Buzz

Ο Κάμερον Κρόου γράφει για τον Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν

of 10

Καθώς ολόκληρη η κινηματογραφική βιομηχανία μοιράζεται το ξάφνιασμα από το θάνατό του, ο ένας από τους σκηνοθέτες που τον ανέδειξαν γράφει, με τον πάντα συγκινητικό τρόπο του, γιατί ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν ήταν ένας μοναδικός ηθοποιός.

Ο Κάμερον Κρόου γράφει για τον Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν

Οταν ο Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν έπαιξε, το 2000, στο «Almost Famous» του Κάμερον Κρόου, ήταν ήδη almost famous, τόσο διάσημος όσο μπορεί να είναι ένας εκπληκτικός καρατερίστας ηθοποιός, που δύσκολα θα γίνει οικείο όνομα, αλλά όλοι θα κουνήσουν το κεφάλι τους όταν τους πεις «είναι εκείνος που έπαιζε στο “Boogie Nights”, στο “Happiness”, στο “Magnolia”, στο…». Ο Κάμερον Κρόου, στο blog του, μοιράστηκε την ανάμνησή του από τη συνεργασία του με τον Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν, όταν μαζί γύριζαν το «Almost Famous», όπου εκείνος υποδυόταν το μουσικό δημοσιογράφο και κριτικό Λέστερ Μπανγκς. Διαβάστε παρακάτω το κείμενό του, που συνοδεύεται από τη φωτογραφία που βλέπετε και δείτε ένα μικρό κλιπ από τη σκηνή στην οποία αναφέρεται ο σκηνοθέτης. Διαβάστε περισσότερα στο blog του Κάμερον Κρόου το οποίο, άλλωστε, λέγεται The Uncool.

uncool

«Αρχικά είχα στο μυαλό μου ότι αυτή η σκηνή θα ήταν μια μεγαλόφωνη, μεταμεσονύκτια δήλωση του Λέστερ Μπανγκς. Μια έκκληση για μάχη. Στα χέρια του Φιλ έγινε κάτι διαφορετικό. Μια σκηνή για σιωπηλές αλήθειες που μοιράζονται δυο τύποι που βρίσκονται κι οι δυο μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι, που κι οι δυο πονούν, κι οι δυο ξαγρυπνούν. Μεταμορφώθηκε στην ψυχή της ταινίας. Ανάμεσα στις λήψεις, ο Χόφμαν δε μιλούσε σε κανέναν. Ακουγε μόνο από τα ακουστικά του, μόνο τα λόγια του ίδιου του Λέστερ. (Το Walkman του ήταν γεμάτο με σπάνιες συνεντεύξεις του Λέστερ.) Οταν τελείωσε η σκηνή, συνειδητοποίησα ότι ο Χόφμαν είχε κάνει ένα μαγικό κόλπο. Είχε πετάξει πάνω από τις λέξεις και το σενάριο, κυνηγώντας την ψυχή και τη συμπόνια του ιδιωτικού Λέστερ, εκείνου που μόνο λίγοι από μας είχαν γνωρίσει ποτέ. Ξαφνικά το πορτρέτο είχε ολοκληρωθεί. Το συνεργείο κι εγώ θα είμαστε πάντα ευγνώμονες που μας άφησε να παρακολουθήσουμε, από την πρώτη σειρά, την ιδιοφυία του.»

Διαβάστε ακόμα: