«Καλύτερη να είσαι αγελάδα, παρά γυναίκα». Στη σύγχρονη επαρχιακή Ινδία, η 30χρονη Σμίτα που ανήκει στην κατώτερη κάστα, αυτή των Ανέγγιχτων, ζει μέσα στη φτώχεια και τον εξευτελισμό: δεν επιτρέπεται να κοιτάξει κανέναν στα μάτια, ανέχεται καθημερινές προσβολές, ενώ η δουλειά της είναι κοινή για όλες τις γυναίκες της τάξης της: κάθε πρωί συλλέγουν τις ακαθαρσίες από τις τουαλέτες των προνομιούχων και να τις πετάνε στο ποτάμι - έξω από τα σύνορα του χωριού. Η δική της μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη, αλλά αγωνιά η μικρή της κόρη να μην έχει την ίδια τύχη. Προτείνει στον άντρα της να το σκάσουν κρυφά τη νύχτα, να ταξιδέψουν στον Νότο - εκεί που είναι τα αδέλφια της και οι Ανέγγιχτοι χαίρουν καλύτερης ζωής. Να πάει το παιδί σχολείο. Οταν εκείνος τρομοκρατημένος (αν τους πιάσουν θα τους κάψουν ζωντανούς) αρνείται, ξημερώματα αρπάζει την μικρή και φεύγουν μόνες τους. Το ταξίδι τους όμως δεν θα είναι εύκολο...
Στη νότιο Ιταλία, η 20χρονη Τζούλια εργάζεται στη βιοτεχνία του πατέρα της, αυτή που έχουν κληρονομήσει από τον παππού της - το τελευταίο παραδοσιακό εργαστήριο που φτιάχνει περούκες από φυσική τρίχα. Μόνο που εκείνος παθαίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και μένει σε κώμα, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτονται τα τεράστια χρέη του στις τράπεζες. Οσο η μητέρα της προσεύχεται και οι αδελφές της μοιρολογούν, η Τζούλια παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Μαζί με τον Καμάλ, έναν Ινδό μετανάστη που έχει ερωτευθεί, θα σχεδιάσουν μία άλλη λύση για το μέλλον τους.
«Οταν κολυμπάς με τους καρχαρίες, δεν τους δείχνεις το αίμα σου». Η 45χρονη Σάρα είναι μία διαζευγμένη μητέρα και επιτυχημένο στέλεχος ενός από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία του Καναδά. Μάλιστα της έχει ανεπισήμως ανακοινωθεί ότι θα πάρει προαγωγή σε διευθύντρια. Οσο παλεύει την καθημερινότητά της, ώστε να διαπρέπει στη δουλειά της ενώ φροντίζει ταυτόχρονα τα 3 της παιδιά, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο. Πρέπει να εγχειριστεί, να κάνει χημειοθεραπείες και κανείς να μην καταλάβει τίποτα - να μη χάσει την ευκαιρία της στη δουλειά της.
Η πάλαι ποτέ ηθοποιός Λετίσια Κολομπανί έγραψε τo 2017 την «Πλεξούδα», ένα βιβλίο που έγινε παγκόσμιο best seller, και τώρα το μεταφέρει η ίδια στο σινεμά - συνυπογράφοντας το σενάριο με τη Σάρα Καμίνσκι και αναλαμβάνοντας τη σκηνοθεσία.
Οι προθέσεις της είναι καλές: τρεις παράλληλες ιστορίες γυναικείας ενδυνάμωσης και αυτοδιάθεσης. Το ευρηματικό μοντάζ επίσης υφαίνει έξυπνα τις τρεις ηρωίδες σε μία κοινή πλεξούδα παρόμοιων αγώνων και διεκδικήσεων. Οι πρωταγωνίστριές της είναι εξαιρετικές - από την διάσημη από το «Grey's Anatomy» Κιμ Ρέιβερ, μέχρι την πιτσιρίκα ερασιτέχνη Σάιντα Πατάν (μία πραγματική Ανέγγιχτη που η σκηνοθέτης περιμάζεψε από τους δρόμους).
Το βλέμμα της Κολομπανί όμως (τόσο σεναριακά όσο και κινηματογραφικά) είναι επιδερμικό, μελοδραματικό, τετριμμένο. Οι ηρωίδες της πατούν σε εύκολα αφηγηματικά σχήματα και κλισέ, ενώ η κάμερα της περιηγείται στις αντιξοότητες του κάθε περιβάλλοντος σχεδόν «τουριστικά», χωρίς να εμβαθύνει, να έχει ιδέες, να τολμά. Από τη χωμάτινη βρώμικη ανέχεια της Ινδίας, μέχρι την ηλιόλουστη Ιταλία ή την corporate ζωή στον Καναδά, όλα αποτυπώνονται σαν κινηματογραφικές καρτ ποστάλ - με ευκολία και κοινοτυπία.
Αυτό δίνει μία υφή τηλεταινίας, έναν τόνο τηλενουβέλας, που αδικεί και το θέμα και τις προθέσεις της σκηνοθέτιδας.
