Τα τελευταία χρόνια οι ταινίες της DreamWorks Animation θα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Κάτι που μοιάζει αρκετά στενάχωρο μιας και πρόκειται για ένα στούντιο το οποίο μας έχει δώσει μερικά από τα πιο αγαπημένα franchises των τελευταίων ετών. Και δυστυχώς με τη νέα της ταινία, η οποία προσπαθεί να πει τη δική της ιστορία για μια κοπέλα που περνάει από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και αντί για… «κόκκινα» τα βάφει στα «μαύρα» του πιο σκοτεινού βυθού των ωκεανών.
Η γλυκιά και αδέξια 16χρονη Ρούμπι Γκίλμαν θέλει απεγνωσμένα να ταιριάξει στο περιβάλλον του Γυμνασίου, όπου νιώθει ότι περνάει απαρατήρητη. Κάνει ιδιαίτερα μαθηματικών στον σκεϊτά με τον οποίο είναι τσιμπημένη, ενώ εκείνος τη θαυμάζει μόνο για το μυαλό της. Γενικά, δεν της επιτρέπεται να κυκλοφορεί στην παραλία παρέα με τα κουλ παιδιά, γιατί η υπερπροστευτική μαμά της τής απαγορεύει να μπει στο νερό. Αλλά όταν παραβαίνει τον νούμερο ένα κανόνα της μαμάς της, η Ρούμπι θα ανακαλύψει ότι είναι βασιλική διάδοχος Κράκεν πολεμιστριών και ότι προορίζεται να κληρονομήσει τον θρόνο της επιβλητικής γιαγιάς της, της πολεμίστριας βασίλισσας των επτά θαλασσών.
Αμέσως οι περισσότεροι θα σκεφτήκατε πως μα καλά αυτό είναι το σενάριο του «Πάντα στο Κόκκινο» της Pixar, αλλά αντί για ένα κόκκινο πάντα έχουμε ένα θαλάσσιο κράκεν. Και δεν θα έχετε άδικο.
Βλέπετε οι ομοιότητες στις δυο ταινίες είναι τόσες πολλές (από τη μεταμόρφωση της κοπέλας, τους τρεις queer φίλους της, τις συγκρούσεις γυναικών από τρεις γενεές, και άλλα τόσα) που δυστυχώς δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Και στο τέλος, ακόμα και όταν βλέπεις πως υπάρχουν κάποιες καλές προθέσεις, κυρίως στο σενάριο, το οποίο προσπαθεί να πει μια πραγματικά τρυφερή ιστορία πάνω στη γυναικεία φύση, αλλά και στην ίδια στην αποδοχή της διαφορετικότητας, καταλήγει απλά να πέφτει κάτω από την σκιά μιας άλλης ταινίας η οποία υπερτερεί σχεδόν σε όλα.
Αν και υπάρχουν μερικές μικρές αναλαμπές όσο αφορά το χιούμορ και τις αναφορές στις στην ποπ κουλτούρα, τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει η ταινία μοιάζουν περισσότερο ως κάποια τερτίπια μιας εφηβικής επανάστασης χωρίς να υπάρχει κάποιος σκοπός και ουσία πίσω από αυτά. Ακόμα και το animation μοιάζει κάπως ανέμπνευστο και αδιάφορο, ειδικά μετά και το εξαιρετικό και ευρηματικό στυλ της προηγούμενης εκπληκτικής ταινίας «Ο Παπουτσωμένος Γάτος: H Τελευταία Επιθυμία».
Μια ταινία η οποία απευθύνεται κυρίως σε μικρές ηλικίες (θα προβάλλεται στις αίθουσες αποκλειστικά στα ελληνικά) το «Ρούμπι: Ενα Κράκεν στην Εφηβεία» μπορεί να μοιάζει πως προορίζονταν για μεγάλα πράγματα, αλλά τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι επιπλέει, μετά βίας, στην επιφάνεια της θάλασσας.
