Ο Κρις Κριστόφερσον, ο οποίος σημείωσε επιτυχία τόσο ως τραγουδιστής της κάντρι μουσικής όσο και ως αστέρας του κινηματογράφου και της τηλεόρασης του Χόλιγουντ, πέθανε το Σάββατο στο σπίτι του στο Μάουι της Χαβάης σε ηλικία 88 ετών. Δεν αναφέρθηκε η αιτία θανάτου, αλλά περιέγραψε ότι πέθανε ειρηνικά ενώ ήταν περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του.
«Με βαριά καρδιά μοιραζόμαστε τα νέα που ο σύζυγος/πατέρας/παππούς μας, Kris Kristofferson, πέθανε ειρηνικά το Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου στο σπίτι. Είμαστε όλοι τόσο ευλογημένοι για τον χρόνο μας μαζί του. Σας ευχαριστούμε που τον αγαπάτε όλα αυτά τα χρόνια, και όταν βλέπετε ένα ουράνιο τόξο, να ξέρετε ότι μας χαμογελάει σε όλους», είπε η οικογένειά του σε μια κοινή δήλωση.
Με την τότε συζυγό του Ρίτα Κούλιτζ
Με την Κάρεν Μπλακ στο «Cisco Pike»
«Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο καλός τραγουδιστής», είχε πει σε μια συνέντευξη στο Rolling Stone το 2016. «Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα τραγούδι που έχω γράψει και να μην μου αρέσει ο τρόπος που το τραγουδάει κάποιος άλλος καλύτερα». Ομως, με πολλά από τα τραγούδια του που είχαν την υπογραφή του, οι θαυμαστές δεν θα ήθελαν να τα τραγουδάει καμία άλλη φωνή, ιδιαίτερα μάλιστα κάποια που εξομάλυνε τα ακατέργαστα συναισθήματά τους.
Γεννημένος το 1936 στο Μπράουνσβιλ του Τέξας, ο Κριστόφερσον είχε ήδη περάσει αρκετά χρόνια έχουντας μέτριες επιτυχίες με την Music City μέχρι που έγραψε μερικές Νο. 1 επιτυχιών της κάντρι όπως τα «For the Good Times» του Ρέι Πράις (1970), «Sunday Morning Coming Down» του Τζόνι Κας (1970) και «Help Me Make It Through the Night» της Σάμι Σμιθ (1971). Το τραγούδι του «Me and Bobby McGee» έγινε μεταθανάτια Νο. 1 ποπ επιτυχία για την πρώην εραστή του Τζάνις Τζόπλιν το 1971.
Τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ του για τη Monument Records, τα οποία παρουσίαζαν την τραχιά του φωνή και τα ποιητικά δημιουργημένα κάντρι τραγούδια του, έφτασαν όλα στο top 10 της country και το «Jesus Was a Capricorn» του 1972, που περιείχε την Νο. 1 κάντρι επιτυχία του «Why Me», βρέθηκε στην κορυφή του chart της Αμερικής. Κέρδισε τρία Γκράμι: για το καλύτερο τραγούδι της κάντρι («Help Me Make It Through the Night») και δυο για το ντουέτα του με τη Ρίτα Κούλιτζ, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1973-80.
Στο εμβληματικό πόστερ της ταινίας «Ενα Αστέρι Γεννιέται»
Στο «Pat Garrett and Billy the Kid»
Πέρα από την χαρισματική του φώνη ο Κριστόφερσον ήταν και ένας αρκετά όμορφος άντρας, με αρκετά τραχιά χαρακτηριστικά που τον έκαναν ό,τι πρέπει για παίξει και σε ταινίες του Χόλιγουντ. Εκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οθόνη στη ταινία του Μπιλ Νόρτον το 1972 «Cisco Pike», στην οποία έπαιξε τον ομώνυμο χαρακτήρα, έναν μουσικό του Λος Αντζελες και έμπορο ναρκωτικών που δούλευε με έναν διεφθαρμένου αστυνομικού ναρκωτικών (Τζιν Χάκμαν). Η ταινία χρησιμοποίησε επίσης πολλά τραγούδια Κριστόφερσον στο soundtrack της.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, απολάμβανε ένα ανερχόμενο κινηματογραφικό προφίλ, παίζοντας τον ρομαντικό πρωταγωνιστή δίπλα στη Σούζαν Ανσπακ στο «Blume in Love» (1973) του Πολ Μαζούρσκι και τη βραβευμένη με Οσκαρ Ελεν Μπέρστιν στο «Alice Doesn't Live Here Anymore» (1974) του Μάρτιν Σκορτσέζε . Το 1977, μαζί με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ, κέρδισε ένα βραβείο Χρυσής Σφαίρας ως διαλυμένος ροκ σταρ στην τρίτη εκδοχή του «Ενα Αστέρι Γεννιέται».
Ωστόσο, έπαιξε και σε μερικές θρυλικά προβληματικές παραγωγές του Χόλιγουντ που κάπως αμαύρωσαν την καριέρα του. Συμπρωταγωνίστησε με τον Τζέιμς Κόμπερν στο φιλόδοξο γουέστερν του 1973 «Pat Garrett and Billy the Kid» του Σαμ Πέκινπα, εμφανιζόμενος ως ο διαβόητος παράνομος. Η ταινία έγινε διαβόητα αμφιλεγόμενη αφού το στούντιο της MGM την πήρε από τα χέρια του σκηνοθέτη και την ξαναέκανε μοντάζ.
Στην διαβόητη ταινία «Η Πύλη της Δύσεως»
Στο «Blade»
Η καριέρα του Kristofferson δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως αφού πρωταγωνίστησε στο επικό γουέστερν του 1980 του Μάικλ Τσιμίνο «Η Πύλη της Δύσεως». Παρασυρόμενη από τις κουβέντες πριν από την κυκλοφορία για τις υπερβάσεις κόστους και την τελειομανία του Τσιμίνο στα γυρίσματα, η ταινία έλαβε καταστροφικές κριτικές και αποσύρθηκε σχεδόν αμέσως από την κυκλοφορία και επαναμονταρίστηκε δραστικά. Η United Artists – η οποία πουλήθηκε στην MGM από την Transamerica στον απόηχο της καταστροφής – διέγραψε ολόκληρο το κόστος της φωτογραφίας 44 εκατομμύρια δολάρια μια εβδομάδα μετά την πρεμιέρα της. Ο τίτλος της έγινε ουσιαστικά συνώνυμος της υπερβολής και της ύβρεως που διατρέχουν το Χόλιγουντ.
Ενόψει της συνεχόμενης κακής κριτικής για την ταινία, ο Κριστόφερσον διατηρούσε πάντα μια σταθερή υπεράσπιση για αυτήν, η οποία αργότερα κέρδισε τον σεβασμό από τους κριτικούς. Σε μια βίντεο συνέντευξη του το 2012 που συμπεριλήφθηκε στην κυκλοφορία της ταινίας σε DVD από την Criterion, είπε «τόσο ο Μάικλ όσο και η ταινία άξιζαν καλύτερα… [άξιζε] να αντιμετωπίζεται σαν έργο τέχνης και όχι σαν κάποιο αποτυχημένο οικονομικό εγχείρημα».
Ωστόσο, τη στιγμή που το «Η Πύλη της Δύσεως» απέτυχε στα ταμεία, ο Κριστόφερσον έφτασε στην πιο χαμηλή στιγμή της ζωής με την κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών. Είπε στον Guardian το 2008 ότι τη στιγμή που τελικά έκοψε το ποτό του μετά τον χωρισμό του με την Κούλιτζ, «[ο] γιατρός είπε ότι το συκώτι μου είχε το μέγεθος ενός ποδοσφαίρου και ότι αν δεν το έκοβα αυτά θα αυτοκτονούσα».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, σιγά σιγά επανέκτησε την καριέρα του. Με τον Γουίλι Νέλσον – ο οποίος ηχογράφησε ένα άλμπουμ με τα τραγούδια του Κριστόφερσον με τις μεγαλύτερες πωλήσεις το 1979 – συμπρωταγωνίστησε στη μεγάλου μήκους ταινία «Songwriter» του Αλαν Ρούντολφ το 1984, με το τραγούδι τους από αυτή να κερδίζει μια υποψηφιότητα για Οσκαρ.
Το 1985, ο Κριστόφερσον, ο Νέλσον, ο Τζόνι Κας και ο Γουέλιν Τζένινγκς συγκεντρώθηκαν για το άλμπουμ «Highwayman», ένα Νο. 1 άλμπουμ κάντρι. Τελικά έγιναν γνωστοί ως Highwaymen, με το κουαρτέτο να κυκλοφορεί δύο ακόμη δημοφιλή άλμπουμ το 1990 και το 1995.
Με τους Τζόνι Κας, Γουίλι Νέλσον και Γουέιλον Τζένινγκς στο «Stagecoach»
Στα βραβεία Grammy του 2014
Η κινηματογραφική του καριέρα συνεχίστηκε με γοργούς ρυθμούς, αν και σε μικρότερους ρόλους, όπου τελικά συγκέντρωσε περισσότερες από 100 εμφανίσεις στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το 1996, απέσπασε αρκετά καλές κριτικές ως σαδιστής νομοθέτης του Τέξας στο «Lone Star» του Τζον Σέιλς. Το 1998, έκανε την πρώτη από τις τρεις εμφανίσεις του ως κυνηγός βαμπίρ Εϊμπραχαμ Γουίστλερ δίπλα στον Γουέσλεϊ Σνάιπς στο δημοφιλές franchise «Blade».
Ο Κριστόφερσον, που εισήχθη στο Country Music Hall of Fame το 2004, έλαβε ένα Βραβείο για την συνεολική του προσφαρά από την Ακαδημία Ηχογράφησης το 2015.
Τα μετέπειτα χρόνια, ο Κριστόφερσον υπέφερε από απώλεια μνήμης, αν και η διάγνωση ήταν λάθος για πολλά χρόνια, είπε ο ίδιος και η οικογένειά του. Του είπαν ότι είτε είχε άνοια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ είτε υπέφερε από χτυπήματα στο κεφάλι που υπέστη ως παίκτης ποδοσφαίρου και ράγκμπι και πυγμάχος όταν ήταν πιο νέος. Αλλά το 2016, ένας γιατρός του διέγνωσε ότι ήταν θετικός από τη νόσο του Lyme.
Παρά τα προβλήματα μνήμης, συνέχισε να κάνει περιοδείες και να παίζει σε συναυλίες μέχρι την αρχή της πανδημίας στις αρχές του 2020. Από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, ο Κριστόφερσον συμμετείχε σε ντουέτα και στις δύο βραδιές του εορτασμού των 90ων γενεθλίων του Γουίλι Γουέλσον στο Hollywood Bowl το 2023, τραγουδώντας το «Loving Her Was Easier (Than Anything I'll Ever Do Again)» με την Ροζάν Κας στην πρώτη βραδιά και το «Help Me Make It Through the Night» με τη Νόρα Τζόουνς στη δεύτερη.
Ο Μπομπ Ντίλαν είχε τον Κριστόφερσον σε τόσο μεγάλη εκτίμηση που παρέθεσε εκτενώς το «Sunday Morning Coming Down» σε μια απροσδόκητα μεγάλη ομιλία, λαμβάνοντας ένα βραβείο από το Ιδρυμα MusiCares της Ακαδημίας Ηχογράφησης το 2015. «Ολα ήταν εντάξει μέχρι να έρθει ο Κριστόφερσον. Δεν είχαμε δει ποτέ κανέναν σαν αυτόν. Μπορείτε να δείτε το Νάσβιλ προ και μετά τον Κρις, επειδή άλλαξε τα πάντα», είπε ο Ντίλαν.
