[Το κείμενο περιλαμβάνει spoilers για τα 3 πρώτα επεισόδια της μίνι σειράς «The X-Files».]
Πριν περίπου μια δεκαετία, για το «Night Stalker», μια σειρά που κόπηκε μετά από 2 μήνες προβολής, ο σεναριογράφος Ντάριν Μόργκαν είχε γράψει ένα σενάριο που δεν πρόλαβε να χρησιμοποιηθεί ποτέ. Τα σενάρια του Μόργκαν είναι σαν αυθεντικοί πίνακες ζωγράφων περασμένου αιώνα. Είναι λίγα και περιορισμένα (άντε να έχει γράψει συνολικά μια ντουζίνα σενάρια στην καριέρα του) και, ειλικρινά, όταν κάποιος βρει τυχαία κάποιο να έχει παραπέσει σε κάποιο πατάρι, έχει ευθύνη να το φέρει στο φως.
Μεγάλο αφιέρωμα: 20 χρόνια «X-Files» - Βάζοντας σε σειρά τις 9 σεζόν
Ουσιαστικά κάτι τέτοιο συνέβη με την αναβίωση των «X-Files», με τον ίδιο τον σεναριογράφο να αποφασίζει πως ήταν η τέλεια αφορμή για να βγάλει εκείνο το αχρησιμοποίητό του σενάριο από το συρτάρι και να του κάνει ένα Χ-πέρασμα ώστε να ταιριάζει με τη σειρά, δηλαδή να βρει σε αυτό ρόλους για τον Μώλντερ και τη Σκάλι. Δεν δυσκολεύτηκε φυσικά, εξάλλου παρά το μικρό δείγμα δουλειάς του, υπήρξε ένας από τους πιο καθοριστικούς δημιουργούς όλης της σειράς, όντας εκείνος που άφησε το στίγμα του με τα πιο χιουμοριστικά, πειραματικά, μετα-αφηγηματικά επεισόδια των σεζόν 2 και 3, όπως το «Jose Chung’s From Outer Space», το «Humbug» ή το θρυλικό «Clyde Bruckman’s Final Repose».
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια είναι ακόμα εκεί έξω; Μια πρώτη αντίδραση στα νέα επεισόδια «X-Files»
Oλα του αυτά τα επεισόδια ήταν πιο ανάλαφρα σε τόνο αλλά ταυτόχρονα απαραίτητα στο DNA της σειράς. Hταν εκείνα όπου η σειρά κοιτούσε και σχολίαζε τον εαυτό της, τον μύθο της, την ψυχή της. Ήταν σαν ένας παραμορφωτικός καθρέφτης, σαν αυτούς που βλέπουμε σε κάτι λούνα παρκ, που σε κάνουν να δείχνεις λίγο πιο αστείος από ό,τι είσαι, αλλά που αν τους κοιτάς για ώρα θα δεις κάτι καινούριο στον εαυτό σου που δεν είχες ποτέ προσέξει.
Να, ας πούμε, στα πρώτα του 5 λεπτά το «Mulder and Scully Meet the Were-Monster» λέει περισσότερα για τον σημερινό Μόλντερ και για τη θέση μιας τέτοιας μυθολογίας στο σημερινό κόσμο από ό,τι άτσαλα προσπαθεί να κάνει η σειρά για ολόκληρα τα δύο προηγούμενα επεισόδια. Ο Μόλντερ πετάει μολύβια στην αφίσα-σύμβολο της πίστης του στο μεταφυσικό και, παραιτημένα, μουρμουράει στη Σκάλι πόσο πολύ αυτά που πίστευε, που είχε αφιερώσει τη ζωή του, είναι απλά παραμύθια στην κυνική εποχή της απομυθοποίησης. Το να τον βλέπουμε να εξηγεί το ένα μετά το άλλο όλα τα μυστήρια ήταν μια σκηνή ελαφρώς αστεία στην αρχή αλλά βαθιά δραματική. Την πρώτη φορά που μιλάει για τον πάγο γελάς- τη δεύτερη στεναχωριέσαι.
Διαβάστε ακόμη: «X-Files»: 5 συμβουλές από τον Κρις Κάρτερ για να δούμε τον νέο κύκλο
Ο Μόργκαν, έχοντας εξαιρετικό έλεγχο των χαρακτήρων ακόμα και δύο δεκετίες μετά, στήνει με ευκολία μια απολαυστική ανταλλαγή, φέρνοντας στιγμιαία τον Μόλντερ στη θέση του σκεπτικιστή και τη Σκάλι σε εκείνη που, αναγκαστικά, επειδή κάποιος πρέπει, θα επιχειρηματολογήσει υπέρ του ‘κάτι υπάρχει εκεί έξω’. Το επεισόδιο αφορά κυρίως τον Μόλντερ και η Σκάλι δεν έχει πολλά να κάνει, όμως η Αντερσον ξεκάθαρα απολαμβάνει απόλυτα το να παίζει τον -συχνά απλά σιωπηλό- δικηγόρο του διαβόλου για χάρη του Μόλντερ: Το πώς τον κοιτάει, το πώς αρθρώνει την κάθε της λέξη, το πώς τον συνετίζει, το πώς τον συνεφέρνει, όλα είναι απολαυστικά, κάθε λεπτομέρεια. Το απολαμβάνει. Τον ανέχεται, την φέρνει στα όρια της σοβαρότητάς της, τον βλέπει σαν τρελό, αλλά είναι ο δικός της, αγαπημένος τρελός.
Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο.
Αυτό που σταδιακά γίνεται σαφές είναι πως η Σκάλι εν τέλει καθαρίζει την υπόθεση με συνοπτικές διαδικασίες, και φυσικά το έκανε ο Γνωστός Γκεστ Σταρ (ο Κουμαϊλ Ναντζιάνι του «Silicon Valley», μέγας φανατικός των «X-Files»), και τον μαζεύει και τελικά τίποτα από όλα τα μεταφυσικά δεν έχουν σημασία, αλλά να που ο Μόλντερ εκεί, με αυτά ασχολείται, αδιαφορώντας για την ίδια την υπόθεση. «Αν έχεις αντιμετωπίσει έναν σίριαλ κίλερ τους έχεις αντιμετωπίσει όλους», λέει σε ένα σημείο του επεισοδίου, ενώ στο τέλος ο επικείμενος μονόλογος του δολοφόνου που θα εξηγούσε το πώς και το γιατί διακόπτεται εν μέσω γενικής αδιαφορίας.
Το ενδιαφέρον είναι αλλού, φυσικά. Γιατί μέσα στην υπόθεση ο Μόλντερ βρίσκει εκείνο που τον κάνει να πιστέψει ξανά. Και δεν είναι κάποια απόδειξη εξωγήινης ζωής, δεν είναι κάποια περίπλοκη συνωμοσία, κάποιος υπερστρατιώτης από το διάστημα, κάποιο εξωγήινο πετρέλαιο, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Είναι η απλή συνάντησή του με ένα τέρας που του θυμίζει πως, hey, όλοι άνθρωποι είμαστε. Ή όλοι τέρατα τελοσπάντων, το ίδιο είναι. Όλα στην ίδια ζωή τα ζούμε, και όλα είναι το ίδιο απίθανα και το ίδιο περίεργα και το ίδιο μεταφυσικά.
Το πρώτο μισό του επεισοδίου απλώνει τα γεγονότα, και τα hints και όλους τους σπόρους αυτού που περιμένεις να είναι ένα τυπικό τερατοwhodunnit: Υπάρχουν θύματα, υπάρχει ένας τύπος που μεταμορφώνεται σε τερατώδη σαύρα, υπάρχει ένας διαχειριστής μοτέλ που τον είδε να μεταμορφώνεται και φρίκαρε τη ζωή του, υπάρχουν οι απαραίτητοι τρομαγμένοι περαστικοί που είδα τη σαύρα να τρέχει κατά πάνω τους.
Το επεισόδιο είναι ήδη διασκεδαστικό και ως εκεί, τόσο λόγω της αντιστροφής ρόλων Μόλντερ-Σκάλι, όσο και λόγω του πώς βήμα-βήμα ο Μόλντερ αρχίζει να επανέρχεται. Με κάθε μικρό στοιχείο που προστίθεται, μοιάζει σα να επιστρέφει σταδιακά στη φυσική του κατάσταση, εκείνη του εξρευνητή του αγνώστου. «Μόλντερ, το Iντερνετ σου κάνει κακό», του λέει ανέκφραστα κάποια στιγμή η Σκάλι, στην πιο αστεία ατάκα του επεισοδίου.
Oμως η απογείωση συμβαίνει κάποια στιγμή στα μισά. Ο Μόλντερ συναντά τον ύποπτο για τη μεταμόρφωση, τον Γκάι Μαν (Guy Mann, δηλαδή μπράβο), σε ένα νεκροταφείο κι εκεί, μπροστά από δύο πλάκες-φόρους τιμής σε εκλεκτά μέλη της «X-Files» οικογένειας που έχουν πεθάνει (Κιμ Μάννερς, σκηνοθέτης δεκάδων επεισοδίων της σειράς, και Τζακ Χάρντι), ο Μόλντερ ζητά από τον Γκάι να του εξηγήσει την πλευρά του. «Πες μου από την αρχή», του ζητά.
Η «αρχή» είναι η ίδια σκηνή με την οποία αρχίζει το επεισόδιο, μόνο που τώρα βλέπουμε τον Γκάι-ως-σαύρα να αράζει στο γρασίδι με ένα στάχυ στο στόμα, απλά να ατενίζει τον ουρανό. Κόντεψα να πέσω κάτω από τα γέλια όταν συνειδητοποίησα τι βλέπαμε και τι συνέβαινε. «Από την αρχή!», του λέει ο Μόλντερ χωρίς να συνειδητοποιεί πως αυτή είναι όντως η αρχή, όπως την αντιλαμβάνεται ο Γκάι: Ήταν απλά μια σαύρα που καθόταν και άραζε, και στα καλά καθούμενα ένας άνθρωπος τον δάγκωσε με αποτέλεσμα στο πλήρες φεγγάρι να μεταμορφώνεται σε άνθρωπο. Τόσο απλό, τόσο ευφυές, τόσο αστείο, τόσο Ντάριν Μόργκαν.
Από εκεί και μετά όλα εξηγούνται γραμμικά βάζοντας τα πάντα στη θέση τους, κομμάτι-κομμάτι. Αυτή η δεύτερη πράξη του επεισοδίου είναι ατελείωτα απολαυστική, κυρίως χάρη στον τρόπο με τον οποίο υπογραμμίζει την εξωφρενική διάσταση ακόμα και τις πιο συνηθισμένης ανθρώπινης ύπαρξης. «Ενιωσα μια ακαταμάχητη τάση», εξηγεί ο Γκάι. «Να σκοτώσεις!», θριαμβολογεί ο Μόλντερ. «Να βρω μια δουλειά», απαντά σχεδόν αηδιασμένος ο Γκάι.
Από το ένα περιστατικό στο άλλο, ο Μόλντερ οδηγείται στο να μείνει μόνος του εκεί και να πίνει, αλλά η στιγμή είναι κρυφά θριάμβου. Δεν είναι απλά η χειροπιαστή μαρτυρία ενός ξένου πλάσματος που κάνει τον Μόλντερ να ξεπεράσει την κρίση ταυτότητάς του, είναι περισσότερο η ιδέα πως αυτό το πλάσμα βρίσκει τους ανθρώπους μεταφυσικά μυστήρια από τα οποία θέλει να μείνει μακριά.
Η Σκάλι έλυσε την υπόθεση κι ο Μόλντερ βρήκε ξανά το νόημα της ζωής (του). Κι εμείς; Εμείς απλά είδαμε ένα επεισόδιο με τον Ντουκόβνι να κρυφοκοιτάζει πίσω από μια μάσκα αλεπούς, με έναν άνθρωπο-σαύρα να κυλιέται σε ένα κρεβάτι σε μοτέλ φορώντας απλά ένα λευκό εσώρουχο, με τη Σκάλι να μας θυμίζει πως είναι αθάνατη, και με τον Ντάριν Μόργκαν να θυμίζει τον πιο ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο ήταν ξεχωριστά τα «X-Files». Είμαι σίγουρος πως τα σοβαρά επεισόδια θα επιστρέψουν, και πως η μυθολογία θα παίξει πάλι μεγάλο ρόλο σύντομα, αλλά ετούτη τη στιγμή αυτό το επεισόδιο το χρειαζόμασταν κι εμείς όσο το χρειαζόταν κι ο Μόλντερ.
Περισσότερα Χ-Files:
- Προετοιμαζόμαστε για τα νέα «X-Files» μ' ένα 20λεπτο «teaser»
- Αν ο Σολ Μπας έβλεπε «X-Files»
- 20 χρόνια «X-Files» - Βάζοντας σε σειρά τις 9 σεζόν
Δείτε ακόμη:
Tags: X-Files, x-files revival
