Το «Νερό και Φύση: Μια κληρονομιά;», η τρίτη εκδήλωση της σειράς Heritage in Focus που συνδιοργανώνουν το Goethe-Institut Athen και το Humboldt Forum, θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 5 Ιουνίου στις 19:30 στο Goethe-Institut Athen. Το πρόγραμμα της βραδιάς περιλαμβάνει μία κεντρική ομιλία από την Carola Hein, μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, σε συντονισμό της Δάφνης Δραγώνα, με τη συμμετοχή του Θάνου Ανδρίτσου, του Γιώργου Σαχίνη, του Max Bayer και της Carola Hein, όπως και μια παρουσίαση έργου από τη Walmeri Ribeiro.
Διαβάστε ακόμη: 4ο Evia Film Project: Ανακαλύπτοντας το ελληνικό καλοκαίρι από την αρχή
Με την εκδήλωση στις 5 Ιουνίου η σειρά εκδηλώσεων Heritage in Focus θα εξερευνήσει καινούργια θεματικά και γεωγραφικά πεδία: Στόχος είναι η απομάκρυνση από την ανθρώπινη – όπως και την ευρωπαϊκή – κληρονομιά, εστιάζοντας έτσι στο υδάτινο στοιχείο. Με αφετηρία το νερό, λοιπόν, θα τεθούν ερωτήματα σχετικά με την αλληλεπίδραση και τη σύνδεση ανάμεσα στα φυσικά και πολιτισμικά τοπία αφενός και στην πολιτισμική κληρονομιά αφετέρου. Ισχύουν για την κληρονομιά της φύσης οι ίδιοι νόμοι όπως για την κληρονομιά του πολιτισμού;
Επιπλέον, θα γίνει και προβολή προβολή των φιλμικών έργων «On the Other Side – Oil Islands» της Walmeri Ribeiro, «Το στρώμα της καταστροφής» του Κώστα Βρεττάκου και «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου (παρουσία του σκηνοθέτη), που ξεκινά στις 22:00. Τέλος, στις 6 Ιουνίου 2025, η ομάδα UrbanDig Project μάς προσκαλεί να ανακαλύψουμε το Αδριάνειο Υδραγωγείο της Αθήνας, μέσα από παιχνίδι που διοργανώνει στην πλατεία Δεξαμενής, στο οποίο οι συμμετέχοντες/-ουσες θα γνωρίσουν την περίπτωση του Αδριάνειου Υδραγωγείου, λαμβάνοντας ερεθίσματα για να αναλογιστούν πάνω στους περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς πόρους των πόλεων όπου ζούμε. Για περισσότερες πληροφορίες και προκράτηση θέσης, πατήστε εδώ.
Διαβάστε παρακάτω αναλυτικές πληροφορίες για τος ταινίες που θα προβληθούν:
On the Other Side – Oil Islands | Walmeri Ribeiro | 2025, 24'
Η πορεία στα νερά του Κόλπου Γκουαναμπάρα στο Ριο ντε Τζανέιρο μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα κοντράστ, όπου έντονα διαφορετικά τοπία διαδέχονται το ένα το άλλο – από το πιο ειδυλλιακό έως το πιο δυστοπικό. Προϊόν της επιτελεστικής χαρτογράφησης που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Floresta de Marés, η ταινία αποτυπώνει ένα τμήμα του Κόλπου που καταλαμβάνεται από τα αποκαλούμενα «Νησιά του πετρελαίου» (“Ilhas do Petróleo”). Μακριά από τα βλέμματα των τουριστών και μέρους των κατοίκων, αυτά τα νησιά –σχεδόν κρυμμένα στην άλλη πλευρά του Κόλπου– λειτουργούν ως αποθήκες για τις βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μέσα από την αφήγηση του ψαρά, δύτη και ακτιβιστή Thiago Caiçara, η ταινία ανακινεί τον δημόσιο διάλογο γύρω από τις έννοιες τις ιδιοκτησίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το στρώμα της καταστροφής | Kώστας Βρεττάκος | 1980, 32'
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ένα φράγμα κατασκευάζεται στα νερά του Μόρνου, προκειμένου να υδροδοτηθεί η πρωτεύουσα. Ένα ολόκληρο χωριό στις όχθες του ποταμού, το Βελούχοβο, υποχρεώνεται να εγκαταλειφθεί – μια υποχρεωτική καταστροφή που μοιάζει με θυσία στο όνομα της προόδου. Υπάρχει όμως και μια άλλη θυσία: αυτής μιας αρχαίας πόλης που κάποτε άκμασε στις ίδιες όχθες και τώρα, ενώ μόλις έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται από τους ανασκαφείς, θα κατακλυστεί για πάντα. Η ταινία του Κώστα Βρεττάκου, οξυδερκής και ελεγειακή, εξακτινώνεται ταυτόχρονα σε πολλαπλές κατευθύνσεις: μελαγχολική καταγραφή της αποσύνθεσης μιας παραδοσιακής κοινότητας στα ορεινά της Φωκίδας και στοχαστικό αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ, το Στρώμα της καταστροφής παρακολουθείται εξίσου σαν ένα συναρπαστικό θρίλερ, ένας αρχετυπικός αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη, καθώς οι ανασκαφείς πασχίζουν να σώσουν τα ίχνη της αρχαίας πόλης από τη στάθμη του νερού που, μέρα τη μέρα, ανεβαίνει καταπίνοντας τα πάντα. Κι αν η ταινία αντιλαμβάνεται την Ιστορία ως ένα παλίμψηστο καταστροφών, αν σχολιάζει την αδιάφορη και α-ηθική φύση που διαβρώνει τα πάντα παραδίδοντάς τα στη λήθη, η ματιά της δεν είναι απαισιόδοξη: από τη διερώτηση του θεατή γύρω από το τι αξίζει να σωθεί και τι όχι θα γεννηθεί η μνήμη του μέλλοντος.
Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου | Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος | 1997, 29'
Στο Αρματολικό, ένα ορεινό χωριό της επαρχίας Τρικάλων, ψηλά στα Τζουμέρκα πλάι στην όχθη του Αχελώου, ζει μόνη της η κυρα-Δήμητρα, 89 χρονών. Είναι η αγαπημένη γιαγιά του σκηνοθέτη Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, ο οποίος την επισκέπτεται μαζί μ’ ένα μικρό συνεργείο φίλων. Αποτέλεσμα της επίσκεψης είναι Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου, ένα από τα εμβληματικότερα ελληνικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων δεκαετιών: μέσα από την αλησμόνητη, γελαστή, χοϊκή μορφή της γιαγιάς, ο φακός του Κουτσιαμπασάκου συλλαμβάνει το τραχύ και αδάμαστο, άφατα τρυφερό και αγαπητικό πνεύμα της ελληνικής υπαίθρου, αλλά και της ταραχώδους, σκοτεινής Ιστορίας του 20ού αιώνα, οι πληγές της οποίες έχουν εγγραφεί στο σώμα της ηλικιωμένης. Πληγές οι οποίες όχι μόνον χαίνουν ακόμα, αλλά που πάνω τους σωρεύονται νέα τραύματα, καθώς το Αρματολικό πρόκειται σύντομα να κατακλυστεί από τα νερά του Αχελώου, λόγω του αμφιλεγόμενου φράγματος που κατασκευάζεται στην περιοχή. Σπάνια μια μικρού μήκους ταινία συλλαμβάνει το πνεύμα ενός τόπου, αλλά και ενός αιώνα, με τόση ενάργεια, ακτινοβολώντας συγκίνηση και αγάπη
Μείνετε συντονισμένοι και αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του Goethe-Institut Athen, καθώς και στα προφίλ του σε Facebook και Instagram.
