Μετά τον Πόλεμο της Αλγερίας, δύο λεγεωνάριοι φτάνουν στη Μασαλία για ένα νέο ξεκίνημα στην ζωή τους. Ο Ντίνο Μπαράν, γιατρός της Λεγεώνας των Ξένων, θα πεισθεί να βοηθήσει μια μυστηριώδη γυναίκα, την Ιζαμπέλ, για να τοποθετήσει κάποια κλεμμένα ομόλογα μέσα στο χρηματοκιβώτιο της εταιρείας όπου εργάζεται. Θα προσληφθεί στην εταιρεία ως γιατρός, με βοηθό μία νεαρή που την αποκαλούν «Βατερλό». Τα Χριστούγεννα επιδιώκει να διαρρήξει το χρηματοκιβώτιο, αλλά βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλο λεγεωνάριο, αντίπαλό του Φραντς Προπ. Κλειδωμένοι στο υπόγειο ανοίγουν τελικά το χρηματοκιβώτιο, αλλά ανακαλύπτουν ότι τους έχουν εξαπατήσει και τους έχουν στήσει ενέδρα.
Γοητευτικά παλιομοδίτικο σήμερα, αλλά με την γοητεία του να παραμένει σχεδόν άθικτη, δεν είναι δύσκολο να δεις γιατί το «Αντίο Φίλε» υπήρξε μεγάλη επιτυχία κατά την έξοδό του στις αίθουσες το 1968. Με ένα σενάριο τόσο γεμάτο ανατροπές όσο χρειάζεται για να κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος, με δυο πρωταγωνιστές που από την αρχή ως το τέλος φλερτάρουν με την τυπολογία του ακαταμάχητου αντιήρωα, με δόσεις αγωνίας, δράσης συνδυάζοντας κλασικές γροθιές και high tech τεχνολογία συνδυάζει μια σειρά από στοιχεία σε ένα χορταστικό μείγμα.
Φανταστείτε ένα γαλλικό policier και μια αμερικάνικη heist movie να συναντιούνται στην σκιά ενός νουάρ του 40 κι ενός buddy movie, αλλά με την εποχή και τον τόπο να δίνει ένα ξεκάθαρο παρόν και τους δυο πρωταγωνιστές της να αποσαφηνίζουν τους λόγους που ήταν (στην περίπτωση του Αλέν Ντελόν) ή έγιναν (ο δεύτερων ρόλων ηθοποιός στην αμερική μέχρι τότε, Τσαρλς Μπρόνσον).
Μια όχι και τόσο αδιόρατη αύρα σεξισμού που ίσως κανείς δεν αντιλήφθηκε τότε, θα πρέπει φυσικά να αποδοθεί στα ήθη της εποχής της ταινίας, αλλά τουλάχιστον ως αντίβαρο, το σενάριο χτίζει τις συνθήκες ώστε τόσο ο Ντελόν όσο κι Μπρόνσον να περάσουν σημαντικό μέρος της ταινίας ιδρωμένοι και γυμνόστηθοι σε μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή της σεξουαλικής αντικειμενοποίησης-πιθανότατα όχι ακριβώς αθέλητη αφού ο Αλέν Ντελόν ήταν ήδη πηγή φαντασιώσεων για αμέτρητες γυναίκες.
