Μια ακόμη ιστορία μιας μοναχικής ηρωίδας σε έναν εχθρικό κόσμο, δίνει αυτή τη φορά την ευκαιρία στην Ανα Λίλι Αμιρπούρ να κάνει ένα -από όλες τις απόψεις b-movie- που απευθύνεται στους μυημένους και που πιθανότατα θα αφήσει το μεγαλύτερο κοινό μάλλον αδιάφορο στην συγκεκριμένου μήκους κύματος γοητεία του.
Τοποθετημένο στην Νέα Ορλεάνη, ξεκινά ένα βράδυ με φεγγάρι, σε ένα άσυλο από το οποίο η νεαρή έγκλειστη Μόνα Λίζα Λι, αποφασίζει να δραπετεύσει χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις της που διασχίζουν τα όρια μεταξύ τηλεκίνσης και ελέγχου του νου. Περιπλανώμενη στην πόλη κι ενώ η αστυνομία την αναζητά, η νεαρή θα συναντήσει μια σειρά από ανθρώπους που θα θελήσουν να την βηθήσουν ή να την εκμεταλευτούν και με την βοήθεια ενός πιτσιρίκου που είναι επίσης λίγο χαμένος όπως κι αυτή, θα αναζητήσει μια καινούργια ζωή.
Μεταξύ ταινίας τρόμου κωμωδίας και απροσδόκητου buddy movie, το «Mona Lisa and the Blood Moon», βρίσκει κατά στιγμές ένα μοτίβο που το κάνει να λειτουργεί αλλά το ύφος και ο τόνος του, είναι περίπου τόσο γεμάτο από διαφορετικές και έντονες γεύσεις όσο και η ίδια η Νέα Ορλεάνη. Με την Μόνα Λίζα της Τζουν Τζονγ Σεό να αναζητά εκτός από νόημα και σπίτι κι έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα και την Κέιτ Χάντσον απολαυστική στον (μονοδιάστατο) ρόλο της καπατσωμένης στρίπερ Μπόνι Μπελ, το φιλμ της Αμιρπούρ δεν είναι σίγουρα μια ταινία που εμβαθύνει στους ανθρώπους ή την συνθήκη τους ή ενδιαφέρεται για κάτι βαθύτερο.
Η παραβολή μιας αταίριαστης γυναίκας που διεκδικεί την θέση της είναι εκεί, αλλά είναι μόνο η αφορμή για μια σειρά από στιγμές που συνθέτουν μια σποραδικά διασκεδαστική ταινία που αν ήταν πιο συγκροτημένη, έντονη ή καλοδουλεμένη, θα μπορούσε ακόμη και να έχει το σίκουελ το οποίο μεταξύ σοβαρού κι αστείου ελπίζει να αποκτήσει.
