Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις; Α, όχι, αυτά τα είπαμε στην πρώτη Τοτό-ταινία, πέρσι, ενώ φέτος, το σκανταλιάρικο πιτσιρίκι επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για ν' αναστατώσει μια φάρμα και την οικολογική συνείδηση των ενηλίκων.
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα υποκείμενο κλασικών ανεκδότων - στη Γαλλία ανέκδοτα με τον Τοτό εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1892 - ο άτακτος ήρωας διασκευάστηκε και σε σειρά κόμικ από τον Τιερί Κοπέ, με αφετηρία το 2004. Η πρώτη ταινία βασίστηκε στο πρώτο βιβλίο αυτής της σειράς, ενώ η δεύτερη απλώς εμπνέεται από την ταυτότητα του ήρωα και την κοινωνική επικαιρότητα.
Είναι άνοιξη, η φύση οργιάζει κι εκεί ακριβώς αποφασίζει το σχολείο του Τοτού να στείλει για εκδρομή την τάξη του, συνοδεία δυο δασκάλων. Η ομάδα εγκαθίσταται σε μια φάρμα που λειτουργεί απολύτως βιώσιμα, όπως διαλαλεί το ζευγάρι που την τρέχει, είναι ενεργειακά αυτάρκης και παράγει φρέσκα αυγουλάκια από κότες αλανιάρες και ζεστό γάλα απ' ευθείας από το άρμεγμα της αγελάδας. Ή και όχι. Τακτικός επισκέπτης της φάρμας είναι, κατά το θρύλο, ένα φάντασμα κι ο Τοτός είναι αποφασισμένος να σπάσει τ' αυγά, να χύσει το γάλα, ν' αποκαλύψει την αλήθεια κάτω από το λευκό σεντόνι του φαντάσματος και, γενικώς, να τα κάνει όλα ανάστατα.
Νέος πρωταγωνιστής στην ταινία που και πάλι σκηνοθετεί ο Πασκάλ Μπουρντιό, ίδια γεύση κατά τα άλλα, γκαφατζίδικες πλάκες πρώτου επιπέδου, απόλυτα προβλέψιμη, στο όριο της αφέλειας, πλοκή. Εκεί όπου το Τοτο-σίκουελ ξεχωρίζει, είναι σε μια γενικά ανεβασμένη ενέργεια στη σκηνοθεσία, και σε μια πετυχημένη σάτιρα των ενηλίκων και των ρομαντικών τους ψευδαισθήσεων, είτε έχουν να κάνουν με τη συζυγική ζωή, είτε με την καθησυχαστική πεποίθησή τους ότι συμβάλλουν στη σωτηρία του περιβάλλοντος. Κατά τα άλλα, η ταινία, που προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, είναι απλώς μια ασφαλής επιλογή για παιδική έξοδο το γουικέντ.
