Βρισκόμαστε σε μια στιγμή της τηλεοπτικής ιστορίας που πρέπει να αλλάξει τελείως η προσδοκία μας απέναντι σε πάσης φύσεως 2η σεζόν; Καθώς απομακρυνόμαστε από πιο κλασικές προσεγγίσεις στην τηλεοπτική αφήγηση, όπου οι σειρές συνήθως ορθοποδούσαν και έβρισκαν τον χαρακτήρα τους περισσότερο στις δεύτερες σεζόν παρά στις πρώτες τους, συναντάμε όλο και πιο συχνά σειρές που κάνουν ένα κάποιο μπαμ, για να επιστρέψουν για το δεύτερο κύκλο τους αντιμετωπίζοντας προβλήματα.
Υπάρχει σίγουρα κάτι που προσπαθεί να μας πει το μέσο, αν κοιτάξεις προσεκτικά περιπτώσεις όπως του «True Detective», του «UnREAL» και του «Mr. Robot», σειρών που αναφέρονται από πολλούς ως πειστήρια προς το παραπάνω επιχείρημα, και υπέρ μιας ευρύτερης μετακίνσης προς τη λογική των σειρών ανθολογίας. Προσωπικά βρίσω τέτοιες γενικεύσεις αρκετά απλουστευτικές, όμως έχει όντως ενδιαφέρον να κοιτάξουμε τις -φαινομενικά εντελώς ίδιες, μα περίεργα διαφορετικές- περιπτώσεις εξέλιξης που αποτελούν οι προαναφερθείσες 2ες σεζόν.
Διαβάστε επίσης: Ο Κουέντιν Ταραντίνο βρίσκει το «True Detective 2» αφόρητο
Το «True Detective» έπεσε με τα μούτρα στις νουάρ εμμονές του δημιουργού του και αποξένωσε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού. (Ανήκω στους μάλλον ολιγάριθμους υποστηρικτές της σεζόν.) Το «Mr. Robot» κλείνεται ακόμα περισσότερο μέσα στο ταραγμένο μυαλό του Έλιοτ παράγοντας τηλεόραση που κατανοητά εξοργίζει πολλούς, μα προσωπικά βρίσκω τουλάχιστον θαρραλέα και οριακά καινοτόμο- αλλά αυτά θα τα πούμε πιο αναλυτικά μόλις ολοκληρωθεί η σεζόν. Το «UnREAL» μας παραδίδει δράμα στο τετράγωνο καθώς η backstage σαπουνόπερα ξεπερνά σε ακρότητα και την κατασκευασμένη.
Κι οι τρεις περιπτώσεις σειρών έχουν πάρει κάποια από τα εντονότερα στοιχεία θαυμασμού της 1ης σεζόν τους και τα μεγιστοποίησαν. Μα σε αντίθεση με τις δύο πρώτες περιπτώσεις, δεν πρόκειται να προσφέρω καμία υπεράσπιση για το «UnREAL», το οποίο όχι απλά διέλυσε κάθε έννοια εσωτερικής ισορροπίας, αλλά μοιάζει να ξέχασε και τι ήταν αυτά που επιχειρούσε να πετύχει.
Αυτό το είδατε; «Fleabag»: σταματήστε ό,τι κάνετε και δείτε αυτή τη σειρά!
Στη 2η σεζόν της σειράς, ο Τσετ επιστρέφει από τα βουνά, επιχειρεί να πάρει την εκπομπή του πίσω, η Κουίν την παίρνει από τα χέρια της Ρέιτσελ, στην οποία την είχε μόλις δώσει, και αρχίζουν να φτιάχνουν δύο ανταγωνιστικές, παράλληλες εκδοχές της ίδιας σεζόν με τον Τσετ. Η Ρέιτσελ, πιθανώς επειδή είδε το «Suicide Squad» και κατάλαβε τι συμβαίνει όταν δύο δημιουργικά κομμάτια της παραγωγής φτιάχνουν παράλληλες εκδοχές του ίδιου πράγματος, πάει και τους καρφώνει στο αφεντικό κι έτσι ένας νέος showrunner έρχεται πάνω από το κεφάλι τους, ο οποίος προτιμά την εκδοχή του Τσετ. Αυτός όμως σύντομα τα φτιάχνει με τη Ρέιτσελ κι έτσι αρχίζει και δουλεύει μαζί της, πίσω από την πλάτη όλων, για να ρίξει τους υπόλοιπους, την ώρα που η Κουίν παίρνει πάλι τον έλεγχο της εκπομπής. Όλα αυτά γίνονται μέχρι το 3ο-4ο επεισόδιο. Κάποια στιγμή η Κουίν δίνει διαταγές σε ένα μέλος του crew ο οποίος την κοιτάει απορημένος, μάλλον επειδή δεν ήταν σίγουρος από ποιον παίρνει πια διαταγές. «Ναι, είμαι back in charge», του λέει η Κουίν, θριαμβευτικά. ΟΚ, λογικό, μπορεί να πήγε τουαλέτα για δέκα λεπτά ο άνθρωπος κι έχασε τις εξελίξεις.
Τα όσα συμβαίνουν στα παρασκήνια του «Everlasting» μοιάζουν διπλά εξωφρενικά επειδή την ίδια ώρα, η ίδια η σειρά-μες-στη-σειρά μοιάζει εντελώς νερόβραστη. Η περσινή αφήγηση του ριάλιτι όχι μόνο ήταν από μόνη της καθηλωτική τηλεόραση, αλλά όντως ενίσχυε τα λόγια της σειράς περί προκάτ συναισθημάτων και σημασίας της κατάρριψής των. Φέτος, για όλα τα μεγάλα λόγια που ακούμε (και ακούμε, και ξανακούμε, και ειλικρινά δε σταματάμε να ακούμε) για το πώς η φετινής σεζόν του «Everlasting» θα γράψει ιστορία, τίποτα ενδιαφέρον δε συμβαίνει ποτέ γύρω από τον Πρώτο Μαύρο Μνηστήρα. Μοιάζει πρωταγωνιστής σε ένα reality που δεν τρέχει κανείς, πόσο μάλλον ένα άτομο τόσο ικανό όσο η Κουίν και τόσο φιλόδοξο όσο η Ρέιτσελ.
Αναλυτική τηλεοπτική ενημέρωση: Αυτές είναι οι 50 τηλεοπτικές πρεμιέρες του Σεπτέμβρη
Η μετατόπιση της αγνής σαπουνόπερας στο πίσω μέρος της παραγωγής υπονομεύει τα πάντα. Οι μεγάλες ιδέες της Σάρα Γκέρτρουντ-Σαπίρο (πλέον μόνη showrunner της σειράς, μιας και η ανεκτίμητη Μάρτι Νόξον αποχώρησε μετά το -θαυμάσιο- 2ο επεισόδιο της σεζόν) εξαντλούνται σε faux προβοκατόρικα τσιτάτα ανάμεσα στην Κουίν, την Ρέιτσελ και 2-3 ακόμα χαρακτήρες μες στο γαϊτανάκι αέναης ανακύκλωσης θέσεων και κινήτρων.
Υπάρχουν υποψίες εξερεύνησης πολύ σημαντικών θεμάτων: Η σεξουαλική κακοποίηση στον χώρο εργασίας εγείρεται μέσα από ένα επεισόδιο ανάμεσα στην Ρέιτσελ και τον Τζέρεμι όμως δεν καταλήγει πουθενά επειδή μετατρέπεται γρήγορα σε υποσημείωση στο ευρύτερο Σχέδιο Tου Κόλμαν Να Καταστρέψει Το «Everlasting», του οποίου μάλιστα η κορύφωση είναι ένα cliffhanger βγαλμένο μέσα από τις μέρες δόξας του «Melrose Place» και απαιτεί στην πορεία την ολοκληρωτική καταστροφή ενός έτσι κι αλλιώς χαρακτήρα-πατερίτσα. Η black lives matter ρητορική γεννιέται και πεθαίνει σε μια αψιμαχία της Ρούμπι με την Περήφανη Νότια συμμετέχουσα για κάτι μπλουζάκια σε ένα από τα πρώτα επεισόδια. Η δε εφαρμοσμένη ματιά της έχει ως αποτέλεσμα ένα ντροπιαστικά μισοψημένο επεισόδιο όπου η Ρέιτσελ ουσιαστικά προκαλεί τον πυροβολισμό του Ρόμεο από έναν λευκό αστυνομικό. Η απουσία διεισδυτικής ματιάς σε κάνει να εύχεσαι η ιστορία αυτή να είχε μείνει στα headlines από όπου την άρπαξε η σειρά.
Δείτε κι αυτό: «Τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει»: Η Μέισι Γουίλιαμς διάβασε το σενάριο του 7ου κύκλου του «Game of Thrones»
(Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία καλή σειρά το «UnREAL» που επιχειρεί να προσεγγίσει ένα τόσο δύσκολο και πολυεπίπεδο ζήτημα χωρίς να κατέχει την απαραίτητη οπτική που να δικαιολογεί το χειρισμό. Το «Good Wife» έκανε ένα αντίστοιχης θεματικές επεισόδιο, εξίσου ντροπιαστικό. Η πιο ενδιαφέρουσα ματιά της mainstream τηλεόρασης στο black lives matter ζήτημα έγινε πέρσι από το «black-ish», σε ένα καθηλωτικό bottle episode που διαδραματίζεται σε ένα σαλόνι, με μόνους παίχτες του δράματος τα μέλη μιας οικογένειας που προσπαθεί να εξηγήσει στα ανήλικά μέλη της μια κατάσταση που δε σηκώνει ούτε εξηγήσεις ούτε διαπραγματεύσεις.)
Το «UnREAL» ακόμα και μέσα από όλες τις αναταράξεις της 2ης σεζόν του παρέμεινε συναρπαστικό θέαμα, αλλά για λάθος λόγους. Ήταν λιγότερο η Άννα της 1ης σεζόν που εγκατέλειπε τον Άνταμ στην εκκλησία - συναρπαστικό, και περισσότερο Γιαέλ που τα κάνει πάνω της σε εθνικό δίκτυο - συναρπαστικό. Καθώς έβλεπα τις φτηνές κορυφώσεις να γίνονται περισσότερες και να σχηματίζουν ένα λόφο ένοχων απολαύσεων, καθώς έβλεπα τη Ρέιτσελ να κυνηγάει την ουρά της για μια ολόκληρη σεζόν, έχοντας να αντιμετωπίσει μια διαφορετική backstage ιεραρχική δομή όχι μόνο σε κάθε επεισόδιο, αλλά σχεδόν σε κάθε νέο act, και καθώς κοίταγα την Κουίν να καγχάζει μετά από κάθε ασχήμια, πιο μοχθηρά και πιο έντονα και πιο επίμονα από ποτέ, δε μπορούσα παρά να φέρω στο μυαλό μου κάτι που είχα διαβάσει πριν την έναρξη της σεζόν.
Διαβάστε κι αυτό: Το «The Get Down» του Μπαζ Λούρμαν πετυχαίνει εκεί που άλλα μουσικά δράματα σκοντάφτουν
Σε ένα προφίλ της Σάρα Γκέρτρουντ-Σαπίρο στον New Yorker, η μία εκ των δημιουργών της σειράς, μιλάει για την έτερη, τη Μάρτι Νόξον, την οποία ουσιαστικά το δίκτυο της ταίριαξε ως μια πιο έμπειρη χείρα βοήθειας. “Η Σαπίρο δεν έβλεπε την ώρα να μάθει από τη Νόξον,” γράφει ο New Yorker. “Η μεγαλύτερή μμου έκπληξη ήταν η ποσότητα ιστορίας την οποία έπρεπε να σκεφτείς,” λέει η Σαπίρο. Συνεχίζει το άρθρο: “Η Σαπίρο είχε την τάση να γράφει subtext, η Νόξον ήξερε ότι η τηλεόραση έπρεπε να είναι σαφής.”
Δείτε το παρακάτω παράδειγμα που προέρχεται από τον (πρόσφατα υποψήφιο για Έμμυ Σεναρίου) πιλότο της σειράς, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο. “Στον πιλότο, η Ρέιτσελ επιστρέφει στο ‘Everlasting’ μετά από την κατάρρευσή της. Η Σαπίρο έγραψε τη σκηνη με πλάγια βλέμματα, μουτρώματα και μουρμουρητά. Η Νόξον κατευθείαν έδωσε στη Ρέιτσελ το πιο αξιομνημόνευτο τσιτάτο της: «Να φοβάσαι, ΟΚ; Η τρέλα επέστρεψε!». Η Σαπίρο λέει για τη Νόξον, «ξέρει πώς να εστιάσει μία σκηνή».”
Αυτή ήταν η σειρά του καλοκαιριού: TV phone home: To «Stranger Things» είναι όση ‘80s μαγεία χωράει σε 8 ώρες τηλεόραση
Η εστίαση αυτή χάθηκε φέτος. Όχι τυχαία, η Νόξον απομακρύνθηκε από τη σειρά μετά το (εξαιρετικό) 2ο επεισόδιο της 2ης σεζόν, αφενός για να αφοσιωθεί στην άλλη της σειρά, «Girlfriend’s Guide to Divorce», αφετέρου γιατί πίσω από τις σκηνές του «UnREAL» η κατάσταση μάλλον δεν υπήρξε ποτέ ιδανική. Η αποχώρηση αυτή συμπίπτει ακριβώς με τη στιγμή εκείνη που το «UnREAL» χάνει την πολύ δύσκολη ισορροπία που κρατούσε στην 1η σεζόν. Με το subtext να παύει να υπάρχει ανάμεσα στις γραμμές και να μετατρέπεται στο ίδιο το πρωταρχικό κείμενο Όπου χαρακτήρες διαλαλούν κάθε τρεις ατάκες την πραμάτεια τους, τα κίνητρά τους, την Σημασία του παραμικρού που συμβαίνει. Και την ίδια ώρα, τίποτα απολύτως δεν συμβαίνει όντως, γιατί το show-μες-στο-show έχει μετατραπεί έξαφνα σε υποσημείωση του «Melrose Place» των παρασκηνίων.
Η ισορροπία της 1ης σεζόν δεν ήταν δεδομένο πως θα κρατούσε για πάντα, αλλά ταυτόχρονα δεν είχε συμβεί κανένα θανάσιμο λάθος που να είχε παγιδεύσει τη Σαπίρο και την ομάδα της. Η εκτός focus, εκτός ισορροπίας, εκτός ελέγχου 2η σεζόν του «UnREAL» ήταν μάλλον εξίσου μεγάλη έκπληξη για όλους.
Περισσότερη καλή τηλεόραση εδώ
Διαβάστε περισσότερα:
- Αυτές είναι οι 50 τηλεοπτικές πρεμιέρες του Σεπτέμβρη
- «Fleabag»: σταματήστε ό,τι κάνετε και δείτε αυτή τη σειρά!
- «Τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει»: Η Μέισι Γουίλιαμς διάβασε το σενάριο του 7ου κύκλου του «Game of Thrones»
- Ασε το κακό να (ξανα)μπει... Αυτή τη φορά στη μικρή οθόνη!
- Κάθε νέο τρέιλερ του «Westworld», ένα βήμα πιο κοντά στο τηλεοπτικό γεγονός του φθινοπώρου
