Η Ανγκελα Μέρκελ μεγαλώνει στην Ανατολική Γερμανία και, μεθοδικά και φιλόδοξα εξελίσσεται στην καθοριστική πολιτικό της σημερινής Ευρώπης, επηρεάζοντας την πορεία των αδελφών κρατών και καταδικάζοντας την Ελλάδα σε δυστυχία και ανέχεια. Ταυτόχρονα, ο ελληνικός λαός πεινά και κοπιάζει άσκοπα, για να επιβιώσει μέσα σ’ ένα σύστημα βαλμένο να τον κάνει ν’ αποτύχει.
Με μια αυθαίρετη σύνθεση από ιντερνετικά ντοκουμέντα, συνεντεύξεις με βιογράφους της Μέρκελ και πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, performance Γερμανού impersonator της Καγκελαρίου και τραγικά περιστατικά από τον άπορο ελληνικό λαό, ο Στέλιος Κούλογλου παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ που λιγότερο στηρίζεται στην έρευνα και περισσότερο «εικονογραφεί» τις δεδομένες προθέσεις του.
Η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της καταγράφει την ιστορία της Μέρκελ, από τα παιδικά της χρόνια στην Ανατολική Γερμανία ως σήμερα, με μια διάθεση γελοιοποίησης: η Ανγκελα μεγαλώνει σ’ ένα κράτος φτωχό (πράγμα που θα έπρεπε να την κάνει να καταλαβαίνει τις σημερινές στερήσεις των Ελλήνων, αλλά αντίθετα της προκαλεί κόμπλεξ κατωτερότητας), είναι πανέξυπνη, φιλόδοξη, κατά στιγμές μακιαβελική, παρότι της αρέσει το soft πορνό και επιμένει, όταν ο κόσμος καίγεται, να εκφωνεί τα πιο ανόητα Χριστουγεννιάτικα διαγγέλματα.
Στην εξιστόρηση της πορείας της Μέρκελ και τα συνοδευτικά υλικά και συνεντεύξεις, παρεμβάλλονται μονταζιακά, κόψε – ράψε, εικόνες και άνθρωποι από την Ελλάδα της κρίσης: ένα αγοράκι που δε βλέπει τους γονείς του γιατί τους έχει κοπεί το ρεύμα κι αναγκάζεται να διαβάζει τα μαθήματά του στη νονά του που έχει φως. Καρκινοπαθείς που δεν έχουν ασφάλεια ή χρήματα για να κάνουν τη θεραπεία που έχουν ανάγκη, άποροι που συνωστίζονται όταν γίνεται διανομή δωρεάν προϊόντων. Χωρίς συγκεκριμένη σύνδεση. Γιατί στο ντοκιμαντέρ του Κούλογλου, η επιχειρηματολογία, η έρευνα και οι σχέσεις αιτιότητας μένουν στην επιφάνεια.
Αυτό που έχει σημασία είναι να βασιστεί στο αρνητικό λαϊκό συναίσθημα των Ελλήνων για τη Μέρκελ και να το τσιγκλήσει, ώστε οι θεατές να περάσουν 100 λεπτά γελώντας εις βάρος της, παραμένοντας τόσο κατατοπισμένοι ή μη, όσο ήταν και πριν δουν την ταινία. Το φιλμ είναι πικάντικο και διασκεδαστικό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Εάν όμως η πρόθεσή του ήταν ν’ αποδείξει ότι η Γερμανία της Μέρκελ ευθύνεται για όλες τις συμφορές που μας έχουν πέσει στο κεφάλι, θα ήταν καλό να κάνει τον κόπο να στηριχτεί στα στοιχεία που πράγματι υπάρχουν κι όχι να το θεωρήσει, με ευκολία, αυταπόδεικτο. Γιατί αν η Μέρκελ και οι πολιτικές στρατηγικές της πράγματι έχουν κομμάτι ευθύνης στην παγκόσμια οικονομική κρίση, αυτό είναι κάτι που, ως ευκαιρία χαμένη σ’ ένα λαϊκίστικο ύφος, δεν τεκμηριώνεται στο φιλμ του Κούλογλου.
Διαβάστε ακόμα:
