Η σεζόν των βραβείων είναι εδώ, έστω και αλλοπρόσαλλη, κουτσουρεμένη, ετεροχρονισμένη. Κι απ' αυτήν, έξι γυναίκες ηθοποιοί αφήνουν τη σφραγίδα τους στη χρονιά που πέρασε κι αυτή που ξεκίνησε. Πιστό στην παράδοσή του, το Hollywood Reporter τις καθίζει σ' ένα virtual τραπέζι και τις αφήνει να μας ψυχαγωγήσουν και να μας γεμίσουν σοφία...
Πάρτε μια γεύση παρακάτω και διαβάστε τις συνεντεύξεις στο Hollywood Reporter.
Διαβάστε ακόμη: Oscars 2021 | Αυτές είναι οι ταινίες σε 9 κατηγορίες που τώρα βρίσκονται πιο κοντά στα Οσκαρ
Γκλεν Κλόουζ, «Το Τραγούδι του Χιλμπίλι»
Πολλοί πιστεύουν πως ο καθένας μπορεί να γίνει ηθοποιός. Και, φυσικά, έχουν υπάρξει και ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας με πρωταγωνιστές μη επαγγελματίες ηθοποιούς. Αλλά εγώ πραγματικά παίρνω στα σοβαρά την τέχνη μου και νομίζω πως ο κόσμος πρέπει να ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει. Κάποτε μιλούσα μ' έναν νευροχειρουργό, πατέρα μιας φίλης της κόρης μου. Με ρώτησε αν μπορούσε να με επισκεφθεί για να συζητήσουμε κάποιο θέμα που τον απασχολούσε. Του είπα, φυσικά, ήρθε και μου είπε, «Με καταθλίβει η δουλειά μου ως νευροχειρουργός, στ' αλήθεια θέλω να γίνω ηθοποιός...»
Αντρα Ντέι, «The United States vs. Billie Holiday»
Θεωρώ ότι η αξία του κινήματος #metoo ολοένα και μεγαλώνει. Στο γύρισμα υπήρξαν στιγμές άβολες και για εμένα και για τους υπόλοιπους. Γυρίζαμε μια ταινία που εκτυλίσσεται το '40 και το '50 και κάθε τόσο συνειδητοποιούσα, «τίποτε δεν έχει αλλάξει». Μπορεί να έχει μεταμορφωθεί, να δείχνει λίγο διαφορετικό, το λιντσάρισμα γίνεται με άλλο τρόπο, αλλά δεν έχει αλλάξει. Η αλήθεια παίζει τεράστιο ρόλο στο ν' αλλάξει πραγματικά μια γενιά.
Βανέσα Κέρμπι, «Pieces of a Woman»
Εμαθα πολλά για τη σιωπή. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο, στ' αλήθεια, «έπραττα». Δεν είχα καταλάβει ότι όταν μένεις ακίνητος, είσαι εξίσου παρών ή παρούσα. Η πανδημία μ' έμαθε να κάνω λιγότερα. Τίποτε δεν θα μπορούσε να μου το διδάξει αυτό, όπως ο χρόνος που περάσαμε.
Ζεντάγια, «Malcolm & Marie»
Δούλευα ανέκαθεν και ποτέ δεν θα μπορούσα να καταλάβω ποια είμαι χωρίς τη δουλειά. Ξεκίνησα να δουλεύω τόσο μικρή κι ήταν πάντα η σταθερά στη ζωή μου. Δεν είχα περάσει ποτέ τόσο χρόνο με τον εαυτό μου, όσο στην πανδημία. Αναρωτιόμουν, «τι με κάνει χαρούμενη, τι θέλω να κάνω εκτός από τη δουλειά, χόμπι έχω;». Το χόμπι μου είναι η δουλειά μου. Το να έρθω αντιμέτωπη μ' αυτό ήταν σίγουρα ενδιαφέρον.
Κέιτ Γουίνσλετ, «Ammonite»
Στη διάρκεια του lockdown έπαθα εμμονή με το να σκουπίζω το πάτωμα της κουζίνας μου. Αλλά μέχρι και την τελευταία τρίχα του σκύλου κι ο σκύλος μας είναι ξανθός, αλλά έχω μικροσκοπική όραση και μπορώ να δω μια τρίχα του σκύλου στον αρμό από τα πλακάκια, ανάμεσα στον νεροχύτη και το πλυντήριο πιάτων. Εβλεπα μία κι έλεγα, «μια τρίχα, γρήγορα, φέρτε μου μια σκούπα κάποιος.» Εμμονή. Και πριν αυτά δεν μ' ένοιαζαν. Μην με παρεξηγήσετε, μ' αρέσει να είναι καθαρό το σπίτι μου, αλλά το πάτωμα της κουζίνας; Ειλικρινά, ποιος νοιάζεται; Εγώ. Εχω γίνει λίγο παράξενη μ' αυτό το θέμα.
Κάρεϊ Μάλιγκαν, «Promising Young Woman»
Υπάρχει η αντίληψη ότι, αν κάνεις κάτι σπουδαίο, δεν πειράζει να συμπεριφέρεσαι άσχημα, αν είσαι ιδιοφυΐα... Σαν να απαιτείται ένα επίπεδο σκοτεινιάς και αντιπάθειας που οφείλεις να υποστείς. Και νομίζω ότι οι άνθρωποι τη γλιτώνουν με την κακή συμπεριφορά τους γι' αυτό το λόγο. Κάποιοι από τους πιο απίστευτους ανθρώπους με τους οποίους έχω δουλέψει είναι ταυτόχρονα και υπέροχοι. Αρα η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη. Μπορεί να δουλεύεις πολύ σκληρά αλλά, σε κάθε περίπτωση, σ' ένα γύρισμα πρέπει να υπάρχει ζεστασιά.
