O Σέρλι είναι ένας έξυπνος, μηχανορράφος σκίουρος που ζει στο Πάρκο Ελευθερίας της (φανταστικής) πόλης του Οουκτάουν. Ολα τα ζώα του πάρκου ψάχνουν ομαδικά να αποθηκεύσουν τροφή για να βγάλουν τον επικείμενο χειμώνα, εκτός από τον Σέρλι: κακότροπος, εγωιστής και άκαρδος ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και τον κολλητό του φίλο: τον βουβό, πιστό του ποντικό, Μπάντι. Οταν ένα κόλπο τους να κλέψουν τον πλανόδιο πωλητή ξηρών καρπών του πάρκου καίγεται (κυριολεκτικά) τα υπόλοιπα ζώα τους εξορίζουν στους δρόμους της πόλης. Εκεί όμως ο Σέρλι ανακαλύπτει την πηγή της αφθονίας: ένα μαγαζί ξηρών καρπών που αποφασίζει να ληστέψει σε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Που να ήξερε όμως ότι θα τα βάλει με τη μαφία: οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού δεν είναι παρά η Μαφία της πόλης που το χρησιμοποιεί ως βιτρίνα...
Η ιστορία του καναδο-βορειοκορεάτικου αυτού animation μοιάζει να εξελίσσεται σε εποχές παλιομοδίτικες: στα 50ς όπου οι μαφιόζοι φορούσαν κοστούμια, είχαν τετράγωνα σαγώνια και αποκαλούσαν τις γυναίκες «ντάμες». Φαίνεται όμως ότι τα παλιομοδίτικα, ξεπερασμένα στερεότυπα στοιχειώνουν την ταινία πέρα κι από την πλοκή της.
Το σχέδιο μοιάζει ψεύτικα γυαλισμένο, πλαστικό, ανέμπνευστο στις λεπτομέρειες. Μόνο η point of view από το ύψος του σκίουρου κινηματογράφηση της ζωής στην πόλη και άλλη μία action σεκάνς δικαιολογούν το 3D. «Αξιοπρεπές» χωρίς να έχει τίποτα να προτείνει. Και δυστυχώς, όταν κανείς έχει δει τι μπορεί να προσφέρει το animation, δεν μπορεί να επιστρέψει σε διεκπεραιωτικές μετριώτητες. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, όπως κι ανταγωνισμός.
Αυτό όμως θα ήταν το λιγότερο αν η ίδια η πλοκή, οι χαρακτήρες, τα sidekicks, το αναίτιο σκατολογικό χιούμορ, ή ο αντιπαθής κεντρικός ήρωας που στο τέλος αποκτά φυσικά συλλογική συνείδηση δεν άφηναν την ίδια αίσθηση: το έχεις ξαναδεί. Και καλύτερα.
Τα πιτσιρίκια πιθανόν να διασκεδάσουν ακολουθώντας επί 89 λεπτά έναν μωβ γρουσούζη σκίουρο στις κωμικές περιπέτειές του. Οι μεγάλοι, ακόμα κι αν πιάσουν την αλληγορία της Κορεατικής δικτατορίας και του «nut job» επικίνδυνου ηγέτη της (τι παράξενη επιλογή για ένα κατά τ' άλλα σαχλό παιδικο κινούμενο σχέδιο) θα βαρεθούν.
Αλλη μία απόδειξη ότι στις εποχές της Pixar, το animation δεν είναι για... κάθε καρυδιάς καρύδι.
