνουν τρομοκράτες να γίνουν οι αρχηγοί τους, αλλά αφήνουν τους αρχηγούς του να γίνουν τρομοκράτες, κάνοντας σαφή αναφορά στην τωρινή πολιτική κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου.
Αλλά στο τριών μερών φινάλε του, με τίτλο «Tolerance Is Extinction», επιβεβαιώνει μια σκληρή αλήθεια. Μέσα από την απάθεια του κόσμου και το ότι πλέον τίποτα δεν μπορεί να μας σοκάρει ή να μας εκπλήξει, πως η ιδέα του Εξέβιερ για αποδοχή και μια ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ μεταλλαγμένων και ανθρώπων είναι μια άπιαστη ουτοπία και το πως ο Magneto είχε δίκιο, μέσα από τις λέξεις της Βαλ Κούπερ - «το πιο τρομακτικό πράγμα στην Τζενόσα δεν ήταν ο θάνατος ή το χάος. Ηταν μια σκέψη. Η μόνη λογική σκέψη που μπορείς να κάνεις όταν σε κυνηγούν γιγάντια ρομπότ που κατασκευάστηκαν για να σε συντρίψουν. Ο Magneto είχε δίκιο» - κάτι που χωρίζει και φέρνει σε σύγκρουση και τους ίδιους τους X-Men.
Αυτή η συνειδητοποίηση χτυπά σαν γροθιά στο στομάχι, όταν βλέπεις τον ίδιο τον Magneto να πιστεύει πως μπορεί το όραμα του φίλου του να γίνει πραγματικότητα, μόνο που γρήγορα καίγεται συθέμελα μέσα στο χάος της απόλυτης καταστροφής τριγύρω του. Και μπορεί στο φινάλε οι X-Men να σώζουν και πάλι τον κόσμο από τον Bastion και την απόλυτη καταστροφή, δεν μπορεί παρά να σε αφήσει μουδιασμένο.
Παρόλο το σκοτάδι όμως το φως θα κυριαρχήσει. Αυτό ήταν πάντα το μήνυμα των X-Men, είτε στα κόμικς, είτε στην τηλεόραση, είτε στο σινεμά, και αυτό προσπαθεί και θέλει να περάσει και τώρα το «X-Men '97», η οποία φτάνει σε μια σκοτεινή περίοδο της ζωής μας για να μας δείξει πως η ελπίδα στο σκοτάδι αυτό είναι το φως που κρύβουμε όλοι μέσα μας και το οποίο θα λάμψει πραγματικά όταν θα αρχίσουμε και πάλι να πιστεύουμε ο ένας στον άλλον.
«To me, my X-Men» δεν θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από ό,τι σήμερα.
Ολόκληρη η πρώτη σεζόν του «X-Men '97» είναι πλέον διαθέσιμη στο Disney+.
