«Crisis on Earth-X» (crossover)
H ιδέα του υπερηρωικού crossover είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια την ύπαρξη των υπερηρώων που όσο κι αν πάντα εκτιμούσα και θαύμαζα περισσότερο τα αυτόνομα, αυτοτελή runs, υπάρχει ένα έξτρα επίπεδο θαυμασμού σε μια ιστορία που καταφέρνει να μπλέξει πλοκές, χαρακτήρες και περιβάλλοντα ενός ολόκληρου σύμπαντος και να τα δέσει αρμονικά σε ένα στόρι. Φυσικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί πετυχημένα κάτι τέτοιο, γι’αυτό και τα περισσότερα crossovers είναι σκουπίδια στη χειρότερη, και ανεκτοί αντιπερισπασμοί στην καλύτερη.
Αυτό δε σταμάτησε ποτέ κανέναν από το να συνεχίσει να προσπαθεί. Βασικός λόγος της επιτυχίας του Marvel κινηματογραφικού σύμπαντος ήταν η -ανεπίσημη αρχικά- υπόσχεση, το teaser έστω, η πιθανότητα και μόνο να ενωθούν όλοι οι ήρωες σε μια ταινία, σε ένα πλάνο. Όταν αυτό συνέβη, το «Avengers» έκανε το τότε μεγαλύτερο άνοιγμα όλων των εποχών. Το Marvel παράρτημα του Netflix ξεκίνησε εξ’αρχής με την υπόσχεση πως οι ήρωές του θα ενωθούν σε μια τύπου-Avengers μίνι σειρά. Το φετινό «Defenders» που εν τέλει προέκυψε, ήταν από τα πιο ανέμπνευστα πράγματα που μας έχει δώσει ποτέ η υπερηρωική μυθολογία.
To τηλεοπτικό top-ten του 2016
Από αλλού περιμέναμε τον θρίαμβο όμως κι από αλλού μας ήρθε. Το άλλο υπερηρωικό τηλεοπτικό σύμπαν, αυτό με την πιο φτηνή αισθητική, τις πιο ποπ αναλώσιμες ιστορίες, τις πολύ άνισες σειρές, έφτιαξε το τέλειο τηλεοπτικό crossover. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι 4 DC υπερηρωικές σειρές του CW (στην Ελλάδα τις βλέπουμε μέσω Netflix) φέρνουν μαζί τους ήρωες και τις ηρωίδες τους. Έχουμε δει στο παρελθόν από εξωγήινες εισβολές μέχρι μιούζικαλ. Είναι λογικό- αν είχα κι εγώ 4 σειρές στο ίδιο σύμπαν, θα έμπαινα όλα την ώρα σε πειρασμό να τις δέσω μεταξύ τους. Τι έκανε όμως αυτό το φετινό crossover τόσο απόλυτα πετυχημένο;
Μέχρι τώρα, τα όποια crossover ακολουθούσαν κάπως χαλαρά μια ιστορία από το ένα show στο άλλο, όπου κυρίαρχο ρόλο πάντα είχαν οι πρωταγωνιστές του εκάστοτε τίτλου ενώ το συνδετικό στόρι έτρεχε παράλληλα και ελαφρώς άτσαλα τις περισσότερες φορές. Όσοι χαρακτήρες κι αν βρίσκονταν στην οθόνη, υπήρχε πάντα η αίσθηση πως έβλεπες πρωτίστως ένα επεισόδιο του «Τάδε» παρά ένα μέρος της μεγάλη περιπέτειας. Το «Crisis» τα έκανε άκρη όλα αυτά και αποτέλεσε ένα ξεκάθαρο στόρι σε 4 μέρη, το οποίο κατέβαλε τυπικά και μόνο τη θέση επεισοδίων στην κάθε μία από τις 4 σειρές. Είχε δικό του σήμα αρχής, δική του πλοκή που απλωνόταν σε όλες τις τοποθεσίες έχοντας για πρωταγωνιστές όλους τους ήρωες.
Αυτό ακούγεται τυπικό αλλά δεν είναι. Σαν θεατής του «Legends» πχ, θα περιμένεις πως τίποτα αληθινά σημαντικό δε θα συμβεί στους χαρακτήρες της σειράς στα υπόλοιπα μέρη της περιπέτειας, κάτι που εδώ απλά δεν ίσχυε. Η αίσθηση κινδύνου, αγωνίας και περιπέτειας απλωνόταν εξίσου σε όλες τις 4 ώρες, οι οποίες με τη σειρά τους αποτέλεσαν σεμινάριο του πώς πρέπει να είναι στημένη και τι πρέπει να περιλαμβάνει μια αγνή, pulp crossover περιπέτεια. Το «Crisis» θα μπορούσε κάλλιστα να έχει για τίτλο το «Δυόμιση Γάμοι Και Μια Κηδεία» καθώς στη διάρκειά του βλέπουμε ήρωες να παντρεύονται και να πεθαίνουν απλώνοντας δράμα, συγκίνηση, αγωνία και συνεχή αίσθηση κινδύνου σε ένα αναπολογητικά b-TV πολύχρωμο θέαμα, με δεκάδες υπερήρωες διαφόρων χρωμάτων, εθνικοτήτων, σεξουαλικότητας και στάτους να πολεμούν ένα μάτσο Ναζί και τους μοχθηρούς τους σωσίες από ένα άλλο σύμπαν. (Άλλο ένα κλασικό trope που ποτέ δεν γίνεται βαρετό όταν παίζεται σωστά.)
Η Μελίσα Μπενόιστ ως Overgirl το διασκεδάζει παίζοντας επιτέλους έναν διαφορετικό τόνο από αυτό που κάνει πάντα στο «Supergirl», ο Γουένγουορθ Μίλερ στην 100ή του ζωή στη σειρά είναι με κάποιο απίθανο τρόπο ακόμα πιο απολαυστικός από συνήθως, οι κακοί Ναζί είναι ΠΟΛΥ κακοί Ναζί, οι πάντες έχουν σημαντικά πράγματα να κάνουν, κάθε μία από τις 4 σειρές βλέπει σημαντικές εξελίξεις σε storylines ή χαρακτήρες της (άλλο ένα πράγμα που πολύ συχνά τα crossovers δεν καταφέρνουν), και η οθόνη είναι τόσο γεμάτη με χρώμα και φτηνό fun όλη την ώρα που ακόμα και ένας διπλός Arrow δεν καταφέρνει να ρίξει το κέφι.
Γράψαμε στο Flix
Έτσι πρέπει να μοιάζει η ανάλαφρη υπερηρωική τηλεόραση. Επική καθώς το εύρος του στόρι αγγίζει το χθες, το σήμερα και το αύριο την ώρα που τα πάντα μοιάζουν να βρίσκονται υπό απειλή (αλλά και προσφέροντας διασκέδαση σε όλες τις στιγμές και τα timelines), με ένα μεγάλο ensemble να λειτουργεί στην εντέλεια, μια άψογη villain συμμαχία, έναν καθαρό αφηγηματικό στόχο, και ένα φινάλε γεμάτο αγωνία, θανάτους, επιστροφές και πάρα πολλά πράγματα να διακινδυνεύονται. (Από το κείμενο για τη 2η σεζόν του «Legends of Tomorrow».)
Μια σκηνή
Η τελική σκηνή μάχης κρατάει κοντά στα 10 λεπτά, έχει όλους τους ήρωες να κάνουν από κάτι, έχει δράση στο έδαφος, στο διαστημόπλοιο και στον αέρα, έχει την Overgirl να φοβάται το τέλος, έχει Arrow εναντίον Arrow και Supergirl εναντίον Supergirl, έχει πλάνο με περίπου 187 ήρωες να περπατούν προς τη μάχη απέναντι στους τζενέρικ Ναζί στρατιώτες, μην τα πολυλογούμε, η σαχλή τηλεόραση δεν πάει πολύ πιο πάνω από αυτό το crossover.
Παλιότερα
Το περσινό νούμερο 9: «Fleabag»
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
